آلمان کشوری است که زیاد به ترکیب مربیانش دست نمی زند و با یک نتیجه نا مناسب یا حتی یک تورنمنت فاجعه بار مربی را بر کنار نمی کند. لوو تنها دهمین مربی تاریخ مانشافت از 1926 است. جدا از اینکه ژرمنها به این زودی از یک مربی دل نمی کنند او بعد از زپ هربرگر که از سال 1936 تا 1964 مربی آلمان بود (البته بین 22 نوامبر 1942 تا 22 نوامبر 1950 بدلیل جنگ جهانی دوم و سپس محرومیتهایی که شامل آلمان و حتی ورزش آن می شد این تیم هیچ مسابقه ای را نتوانست برگزار کند)، طولانی ترین مدت مربیگری را داشته. البته او با 7 بار مربیگری در تورنمنت های عمده رکورد دار است. بعد از او تازه هلموت شون قرار دارد که در 6 تورنمنت عمده مربی مانشافت بوده (1968 آلمان هلموت شون در دور انتخابی بدست یوگسلاوی حذف شد و الا شون هم 7 دوره مربیگری کرده بود). زپ هر برگر اما در 4 جام جهانی و برتی فوگتس در دو جام جهانی و دو جام ملتها مربی مانشافت بوده اند. به هر حال لوو یکی از طولانی ترین دوره های مربیگری را در آلمان و جهان از آن خود کرده است.
در زیر می خواهیم ببینیم رقبای وی در این مدت (2006 تا 2021) چند سرمربی عوض کرده اند :
هلند (دی بوئر 44 امین مربی هلند از 1905 است) : فان باستن، فن مارویک، فان خال، هیدینک، دنی بلیند، فرد گریم (سه بازی در نقش care taker)، ادووکات، کومان، لودوجز و دی بوئر 9 سرمربی و یک مربی موقت معاصر لوو بوده اند.
آرژانتین :آلفیو باسیله، مارادونا، باتیستا، سابیا، تاتا مارتینو، ادگاردو بائوزا، سمپائولی و اسکالونی 8 سرمربی معاصر لوو بوده اند.
ایتالیا (مانچینی 30 امین مربی ایتالیا از 1912 است) : دونادونی، لیپی، پراندلی، کونته، ونتورا، دی بیاجیو (دو بازی در نقش care taker) و مانچینی 6 سرمربی و یک مربی موقت معاصر لوو بوده اند.
اسپانیا (انریکه 60 امین مربی اسپانیا از 1924 است) : آراگونس، دل بوسکه، لوپتگی، هیرو، روبرت موره نو و دو دوره هم لوئیز انریکه لذا 6 یا 7 (بسته به شمارش انریکه) سرمربی معاصر لوو بوده اند.
انگلیس (ساوت گیت 19 مربی انگلیس از 1946 است) : مک لارن، کاپلو، استوارت پیرس (یک بازی در نقش care taker)، روی هاجسون، سام آلاردایس و گرت ساوت گیت (البته او هم 4 بازی در نقش care taker ایفای نقش کرده که چون بعد خودش سرمربی شده آنرا محسوب نمی کنیم. 5 سرمربی و یک مربی موقت معاصر لوو بوده اند.
پرتغال (سانتوس 39 امین مربی پرتغال از 1925 است) : اسکولاری، کی روش، الیویرا (دو بازی در نقش care taker)، بنتو و سانتوس 4 سرمربی و 1 مربی موقت معاصر لوو بوده اند.
فرانسه (دشامپ 30 امین مربی فرانسه از 1964 است) : دومنک، بلان و دشامپ تنها 3 سرمربی معاصر لوو بوده اند.
برزیل : دونگا، مانو منزس، اسکولاری، مجدد دونگا و تیته لذا 4 یا 5 (بسته به شمارش دونگا) سرمربی معاصر لوو بوده اند.
پ ن : با یک بررسی اجمالی می بینیم تیمهایی مثل فرانسه و پرتغال که تغییرات کمتری داشته اند در جام جهانی و یورو موفق تر بوده اند. یا برزیل که تغییرات کمتری داشته از آرژانتین موفق تر بوده است. البته اسپانیا شاید به نوعی استثنا به نظر برسد ولی اینطور نیست. این تیم زمان آراگونس 54 و زمان دلبوسکه 114 بازی در اختیار یک سرمربی بود و به ترتیب یک و دو جام معتبر کسب نمود. در حالیکه بعد از دل بوسکه هیچ مربی بیش از 20 بازی مربی گری نکرد. البته ثبات تنها عامل کسب موفقیت نیست ولی می تواند یک عامل تعیین کننده باشد. ممکن است کسی اوروگوئه را که 15 سال است اسکار تابارز را به عنوان سرمربی دارد به عنوان مثال نقض بزند که باید گفت، قبل از تابارز اوروگوئه مدتها یا به جام جهانی نمی رسید یا دور گروهی حذف میشد یا نهایت به یکهشتم میرسید. اما از 1970 که این تیم به نیمه نهایی رسیده بود تا 2010 که با اسکار تابارز به نیمه نهایی رسید، 40 سال می گذشت. یا از 1995 که در خانه قهرمان کوپا امریکا شده بود تا 2011 که باز با اسکار تابارز آنهم در خاک آرژانتین قهرمان شده بود، مدتها هواداران حسرت به دل بودند. حتی در جام جهانی روسیه هم این تیم توانست پرتغال، قهرمان یورو، را حذف کند و در جدول رده بندی، رتبه پنجم را کسب نماید. شاید اگر به فرانسه که آن دوره قهرمان شد برخورد نکرده بودند، میتوانستند همچون 2010 به جمع چهار تیم برسند.
پ ن 2 : care taker به معنی سرپرست یا تمرین دهنده هم به کار رفته است. اما به نظر می رسد مربی موقت جا افتاده تر است.
پ ن 3 : اینکه گفته می شود مثلا فرانسه از 1964، 30 سرمربی داشته یا مثلا آلمان از 1926، 10 سرمربی داشته به این دلیل است که تا قبل از آن تاریخ، سرمربی نداشته و اعضای تیم بوسیله یک کمیته فنی انتخاب می شدند.
