در ۵ الی ۶ میلیارد سال آینده، خورشید تمام سوخت هیدروژن موجود در هسته خود را مصرف میکند و شروع به منبسط شدن میکن؛این دومین مرحله از زندگی ستاره ها میباشد. در بزرگترین حالت، سطح آن به حدود مدار فعلی زمین خواهد رسید.
سپس خورشید اتمسفر خود را بهطور کامل از دست میدهد؛ لایههای بیرونی یک سحابی سیارهای و هسته یک کوتوله سفید را تشکیل میدهد.
نابودی کره زمین به معنایِ پیدایش حیات تازه در بخشهای دورِ منظومه شمسی است. تقریباً 5 میلیارد سال آینده، انرژی خورشید پایان یافته و به طرز وحشتناکی منظومه شمسی ما را تغییر خواهد داد. اقیانوسها خشک خواهند شد. برخی سیارهها بلعیده خواهند شد و سیارههای یخی سرانجام از دمای خورشید بهرهمند شده و ذوب خواهند شد.
آن دسته از انسانهایی که از این رویداد جان سالم به در برده باشند، به پلوتو یا سیارههای کوتوله دیگر در کمربند کویپر پناه خواهند برد؛ منطقهای که در آن سوی نپتون که حاوی سنگهای فضایی یخی میباشد. با انبساط یافتنِ خورشید، این سیارهها به ناگهان دچار شرایطی خواهند شد که تکامل حیات را باعث خواهند شد.
به گفته برخی محققان وقتی خورشید به یک غول سرخ تبدیل شود، زمین هم تبخیر خواهد شد؛ این اتفاق شاید چند میلیون سال پس از نابودیِ عطارد و ناهید به وقوع بپیوندد. کلیه سنگها، فسیلها و بقایایِ موجوداتی که در کره زمین زندگی کردهاند، در چنگال بیرحم خورشید به دام افتاده و به ورطه نابودی کشیده خواهند شد. تمامی آثار وجود بشر در زمین از بین خواهد رفت.
⚫