درسته اون دو افتخار آسیایی استقلال که با سرمربیگری رایکوف بزرگ به دست آمد ( ۱۹۷۰ قهرمان آسیا + ۱۹۷۱ عنوان سوم آسیا ) رو ندیدم
ولی اون پنج عنوان آسیایی دیگه که از سال 1991 به این ور بوده رو از تلویزیون دیده ام.
۱۹۹۱ قهرمان آسیا با پورحیدری + ۱۹۹۲ نایب قهرمان آسیا با پورحیدری + ۱۹۹۹ نایب قهرمان آسیا با حجازی + ۲۰۰۲ سوم آسیا با پورحیدری + ۲۰۱۳ نیمه نهایی آسیا با قلعه نویی
۱۹۹۲ توی این دور استقلال تا فینال بالا اومد تا در فینال به مصاف الهلال عربستان بره. در فینال با اینکه بازی بیشتر در اختیار استقلال بود نتیجه تلاش با بدشانسی محض تیم چیزی جز مساوی یک بر یک نبود و ضیافت پنالتی ها حکم به برتری الهلال داد.
۲۰۱۳ استقلال با قلعه نویی در گروه مرگ تیم های الهلال + العین + الریان رو شکست داد و به عنوان تیم اول از گروه مرگ صعود کرد.در مرحله یک هشتم نهایی الشباب امارات رو حذف کرد.
در مرحله یک چهارم نهایی بوریرام تایلند رو حذف کرد.نماینده تایلندی که تونسته تیم های ژاپنی و کره رو حذف بکنه.
استقلال مظلوم و بی یاور ۹۲، اول فصل بودجه اش رو قطع کردن پای نیمه نهایی آسیا بازیکن خوب که نگذاشتن بخره هیچ، جباری و حمودی رو هم ازمون گرفتن!
هیچکدام از بازیهای این تیم لغو نشد. تا استقلال در نیمه نهایی به نماینده کره جنوبی ببازه.
والله قسم اگه استقلال بدشانسی نمی اورد الان تعداد قهرمانی هامون در آسیا به ۵ تا می رسید.
بازی زجر آور و اوج بدشانسی و طلسم شده یکی جوبیلوایواتا ژاپن سال ۷۸ و یکی انیانگ کره جنوبی سال ۸۱
سال ۷۸ که استقلال نایب قهرمان آسیا شد تیم های قدرتمند آسیا نیروی هوایی عراق + الهلال عربستان + العین امارات رو شکست داد اصلا میزبان نبود.
فقط نیمه نهایی و فینال اسیا میزبان بود در نیمه نهایی دالیان رو شکست داد و در فینال جوبیلوایواتا با خوش شانسی تونست استقلال رو ببره.
فیلم بازی استقلال و جوبیلوایواتا را یک بار ببینید، این استقلال که تو فینال نصف تیم ملی ژاپن رو ۹۰ دقیقه کرده بود تو قوطی و اگر یکم بخت باهاش یار بود باید حداقل سه تا توپش تو گل میرفت.
بازی با جوبیلو تو آزادی که هر چی زدیم نرفت تو گل و با دو تا سانتر دو تا گل مفت خوردیم که گل دوم انگار صحنه اهسته گل اول بود.
خیلی اعصاب و روانم داغون شد و حالم گرفته شد یه موقع تیم میبازه چون تیم تو اون بازی بد بوده کمتر اذیت میشی ولی وقتی تیمت همه جوره سواره بازی چه از نظره مالکیت توپ چه خلق موقعیت و بازی هجومی و روان همه جوره خوب بوده و تیم حریف واقعا با شانس بازی و میبره مغزت میترکه.
هرچند برومند اگر اونموقع اون کارها رو نمیکرد که مرحوم حجازی بزرگ بخاطر کارهاش بزاردش کنار و یحیوی کوتاه قد و که دروازبان سالنی بود و بزاره دروازه ما حتما قهرمان بودیم و همون موقع ستاره سوم و زده بودیم به سینه.
سال ۸۱ هم که عنوان سوم اسیا رو به دست اورد تیم های قدرتمند الاتحاد عربستان + الکویت + نصف قارشی ازبکستان + العین امارات رو شکست داد.
علت از دست دادن قهرمانی استقلال در آن سال بازی زمین چمن به خصوص نقطه پنالتی پر از آب شده بود و انگار استقلال در دریاچه بازی می کرد و پای شان تا مچ در آب فرو می رفت.
چنان گل و باران بود که نوازی که ضربات مرگبارش همیشه تو چهارچوب و کاشته اش پرسپولیس رو سوراخ کرد توپ از روی پایش پرید.
بازی نیمه نهایی استقلال و انیانگ کره.اون روز سیل بود بارون نبود محمد نوازی تو عمرش پنالتی خراب نکرده بود اون روز تو اون باتلاق زد بیرون.
البته استقلال دیدار رده بندی نسف قرشی ازبکستان بجاش با ۵ گل ترکوند.
واقعا حیف شد اون رگبار و اون سیل الکی جام قطعی رو ازمون گرفت.
جالبتر از همه واکنش مرحوم پورحیدری بود که بعد از بازی ، باران رو رحمت الهی دونست و اصلا از زمین گلایه نکرد.
روحتون شاد بزرگ مردان تاریخ استقلال ناصرخان حجازی + منصور خان پورحیدری
