طرفداری | آندره آ فورتوناتو (Andrea Fortunato) زاده 26 ژوئیه 1971 در شهر سالرنوی ایتالیا است. او در پست‌های دفاع چپ و هافبک چپ بازی می‌کند. فورتوناتو از خانواده‌ای مرفه از طبقه «بورژوازی» ایتالیا رشد کرد. آندره، علاقه بسیار زیادی به فوتبال داشت و از همان کودکی آرزو داشت تا در تیم‌های مطرح فوتبال ایتالیا و اروپا بازی کند اما خانواده‌اش اصرار داشتند که او به تحصیلاتش که در نهایت به دیپلم رشته حسابداری رسید، ادامه دهد. پدر آندره، متخصص قلب بود و مادرش، کتابدار بود پس اصرار آن‌ها برای تحصیلات فرزندشان، از روی موفقیت خودشان بود. با این وجود، پس از عدم تثبیت آندره در حسابداری، او تصمیم گرفت تا به ندای قلبش گوش دهد و فوتبالیست شود.
او برای ورود به فوتبال، در تست باشگاه‌های مختلف ایتالیایی در سن 13 سالگی شرکت کرد. در نهایت، باشگاه کومو بود که متوجه استعداد بالای پسر سالرنویی شد و او را جذب تیم‌های پایه خود کرد. آندره در روزهای نخستین حضورش در کومو، بازیکن پست هافبک چپ بود اما به مرور، چابکی و تیزهوشی او باعث شد تا مربی وقت تیم جوانان کومو، او را در پست دفاع چپ پرورش دهد. او در سال 1989 به تیم اصلی کومو رسید و در هفته نهم سری‌ب ایتالیا، در سن 18 سالگی برابر پسکارا به میدان رفت. او تا پایان فصل در 19 بازی برای کومو بازی کرد و به یک پاس گل رسید اما نتوانست به بقای این باشگاه کمکی کند. پس از سقوط به سری چی، این بازیکن به ترکیب ثابت باشگاهش رسید و با آمار 30 بازی و یک پاس گل، نقش مهمی در بازگشت آن‌ها به سری‌ب داشت.
این بازیکن در سال 1991 با چهار میلیارد لیر راهی جنوا شد تا پس از دعوت به تیم‌های پایه ایتالیا، قدم دیگری در مسیر پیشرفت فوتبالش بردارد. جنوا در سری‌آ از این بازیکن استفاده نکرد اما او را در دیدار برابر رئال اوویدو در جام یوفا و دو بازی جام حذفی برابر تارانتو و پیزا به میدان فرستاد. حضور ثابت برانکوی برزیلی در پست دفاع چپ روسوبلو و اختلافاتی با سرمربی وقت این باشگاه باعث شد تا فورتوناتو در نقل و انتقالات زمستانی 1992، با قراردادی قرضی راهی پیزا شود. او در 26 بازی پیراهن پیزا را پوشید و پس از یک فصل به جنوا بازگشت. پس از بازگشت به جنوا، حضور مربی جدیدی به نام برونو جورجی باعث شد تا فورتوناتو به جایگاه ویژه‌ای در ترکیب این باشگاه برسد و در سری‌آ بازی کند. او در سومین هفته سری‌آ که دیدار برابر یوونتوس بود، یک پاس گل داد و سپس در نیمه دوم فصل دروازه تیم‌های تورینو، آتالانتا و میلان را باز کرد.
پاس گل فورتوناتو برابر یوونتوس و در ادامه تلاش این باشگاه برای جذب جایگزینی برای آنتونیو کابرینی در نقل و انتقالات تابستانی 1993، باعث شد تا این بازیکن به آرزوی دیرین خود دست یافته و پیراهن بانوی پیر را بپوشد. یوونتوس در این پنجره، مبلغ 10 میلیارد لیر را برای خرید این دفاع چپ آینده‌دار هزینه کرد. شروع کار فورتوناتو در یوونتوس با دیدار برابر کرمونزه در هفته نخست بود. این بازیکن توانست به مرور عملکرد شایسته‌ای را در بانوی پیر داشته باشد و پس از سه پاس گل برابر تورینو، جنوا و ناپولی، دروازه لاتزیو را در شکست 1-3 یوونتوس در هفته 15 سری‌آ، باز کند. او در این فصل، نخستین حضورش در جام یوفا را تجربه کرد و در هفت بازی این تورنمنت، یک پاس گل برابر کونگزوینگر داد. با رسیدن به فصل بهار، عملکرد فنی فورتوناتو دچار اختلال شد. او دیگر چابکی سابق خود را نداشت و به شدت خسته بازی می‌کرد. قوای بدنی این بازیکن بسیار کاهش یافته بود و از آن فورتوناتوی شگفت‌انگیز که در پیراهن روسوبلو می‌درخشید، هیچ اثری نمانده بود.
