طرفداری | ادر الکسیو ده آسیس (Éder Aleixo de Assis) زاده 25 می 1957 در شهر وسپاسیانوی برزیل است. او در پست‌های وینگر چپ و مهاجم نوک بازی می‌کرد. ادر از کودکی، شیفته باشگاه اتلتیکو مینیرو بود و ستاره این باشگاه، یعنی بویائو را که در سمت چپ وینگر بازی می‌کرد، الگوی خود قرار داد. پدر ادر نیز فوتبالیست بود و در پست دروازه‌بان بازی می‌کرد. ادر به همراه پدرش در مسابقات مختلف اتلتیکو مینیرو حاضر می‌شد و بازی‌های این باشگاه را از استادیوم می‌دید. او فوتبال را از 14 سالگی در باشگاه آمه‌ریکا مینیرو آغاز کرد و در سال 1973 به تیم اصلی آن منتقل شد. او در سال 1976 به نخستین بازی خود برای آمه‌ریکا در برابر گرمیو رسید. شوت‌های قدرتمند این بازیکن با پای چپ و ضربات ایستگاهی دقیق این بازیکن، او را به بازیکن محبوب گرمیوی تله سانتانای افسانه‌ای تبدیل کرد. ضربه ایستگاهی بسیار زیبای ادر در بازی برابر گرمیو، یکی از دلایل اصلی اصرار سانتانا به حضورش در جمع آبی و مشکی‌ها بود. ادر در گرمیو نیز بسیار درخشان بود و علاوه بر ثبت 70 گل در 160 بازی، دو قهرمانی کامپئوناتو گائوچوی برزیل را در سال‌های 1977 و 1979 به دست آورد.
آروزی کودکی ادر، بازی برای باشگاه اتلتیکو مینیرو بود و این مهم در سال 1980 به واقعیت تبدیل شد. ادر توانست تا دقیقاً در پست بازیکن محبوب کودکی خود در مینیرو بازی کند. او برای حضور در مینیرو، عادات سالم‌تری را جایگزین عادات پیشین خود مثل سیگار کشیدن و شب‌زنده‌داری کرد. او با تمرینات بیش از حد خود به مهارت ویژه‌تری در شوت‌زنی رسید و توانست تا گل‌های بسیار زیبایی را در مینیرو ثبت کند. او تا سال 1985 در مینیرو حضور داشت و یکی از ستاره‌های کلیدی این باشگاه در راه قهرمانی پنج‌گانه کامپئوناتو مینیروی برزیل بود. از جمله دیگر افتخارات این بازیکن در مینیرو، هشت قهرمانی در تورنمنت‌های مختلف همچون تورنمنت‌های بیلبائو، پاریس و آمستردام بود. او در سال 1982 نیز جایزه توپ نقره‌ای برزیل را دریافت کرد. «لا بومبا» و «O Canhão به معنی توپ جنگی»، القاب مهم دوران فوتبال این بازیکن بودند که به سبب شوت‌های مهیبش به او داده شده بود. در زمان درخشش در مینیرو، پیشنهادات فراوانی همچون پیشنهاد هفت میلیون دلاری یک باشگاه اماراتی به دست مدیران باشگاه ادر رسیده بود اما این بازیکن، برچسب «غیرقابل فروش» را داشت. الیاس خلیل، رئیس وقت اتلتیکو مینیرو اعتقاد داشت که با تمام پول‌های این کره خاکی نیز نمی‌توان بازیکنی همانند ادر را یافت که توپ را همانند یک وسیله جنگی به سوی دروازه حریف شلیک کند.
