این ویتامین ! برای افراد معمولی ۵۰ تا ۱۵۰ میلی گرم توصیه شده است.
((و برای افراد ورزشکاران و بدنسازان ۱۵۰ تا ۲۰۰۰ میلی گرم توصیه شده است. که بستگی به نوع ورزش و شدت ورزش و میزان وزن ان ها بستگی دارد. مثلا یک بدنساز ۱۲۰ کیلویی که برای حجیم شدن به شدت تلاش میکند شاید به بیشترین این مقدار تا نزدیکی ۲گرم یا ۲۰۰۰میلی گرم احتیاج دارد و مثلا یک شمشیر زن شاید ۴۰۰ میلی گرم)
در هر صد گرم میوه پرتقال حدود ۵۰ میلی گرم وجود دارد.
در هر صد گرم گوجه فرنگی ۱۳ میلی گرم وجود دارد،
پس حداقل روزانه یکی دوتا دونه پرتقال بخورید
پس حداقل !!! ۳۵۰ گرم گوجه فرنگی هر روز بخورید😍
یا بی خیال روزانه نصف قرص ویتامین c بخورید.
یک قرص اگر ۱۰۰۰ میلی گرم باشد میتونید تا چهار تیکه اش کنید و هر روز یک تکه ان را بخورید.
یک قرص اگر ۵۰۰ میلی گرم ویتامین c باشد میتوانید ان را دونصف کنید و روزانه نصف ان را مصرف کنید.
تا به عوارض سنگ کلیه مبتلا نشوید.
ویتامین ث مورد نیاز برای هر فرد سالم ۶۰ میلی‌گرم در روز توصیه شده‌است. اگر فردی به مدت یک ماه به میزان کمتر از حداقل مورد نیاز یک فرد این ویتامین را دریافت کند دچار عوارضی مانند بیماری اسکروی، خون‌ریزی لثه و همچنین خشکی پوست و آثار خون مردگی در زیر آن می‌شود.در پژوهشی دانشمندان به این نتیجه رسیدند که وجود چربی در غذا باعث می‌شود که ویتامین ث خاصیت ضد سرطانی خود را از دست بدهد. دانشمندان می‌گویند وقتی مخلوط از بزاق و مواد غذایی در معده با شیره آن مخلوط می‌شوند، ویتامین ث موجود در مواد غذایی می‌تواند رادیکال‌های آزاد، یعنی همان موادی که سرطان‌زا هستند را از بین ببرد؛ رادیکال‌های آزادی مانند نیتریت که در مواد غذایی آماده و کنسروی، مانند سوسیسو کالباس به مقدار زیاد وجود دارند. اما در یک تحقیق، هنگامی که مقدار بیشتری چربی به همین مخلوط غذایی اضافه شد دیده شد که دیگر ویتامین ث نمی‌تواند این واکنش شیمیایی را انجام دهد. کمبود ویتامین ث سبب می‌شود که اسپرم‌ها به هم بچسبند و این حالت سبب ۱۶٪ موارد ناباروری در مردان می‌شود.
اسکوربوت، نوعی بیماری خونی ناشی از کمبود ویتامین ث می‌شود.
افراد زیر در معرض کمبود ویتامین ث هستند
نوزادانی که در سال اول زندگی از شیر گاو یا شیرهای تغلیظ شده‌استفاده می‌کنند
افراد در معرض سوء تغذیه (شامل الکلیسم، افراد مسن، بی اشتهایی و ایدز)
افراد مبتلا به دیابت تیپ یک
افراد دارای بیماری‌های رودهٔ کوچک (مانند بیماری کرون، سلیاک، ویپل)
زنان باردار و شیرده
بیماران تحت دیالیز
بیماران مبتلا به تیروتوکسیکوز
سیگاری‌ها
افراد مبتلا به اختلالات انباشت آهن در بدن
افراد مبتلا به سوء تغذیه (برخی افراد مسن، مصرف‌کنندگان مواد مخدر و الکل، برخی از افراد مبتلا بیماری‌های ذهنی)