فورتوناتو با تلاش‌های خستگی‌ناپذیرش به «گورخر کوچک» معروف بود اما در بازی‌های پایانی یوونتوس در فصل 94-1993، در مقطعی به کم‌کاری نیز متهم شد اما مدیران یوونتوس به دلیل فصل پرفشار خود، احتمال آن را می‌دادند که مدافع جوان‌شان طاقت فشردگی سطح بالای فوتبال را ندارد. با این وجود، در 20 می 1994، یوونتوس در یک دیدار تدارکاتی از این بازیکن بهره می‌برد که به ناگاه در بین دو نیمه، او درخواست تعویض کرد. آندره به پزشک یوونتوس، دلیل تعویض خودخواسته‌اش را «خستگی بیش از حد» نامید. پزشک یوونتوس پس از این بازی، تصمیم گرفت تا این بازیکن را برای بررسی بیشتر علل خستگی‌اش، روانه آزمایش‌های لازم کند. نتیجه این آزمایش‌ها بسیار شوکه‌کننده بود زیرا فورتوناتو به «سرطان خون» دچار شده بود. او به سرعت تحت درمان‌های مختلف از جمله «شیمی درمانی» و «پیوند مغز استخوان» قرار گرفت و در بیمارستان معروف سانتاماریا دلامیزرکوردیای پروجا بستری شد. در ابتدا، خواهرش داوطلب اهدای مغز استخوان شد اما این پیوند ناموفق شد و منجر به تشدید خستگی و ضعف بدنی آندره شد. در ادامه، پیوند دیگری با اهدای مغز استخوان پدر آندره صورت گرفت و این بار، دفاع چپ یوونتوس به بهبودی قابل توجهی رسید.
پس از بهبودی، فورتوناتو تصمیم گرفت تا آرام آرام فوتبالش را شروع کند و دوباره شماره «3» بانوی پیر را بپوشد. او در بازی یوونتوس برابر سمپدوریا در فوریه 1995 حاضر شد و بازی تیمش را از نزدیک مشاهده کرد. در حالی که همه چیز برای فورتوناتو به خوبی پیش می‌رفت و رسانه‌های مختلف ایتالیایی از «معجزه فورتوناتو» سخن می‌گفتند، به ناگاه خبر شوکه‌کننده‌ای فضای فوتبال ایتالیا را مسموم کرد. ضعف بدنی آندره در ماه آوریل 1995 منجر به غلبه بیماری «ذات‌الریه» بر او شد. این بیماری منحوس، جان فورتوناتو را در 25 آوریل 1995، در سن 23 سالگی گرفت تا کل فوتبال‌دوستان ایتالیایی، یک روز پیش از دیدار تیم ملی کشورشان برابر لیتوانی، عزادار شوند. مراسم خاک‌سپاری این بازیکن در کلیسای جامع سالرنو، با حضور عده زیادی از بازیکنان فوتبال ایتالیا برگزار شد. او در آرامستان یادبود سالرنو، در نزدیکی اقوام و آشنایان درگذشته‌اش به خاک سپرده شد. پس از فوت نابه‌هنگام شماره سه، یوونتوس به قهرمانی سری‌آ رسید و این اسکودتو را به نام «فورتوناتو» نام‌گذاری کرد. این بازیکن در طول زندگی‌اش، تنها در یک بازی ملی که در سال 1993 برگزار شد، برابر تیم ملی استونی قرار گرفت. بیماری سخت آندره باعث شد تا او شانس بالایش برای درخشش در جام‌های جهانی و مسابقات یورو را از دست دهد. بسیاری از فوتبال‌دوستان ایتالیایی اعتقاد داشتند که اگر آندره درگیر سرطان خون نمی‌شد، اکنون یکی از ستارگان بزرگ تاریخ فوتبال ایتالیا بود. به احترام دستاوردهای ورزشی آندره، جایزه‌ای در سال 2006، نام او را گرفت و از این سال، به کسانی اهدا می‌شود که در کارهای نیک و اجتماعی متمایز بوده‌اند.
از سری خاطرات فوتبالی روز