با وجود مقاومت مدیران و علاقه شدید ادر به مینیرو، جدایی او نیز در سال 1985 فرا رسید. او پس از جدایی از باشگاه محبوبش، در تیم‌هایی مثل اینتر لیمیرا (14 بازی و دو گل)، پالمیراس (30 بازی و پنج گل)، سانتوس (13 بازی و پنج گل)، اسپورت (14 بازی و هفت گل) و بوتافوگو (14 بازی و یک گل) بازی کرد. او در سال 1988، لژیونر شد و در نخستین تیم خارجی خود، سرو پورتنوی پاراگوئه بازی کرد. پس از تجربه بازی در پاراگوئه، این بازیکن راهی ترکیه شد و در تیم‌های مالاتیا اسپور و فنرباحچه بازی کرد. او در بازگشت به مینیرو در سال 1989، 66 بازی و 20 گل را به ثبت رساند و یک قهرمانی ایالتی دیگر را تجربه کرد. او سپس در تیم‌های دیگر برزیلی همچون اتلتیکو پاراننزه (10 بازی و سه گل)، یونیائو سائو ژائو (33 بازی و 10 گل) و کروزیرو (هفت بازی و یک گل) حضور یافت. بازگشت مجدد به مینیرو در سال 1995، علاوه بر آمار 54 بازی و 10 گل، قهرمانی دیگری در لیگ ایالتی برزیل را به افتخارات این بازیکن اضافه کرد. ماجراجویی‌های بعدی ادر در فوتبالش به بازگشت به یونیائو سائو ژائو با آمار 13 بازی، گوارا با آمار 11 بازی و یک گل و مونتس کلاروس با دو بازی، همراه بود. ادر در سال 1998، خداحافظی خود از میادین فوتبال را اعلام کرد.
نخستین بازی ملی ادر برای تیم ملی برزیل، دیدار سال 1979 این کشور برابر پاراگوئه بود که با گلزنی‌اش همراه شد. او پس از تجربه دو گل در دو بازی ملی، عازم کوپا آمریکای 1979 شد اما فقط در یک بازی آن به میدان رفت. پس از کوپا آمریکا، این بازیکن به جایگاه ثابتی در تیم ملی برزیل رسید و توانست در جام جهانی 1982 اسپانیا، تیم ملی کشورش را همراهی کند. نخستین بازی ادر در این تورنمنت برابر شوروی، توانایی‌هایش را برای جهانیان عیان کرد. او دروازه داسایف، دروازه‌بان مقتدر شوروی سابق را در دقیقه 88 با شوت مهیب 25 متری خود، باز کرد و برزیل را با همین گل به پیروزی 1-2 در این مسابقه رساند. پس از گلزنی برابر اسکاتلند در بازی دوم، ادر در سه بازی بعدی خود در این تورنمنت، گل یا پاس گلی را ثبت نکرد. شکست برزیل برابر ایتالیا، ماجراجویی‌های ادر در اسپانیا را به پایان خود رساند. در طول برگزاری جام جهانی، لقب دیگری به القاب ادر اضافه شد و آن لقب، «اگزوسه یا Exocet» بود که شوت‌هایش را به موشکی به همین نام که در جنگ فالکلند، منجر به تخریب گسترده‌ای شد، تشبیه کرد. او پس از این جام جهانی در کوپا آمریکای 1982 حضور داشت و با شش بازی، دو گل برابر اکوادور و پاراگوئه و ثبت یک پاس گل، نایب قهرمانی این تورنمنت را تجربه کرد. آخرین بازی ملی این بازیکن در سال 1986 برابر تیم ملی پرو به ثبت رسید. در حالی که انتظار می‌رفت ادر در جام جهانی 1986، برزیل را به عنوان بازیکن حاضر در ترکیب اصلی همراهی کند، درگیری‌اش با یکی از بازیکنان پرو در دیدار سال 1986، باعث شد تا از تیم ملی کنار گذاشته شود. آمار نهایی ادر در رده ملی، 52 بازی، هشت گل و 9 پاس گل بود.
مشت سنگین ادر به صورت کاسترو، مدافع تیم ملی پرو، پایانی بر این ماجراجویی بود. ادر، بازیکنی محبوب برای خانم‌های برزیلی بود زیرا چهره‌ای جذاب و خوش‌فرم را داشت و با حضورش در دیسکوها و مراکز تفریحی، خود را با سبک زندگی جوانان کشورش همراه می‌کرد. گفته می‌شود این محبوبیت در میان خانم‌ها باعث شده بود که نام بسیاری از متولدهای دهه 80 میلادی در برزیل، «ادر» باشد. گفته می‌شود پس از حذف برزیل در جام جهانی 1982، تقریباً 3000 نامه عاشقانه، 27 تلگراف و سه نوار کاست برای ادر، از سوی بانوان ارسال شده بود تا تسکینی برای ناراحتی بزرگ ورزشی‌اش باشد.
از سری خاطرات فوتبالی روز
