حرف زدن از بهترین بازیکن یورو ۲۰۲۰ قبل از مشخص شدن قهرمان این تورنمنت از میان انگلیس و ایتالیا بی فایده به نظر می رسد ولی به فاصله یک بازی تا پایان این مسابقات، رحیم استرلینگ بخت اصلی کسب این عنوان است.
طرفداری | استرلینگ بازیکنی بود که در جریان پیروزی ۲-۱ انگلیس مقابل دانمارک در مرحله نیمه نهایی خوش درخشید: او با فرار خود از سمت چپ روی گل اول تیمش تاثیر گذار بود و سپس به سمت راست منتقل شد و یک ضربه پنالتی به دست آورد تا هری کین توپ را در برگشت به تور دروازه برساند و انگلیس را در وقت های اضافی برنده کند.
او همچنین زننده تک گل دو پیروزی انگلیس در مرحله گروهی بود و بدین ترتیب در حالی که هری کین در آن بازی های ابتدایی مورد انتقاد قرار می گرفت و سایر مهره های هجومی هم جایگاه ثابتی در ترکیب تیم نداشتند، این استرلینگ بود که در طول مسابقات یورو به طور مستمر تهدیدی برای دروازه حریفان بود.
با وجود این که استرلینگ یک مهاجم همه فن حریف خوب است که می تواند یار حریف را از پیش بردارد و پاس های خطرناکی به عمق خط دفاعی حریف بفرستد، چیزی که باعث می شود او یک بازیکن در کلاس جهانی باشد، توانایی او در انجام فرارهای رو به جلوی خطرناک است.
استرلینگ بعضا به عنوان یک تمام کننده، عملکرد رضایت‌بخشی ندارد. او توپ های جلوی دروازه را خراب می کند و بعضا در حالتی نامتعادل، از راه دور گل می زند. اما بدون شک او در رساندن خود به مکانی مناسب در زمانی مناسب تبحر دارد؛ این نکته آنگونه که به نظر می رسد هم آسان نیست.
استرلینگ در یورو ۲۰۲۰ سه بار گل زده، یک بار تیر دروازه حریف را به لرزه در آورده، یک بار موجب گل به خودی حریف شده و در یک صحنه هم بخت مسلم گلزنی را از دست داده است. این شش مورد ثابت می کند که او برای این که یک گلزن قابل اتکا باشد، به چه توانایی هایی نیاز دارد.
گل ابتدایی او در این مسابقات که مقابل کرواسی به ثمر رسید، شامل یکسری اعمالی بود که در اکثر صحنه های گلزنی او شاهد آن ها هستیم. در ابتدا او دویدن را از جایی آغاز می کند که حواس یار حریف به او نیست (در این مورد، مارسلو بروزوویچ). این منتظر ماندن در پشت سر مدافع حریف، بخش ثابت بازی استرلینگ در پیراهن منچسترسیتی بوده است.
سپس یک انفجار سریع رخ می دهد. به ندرت پیش می آید که استرلینگ دنده به دنده سرعت خود را از قدم زدن، تند راه رفتن، نرم دویدن و دویدن در نهایت سرعت تغییر دهد. شتاب سریع او عامل بسیار مهمی در حرکاتش است و به همین جهت خیلی اوقات احساس می شود که او تمایلی برای حرکت به سمت دروازه حریف ندارد اما ناگهان در یک چشم بر هم زدن، به سرعت رو به جلو می دود. در این مورد، تا وقتی که بروزوویچ بر می گردد تا محل استقرار استرلینگ در پشت سرش را ببیند، دیگر کار از کار گذشته و استرلینگ از او عبور کرده است.
مدافع کناری آن سمت زمین یعنی شیمه ورسالیکو متوجه این تهدید شده است ولی چندان قادر به رساندن خود به استرلینگ و سد راه او شدن نیست.
استرلینگ اجازه می دهد توپ به مکان مناسب برای شوتزنی برسد. بازیکنان دیگر، شاید در چنین موقعیتی چند بار به توپ ضربه می زدند ولی استرلینگ ترجیح می دهد با یک ضربه کار را تمام کند.
این فرار ناگهانی، در بازی نهایی مرحله گروهی مقابل جمهوری چک هم به چشم آمد. در اینجا می بینیم که استرلینگ علاقه چندانی برای فرار کردن به پشت خط دفاعی حریف ندارد.
اما ثانیه ای بعد آن حرکت ناگهانی رخ می دهد؛ لوک شاو توپ را بلند به پشت خط دفاع می فرستد و بدین ترتیب اوندری چلوستکا و توماس کالاس به دردسر می افتند.
در نهایت آن ها حتی به گرد پای شتاب استرلینگ هم نمی رسند و این ضربه چیپ او به تیر دورتر برخورد می کند.
