مرحوم مصدق در چنین روزی در سال 1345 بعد از مدت ها تحمل حصر و حبس و تبعید و محرومیت از حقوق انسانی به رحمت خدا رفت.
در مورد ایشان تعبیرها مختلفه ،اما بجز کسانی که بدون آشنایی کامل و صرفا به خاطر مخالفت با جمهوری اسلامی ،همزمان طرفدار مصدق و شاه فقید هستند ،عموما هر دو طرف درست میگن به نظرم
اینکه گفته میشه ایشان یک شخصیت ملی گرا ،مستحکم ،تقریبا مخالف با حکومت دینی ،پاکدست و ضد استعمار بوده کاملا درسته
از جانب دیگه اینکه گفته میشه از کمونیست ها حمایت میکرده و میشده هم درسته و نکته بسیار مهم تر اینه که ایشان یک شخصیت آزادی خواه یا دنبال دموکراسی نبوده ،بلکه صرفا مخالف دیکتاتوری پادشاهی بوده ،تمام انچه از مجموعه رفتار و گفتار ایشان به جا مونده اینه که یک شخصیت دیکتاتور گونه داشتند که فقط با شاه مخالف بوده و دنبال دیکتاتوری مدل خودش بوده
همه اینها نافی خیانت کاشانی و سخت گیری بیش از اندازه شاه در مورد اون مرحوم نیست
در نهایت با تمام این حرفها قطعا اثر ایشان بر مملکت ما اثر مثبتی بوده و خدمات ایشان فراموش نخواهد شد.
این نقل قول تاثر برانگیز از ایشان تا ابد در ذهن دلسوزان مملکت باقی خواهد ماند
۱۰ سال است که نتوانسته‌ام از اين قلعه خارج شوم...گاه می‌شود در روز چند کلمه هم صحبت نمی‌کنم. حیات و عرض و مال و موجودیت من و امثال من در برابر حیات و استقلال و عظمت و سرافرازی میلیونها ایرانی و نسلهای متوالی این ملت کوچکترین ارزشی ندارد و از آنچه برایم پیش آورده‌اند تأسف ندارم و یقین دارم وظیفه تاریخی خود را تا سر حد امکان انجام داده‌ام. من به حس و عیان می‌بینم که این نهال برومند در خلال تمام مشقتهایی که امروز گریبان همه را گرفته، به ثمر رسیده‌است و خواهد رسید. عمر من و شما و هر کس چند صباحی، دیر و یا زود به پایان می‌رسد؛ ولی آنچه می‌ماند حیات و سرافرازی یک ملت مظلوم و ستمدیده است.
روحش شاد و یادش گرامی
