King DonaldVAR کلاً روح فوتبال رو نابود کرد.
درسته با بودن VAR عدالت بهتر اجرا میشه، اما ذات فوتبال هیجان و لذّته؛ خاطره و نوستالژیه.
درسته با نبودن این تکنولوژی، بعضی تیما ضرر می کردن و بعضاً نتیجه بازیا عوض میشد اما این مساله برای همه تیما بود و در عین حال هیجان، جذّابیت و خاطرات فوتبال رو بیشتر می کرد.
شما فکر کن، بخاطر VAR گل مارادونا به انگلیس مردود میشد؛ حذف شدنِ این نوستالژی زیبا چقدر از خاطرات قشنگ فوتبال رو از بین می برد(خودم از بین تیمای ملی خارجی طرفدار انگلیسم).
فکر کن گل لمپارد به آلمان توی جام جهانی 2010 قبول میشد؛ این خاطره موندگار از فوتبال گرفته میشد، یا زرنگی وین رونی توی بازی سال 2004 که داور رو فریب داد و یه پنالتی از سول کمپل گرفت و رکود 49 بازی بدون باخت آرسنال رو ازشون گرفت.
با ورود پولهای صد میلیون دلاری به قوتبال، خود بخود بخشی از قشنگیهای فوتبال از بین رفت. دیگه دروازه بانی مثل رِنِه هیگوئیتا نمیاد که تا وسط زمین بازیکنای حریفو دریبل بزنه و مثل بازی کلمبیا-کامرون جام جهانی 1990 توپشو بگیرن گل کنن و یکی از خاطره های قشنگ تاریخ جام های جهانی ثبت بشه.
دیگه خوزه لوئیز چیلاورتی نمیاد که گلر باشه، بیاد کاشته بزنه. اینا با صنعتی شدن فوتبال از بین رفت.
اما VAR همون هیجان نصفه نیمه رو هم داغون کرد. طرف، تیم مورد علاقه اش گل زده، کلی خوشحالی می کنه، بعد مثل همین بازی منچستر-چلسی هفته قبل، VAR نشون میده نوک استوک ژیرو از دفاع یونایتد جلوتر بوده. بدن آدم طوری سرد میشه که نه تنها از اون بازی، بلکه از فوتبال دلسرد میشه.
البته فوتبال چون غیرقابل پیش بینی هستش، همیشه جذابیّتشو حفظ می کنه ولی برای ماهایی که فوتبال دهه 90 رو بیاد داریم، این فوتبال فقط به درد همون دو ساعتی میخوره که داری نگاهش می کنی. بعدش برای همیشه از ذهن پاک میشه و خاطره ای ازش نمی مونه.
