🔹هفتمین فصل حضور گرت بیل در رئال مادرید مثل همیشه پر از حاشیه، مصدومیت و حرف و حدیث بود. بابت گلش به بارسلونا، اتلتیکو مادرید و لیورپول مچکریم. برای همیشه این گلها را به یاد خواهیم داشت.
🔹اما به غیر از این گلها طی هفت فصل نیمی از زمان حضورش در رئال مادرید درگیر مصدومیت بود. نزدیک به ۳۰ بار مصدوم شد و هربار هوادارانش میگفتند: این دیگه آخری بود! برگرده میره برای توپ طلا! بقیه دوران حضورش هم یا کلا در باغ نبود، یا در بازیها قدم میزد یا با مصاحبههای خودش و وکیلش حاشیه میساخت.
🔹مدتی قبل پارچهای به دست گرفت که روی آن نوشته بود: ولز، گلف، رئال مادرید. به این ترتیب. به باشگاه یک پیغام واضح فرستاد: دستمزد نجومی مرا میدهید و من به فکر گلف بازی کردن و تیم ملی هستم. آنقدر این دستمزد بالا است که حتی حاضر به جدایی از رئال مادرید نیست. پیغام زیدان نیز واضح بود: اقتدار و نیمکت نشینی.
🔹دوران مربیان گذشته تمام شد. رئیس رختکن و همه کاره تیم زیدان است. گرت بیل در زمان آنچلوتی با بدترین بازیها هم فیکس میشد اما این دوران گذشت. چرا زیدان در هر ۱۹ بازی یک جام میبرد؟ یکی از دلایل اصلی آن نیمکت نشین کردن بازیکنان بی انگیزه مثل گرت بیل بود. به جای این بازیکن که حال راه رفتن در زمین را هم ندارد، رودریگو یا وینسیوس بازی میکنند که از جان برای تیم مایه میگذارند.
🔹فقط به این فکر میکنم اگر آنچلوتی در فصل دومش گرت بیل را نیمکت نشین و از سیستم ۴-۴-۲ استفاده میکرد، شاید الان با زیدان سی و پنجمی را جشن میگرفتیم ...