مرتضی 1988اره منم دفعه اول دیدم از این بدم اومد. دور بعدی فهمیدم که اتفاقا از بازی و فیلمنامه خوب کاره که از جسی متنفر شدم.
بین جسی و والتر وایت یه رابطه شبه پدر و پسری هست. این پسره خامه و مغرور و والتر وایت حسابگر و با تجربه و محتاط. خود والتر هم می دونه خریتای این کار دستش می ده ولی از لحاظ روانی داره خلا رابطه پدر و پسری با پسر واقعی خودش رو(که معلوله و بچه مثبت و چندان تو حال و هوای بابای طغیانگرش نیست) جبران می کنه. یعنی یه نیاز روانی دو طرفه هست که اینا رو در کنار هم نگه می داره.
