کیری ها مسدود کنیدحالا خارج از شوخی، مادر خود من هم پرستاره نزدیک به ۱۰ سال پیش که من نوجوون بودم، مادرم و چند تایی از دوستاش فکر همین مهاجرت به سرشون زد، اوضاع کم کم جدی شد اما در نهایت ما مهاجرت نکردیم، به دلایلی که نمی‌تونم بگم،مثلا شغل پدرم که تو ارگانی کار می‌کرد که معادلش به به شکل تو خارج نیست، اما دوست مادرم مهاجرت کرد
الان که مادرم باهاش در ارتباطه نزدیک به ۷،۸ سال بعد از مهاجرت زندگیش آنچنان تغییری نکرده، یه زندگی عادی تو کانادا داره، یه خونه عادی مثل همین که تو ایران داشت، یه ماشین عادی، کلا زندگی نرمالی داره چه بسا وقتی که تو ایران بود اوضاعش بهتر بود و از حد عادی جامعه بالاتر بود،
کلا اینجور نیست که بگیم هرکی مهاجرت کرد پیشرفت میکنه هرکی میمونه شکست خورده‌است، صد در صد مهاجرت خوبی های زیادی داره و من خودم به فکرشم، اما اونجا یه عده منتظر نشستن که ما بریم زندگی در رفاه کامل بهمون تحویل بدن
مهاجرت یعنی یک شروع دوباره، از شفر شروع کردن سخته، بهش حق بده، تو خودت اگر واقعا علاقه داری دنبالش بگیر و تنهایی مهاجرت کن شاید سالها بعد اونها رو هم آوردی، ولی حق نداری یه نفر رو مجبور کنی
انصافا شروع مجدد سخته، خیلی هم سخته، مخصوصا برای مرد های ایرانی که تو جامعه ایران بزرگ شدن