در سال 2002 ، جرالد آساموآ وقتی اولین سیاهپوست آلمانی تبار بود که در یک جام جهانی حضور پیدا کرد، تاریخ ساز شد. در سال 2014 نیز، ژروم بواتنگ به عنوان اولین آلمانی سیاهپوست موفق به کسب مقام قهرمانی در جام جهانی شد. در حال حاضر مانشافت بدون بازیکنانی مانند سرژ گنبری، آنتونیو رودیگر، تیلو کهرر یا لروی سانه غیر قابل تصور است.حداقل از نظر ظاهری، فوتبال آلمان از 22 دسامبر 1974 که اروین کوستد اولین آلمانی سیاه پوست بود که به عنوان ملی پوش در تیم آلمان شناخته شد، مسیری طولانی و تغییرات زیادی را تجربه کرده است.
کوستد درباره تعداد آلمانی های آفریقایی تبار هم اکنون در تیم ملی با تعجب می گوید:
"من هرگز فکر نمی کردم که چنین اتفاقی رخ دهد. بازیکنان سیاه همه اعتماد به نفس زیادی دارند. من هرگز نمی توانستم تصور کنم که هنگام بازی اینقدر اعتماد به نفس داشته باشم."
پسر یک مادر آلمانی و یک پدر آمریکایی ، اروین در سال 1946 در شهر مونستر در غرب آلمان متولد شد و در نهایت او اولین سیاهپوست در تاریخ که "سد رنگ پوست" فوتبال آلمان را شکست. اما هرگز نتوانست جایی برای خود در مانشافت بیابد، که شاید تعجب آور نباشد، با توجه به اینکه او فقط پس از قرار گرفتن در محیطی که به صراحت نژادپرستانه است، تنها سه بازی بعنوان یک ملی پوش انجام داد.کوستد که یک مهاجم توانمند برای تیم هایی همچون هرتابرلین، بروسیا دورتموند و وردربرمن بود، در مجموع 255 گل به ثمر رساند. او میگوید:
"بازی برای آلمان به عنوان یک سیاه پوست در رسانه ها جو احساساتی را به وجود آورد، همه نگاه ها به اروین کوستد بود. اما من تنها بودم، واقعاً تنها بودم."
کوستد موضوع را توصیف می کند که چگونه او را تحت فشار قرار داده اند تا آلمان غربی را از منظر مثبت برای یک سیاه نشان دهد :
"من مصاحبه می کردم و [سرمربی] هلموت شون به من می گفت بگویم نژاد پرستی در آلمان وجود ندارد. اما این درست نبود! من به آنها گفتم نژادپرستی وجود دارد و او از من عصبانی بود."
فشار روانی پیش آمده او را بسیار آزرده خاطر کرده بود :
"من نمی توانستم مهارتهایم را نشان دهم، نمی توانستم بازی خود را انجام دهم ، همیشه به این موضوع فکر می کردم. تمام آنها از حضور من راضی نبودند. برخی اصلاً با من صحبت نمی کردند و من با رفتارشان پی میبردم که تعدادی نژادپرست هستند."
کوستد می گوید قیصر فوتبال آلمان "فرانتس بکن باوئر" یک استثنا قابل توجه در این افراد بود. این دو در بوندسلیگای آلمان در دهه 1970 رقیبان نام آشنایی بودند، اروین و تیمش کیکرز اوفنباخ به بکن باوئر و بایرن مونیخ، دومین شکست سنگین در تاریخ باشگاه باوارایی در آن زمان با برد شش بر صفر در روز افتتاحیه فصل 1974/75 بازی ای که اروین دو گل به ثمر رساند را تحمیل کردند.
اروین کوستد میگوید :
"قیصر برای تشکر از حضور من در دومین مسابقه برای تیم ملی، به من گفت که در یک بازی دوستانه برابر انگلیس در ورزشگاه ومبلی، مارس 1975 امکان حضور خواهم داشت. هلموت شون قصد نداشت برابر انگلیس به من فرصت بازی بدهد اما با پافشاری بکن باوئر من در ومبلی بازی کردم."
اولین سیاه پوست ملی پوش در تیم ملی آلمان هنگامی که در دهه 1970 بازی می کرد هدف توهین های نژادی بود. اگرچه امروزه این توهین ها به مراتب کم تر شده است، اما هنوز هم این اتفاق می افتد. به عنوان مثال ، جوردن توروناریگه از هرتابرلین در جریان مسابقه با شالکه در سال 2019، لروی سانه و ایلکای گوندوغان در همان سال در مسابقات ملی به میزبانی ولفسبورگ مورد هدف جملات رکیک نژاد پرستان قرار گرفتند.
کوستد با وجود استعداد و موفقیت هایش برای باشگاه و کشورش، معتقد است که بازیکنان سیاه هنوز با هم تیمی های سفیدپوست خود در یک سطح نیستند :
"بسیار عالی است که شاهد حضور بسیاری از آلمانی های سیاه پوست هستیم ، اما آنها همیشه در آلمان گزینه دوم خواهند بود و (میبینید) وقتی اشتباه کنند چه اتفاقی می افتد!"
در سال 1990 ، وی به اشتباه به سرقت مسلحانه در مونستر متهم شد و پس از شناسایی توسط یک شاهد، پلیس او را به مدت شش ماه زندانی کرد. پلیس محلی گفت: "ما فکر نمی کردیم که بتوان پنج نفر سیاه پوست دیگر را در این منطقه پیدا کرد."
پس از آزادی، به وی 3000 مارک غرامت پرداخت شد، اما قلب او همچنان از این اتفاق شکسته شده است. وی با اعتقاد راسخ می گوید:
"80٪ آلمانی ها افراد بزرگی هستند ، اما 20٪ نمی خواهند اتفاقات خوبی برای افرادی مثل من به وجود بیاید!"
