مطلب ارسالی کاربران
وینگ بک یا فول بک، سوئیپر یا سنتر بک؛ کدام یک به نفع ایران میخورد؟!
در ابتدا باید این دو را به اختصار تعریف کرد.
وینگ بک یا فول بک هنگامی وجود دارد که تیم دفاع کناری دارد. به عبارتی سیستمهایی که سه دفاعه بازی میکنند (مثلا در زمان حال آلمان یا ایتالیا در زمان گذشته)، وینگ بک یا فول بک ندارند. تیمهایی با سیستم چهار دفاعه یا پنج دفاعه این پستها را دارند.
فول بکها به دو دسته تقسیم میشوند. رایت بک و لفت بک (دفاع راست و دفاع چپ).
ولی وینگ بک، به عبارتی فول بکیست که در حملات مشارکت دارد. پیشتر گفته بودم که در سیستمی مثل ۳-۳-۴ در هنگام حمله جا به جایی صورت گرفته و دفاعهای کناری به جلو میآیند. این دقیقا همان قضیه است.
گاهی دفاع کناری، جلو نمیآید یا جلو آمدنش محدود است. او بیشتر در دفاع شرکت کرده و وظیفه سانتر را بر عهده هافبکها و وینگرها میسپارد. باید دقت کرد که وینگ بک دفاع کناریست که در حملات هم شرکت میکند و وینگر، مهاجم کناریست.
باید توجه کرد که غالبا فول بک ثابت و وینگ بک ثابت نداریم؛ یعنی ممکن است در یک بازی یک دفاع کناری، جلو برود یا عقب برود ولی این چیزی نیست که دائمی باشد و تفاوت آنها در تک بازی خلاصه میشود. یعنی نمیشود گفت که چون ترنت آرنولد در حملات حضور دارد و وینگ بک است، نمیتواند فول بک باشد!
اگر بخواهیم مثالی برای وینگ بک بزنیم، وریا غفوری یا صادق محرمی میتوانند مثال خوبی باشند. مثال خارجی هم آرنولد خواهد بود.
ولی همانطور که گفته شد وینگ بک شاخه خاصی از فول بک است که جلو میرود و به همین خاطر مثال برای آن، یکی خواهد بود.
اما ایران با توجه به اینکه دو مهاجم بلند قامت و سر زن دارد (طارمی و آزمون)، نیاز به بازیکنی دارد که وظیفه سانتر را بر عهده بگیرد، پس ایران بیشتر از فول بک، به وینگ بک نیاز دارد.
سوئیپر یا سنتر بک؟
سوئیپر وظیفه وینگ بک را ایفایکند. با این تفاوت که سوئیپر، سنتر بکیاست که جلوتر از دفاع کنار دستی خود بازی میکند و جلوتر میرود. در برخی موارد نیاز مبرم به پرس من تو من وجود دارد و گاهی دفاع بایستی جلو بیاید و در حملات شرکت کند.
استفاده همزمان از سوئیپر و وینگ بک شاید چندان مرسوم نباشد چرا که اگر دفاع چهار نفره باشد، ناگهان ۲ نفر یا ۳ نفر (اگر هر دو فول بک، وینگ بک باشند)؛ از دفاع دور میشوند و عملا دفاع خالی خواهد شد.
کدام به درد ایران میخورد؟!
از نظر من حضور سوئیپر یا وینگ بک مفید در تیم ملی بسیار بهتر از نبودنش است. مشروط به اینکه انرژیشان زود خالی نشود و یا دفاع به اصطلاح وا نرود.