ᴇʜꜱᴀɴ⭐️ ツای درد تو هم درمان در بستر بیماری
ای یاد تو هم مونس در گوشه تنهایی
ساقی چمن و گل را بی روی تو رنگی نیست
شمشاد خرامان گل تا باغ بیارایی
دائم گل این بستان شاداب نمیماند
دریاب ضعیفان را در وقت توانایی
در دایره قسمت ما نقطه تسلیمیم
لطف آن چه تو اندیشی حکم آنچه تو فرمایی
