مطلب ارسالی کاربران
ساخت رنگ در میناکاری
https://bazaremina.ir/products/mina/...
برای تهیه ی بس بهتر است از صمغ عربی استفاده شود؛ زیرا این نوع صمغ برای کارهای میناسازی مناسب تر است. در حالیکه صمغ درختی برای کارهای مینیاتوری بهتر است، می توان از مخلوط هر دو نیز استفاده کرد. مقداری صمغ عربی را در آب حل کرده، یک قاشق صمغ را در بیست برابر وزن آب حل می کنند. سپس به وسیله ی انگشتان خود مقدار چسبندگی آن را امتحان می کنند. محلول باید نه حالت چسبندگی زیاد داشته باشد نه کم و باید حالت تعادل داشته باشد. محلول به دست آمده را پنج قسم کرده، یک قسم گلیسیرین اضافه می کنند. اگر ده قسم شد دو قسم گلیسیرین اضافه می شود. در واقع نسبت پنج به یک را باید در نظر گرفت. باز هم بهتر است با انگشتان محلول به دست آمده را امتحان کرد. بهتر است قبل از اضافه کردن گلیسیرین محلول به دست آمده را از صافی رد کرد. به این محلول بس می گویند.
چنانچه چسبندگی آن کم باشد باید به آن صمغ اضافه کرد. محلول به دست آمده را در ظرف قطره چکان دار یا شیشه قرار داده و مورد استفاده قرار می دهند. بهتر است بس را برای مدت زیادی، مثلاً چند ماه، نگهداری نکرد و آن را تازه به تازه تهیه کرد. مناسب ترین جا برای نگهداری بس درون یخچال است؛ زیرا چنانچه محلول مدت زیادی بیرون یخچال بماند هم کارایی مطلوب خود را از دست می دهد و هم دارای بوی تندی مثل ترشیدگی می شود. علت آن حمله ی قارچ هاست که اصطلاحاً به آن کپک می گویند. برای اینکه به زمان بیشتری احتیاج باشد تا ظروف مینا فرصت کار کردن بدهد و سریع نخشکد، باید از بس و گلیسیرین بیشتری استفاده شود، زیرا گلیسیرین اضافه باعث می شود تا رنگ بوم دیرتر خشک شده و اجازه دهد که مدت طولانی تری روی آن کار شود. بنابراین بس یکی از موادی است که در ایجاد کیفیت رنگ و هم چنین در خصوص کار کردن نقش به سزایی دارد و بهتر است محلول به اندازه و تازه باشد. همچنین از بس برای جلوگیری از ته نشین شدن رنگ استفاده می شود. (برگرفته از کتاب هنر مینا)