گلی که استرلینگ در ادامه آن بازی به ثمر رساند، نسبتا غیر عادی بود؛ جایی که او به جای این که در ثانیه آخر خودش را به دروازه حریف برساند، در مرکز محوطه جریمه منتظر سانتر ماند.
البته او می تواند در چنین صحنه هایی هم گلزنی کند؛ تنها کافی است گل با ضربه سر او در بازی فصل گذشته منچسترسیتی در خانه آرسنال را ببینید.
البته در گلش مقابل جمهوری چک، شاهد تحرک بهتری هستیم. در حالی که به نظر می رسد استرلینگ خودش را به جلوی مدافع مستقیم می رساند، در عوض او راهی پشت آن بازیکن می شود. در واقع استرلینگ همیشه یا از پشت بازیکن حریف حرکت می کند و یا با فراری خودش را به پشت آن مدافع می رساند.
توصیه آلن شیرر به مهاجمان همیشه این بوده است که خودتان را به بین دو تیر دروازه برسانید تا موقعیتی با شانس بالای گلزنی نصیب تان شود. این شاید روی کاغذ آسان به نظر برسد ولی در عمل سخت تر است. با این حال استرلینگ می داند چگونه باید این کار را انجام بدهد.
گلی که او در مرحله یک هشتم نهایی مقابل آلمان به ثمر رساند جالب بود چرا که در اینجا می بینیم او در ابتدا قصد داشت به عمق خط دفاع حریف بزند تا کین به او پاس بدهد.
اما پس از رسیدن آن توپ به جک گریلیش که او هم آن را به لوک شاو در سمت چپ پاس داد، استرلینگ متوجه می شود که بیش از حد به سمت تیر یک نزدیک شده است. بنابراین حرکت بعدی او تعیین کننده است: او تقریبا به طور کامل از حرکت می ایستد، سپس کمی آن طرف تر می رود و آنگاه دوباره و این بار به سمت دروازه حریف می دود.
و این حرکت بسیار ساده موجب می شود تا موقعیتی با شانس بالای گلزنی برای پیش انداختن انگلیس نصیب او شود.
خب، بهتر است بگوییم موقعیتی تقریبا با شانس بالای گلزنی چون استرلینگ در مرحله نیمه نهایی مقابل دانمارک، فرصتی آسان تر برای باز کردن دروازه حریف را از دست داد.
باز هم شاهد یک فرار انفجاری ناگهانی هستیم. او می داند اگر به محض ارسال پاس از سوی بوکایو ساکا برای کین روانه محوطه جریمه حریف شود، زیاد از حد زود به دروازه حریف می رسد. بنابراین او با صبر و شکیبایی منتظر می ماند.
سپس او دقیقا در زمانی مناسب استارت می زند و خودش را به جلوی ینس استرایگر لارسن می رساند. نکته جالب اینجاست که وینگ بک دانمارک می داند که نمی تواند با سرعت استرلینگ رقابت کند، بنابراین تلاش می کند بدن بگذارد و مانع فرار او شود اما کسی که تعادلش را حفظ می کند، خود استرلینگ است.
در اینجا می بینیم وقتی او توپ را مستقیما به کاسپر اشمایکل می کوباند، لارسن نقش بر زمین شده است. نه به خاطر تلاش برای تکل زدن، بلکه او در نبرد تن به تن با یار حریف باخته و می بینیم که پشت به دروازه به زمین افتاده است.
دقایقی بعد که انگلیس به گل تساوی بخش دست یافت، نام استرلینگ به عنوان گلزن یا حتی فرستنده پاس گل ثبت نشد ولی سه شیرها آن گل را مدیون فرار خوب دیگری از سوی او بودند. این بار او را در موقعیت آشنای پشت سر لارسن می بینیم و باز هم زمانی که کین در بین خطوط صاحب توپ می شود، خبری از فرار کردن پشت دفاع نیست.
اما بعد... استرلینگ می تازد. لارسن خبر ندارد استرلینگ کجا غیب شده است و البته حتی اگر هم می دانست، نمی توانست به سرعت او برسد.
و بعد در حالی که ساکا توپ را کنترل می کند و دنبال یار می گردد، استرلینگ خودش را به موقعیت ایده آل گلزنی رسانده است. سیمون کیائر متوجه خطر می شود و برای قطع کردن پاس رو به بیرون وارد عمل می شود اما به اشتباه توپ را وارد دروازه خودی می کند.
در بازی یکشنبه شب مقابل ایتالیا، استرلینگ مقابل جووانی دی لورنزوی باهوش قرار می گیرد؛ کسی که شاید نتواند با سرعت بالای او کنار بیاید اما در نبردهای یک در برابر یک خوب کار می کند و به خوبی فضای درونی خط دفاع را پوشش می دهد. استرلینگ برای قرار گرفتن در موقعیت گلزنی، باید حساب شده و در زمان درست از کنار زمین به سمت مرکز خط دفاعی حریف حرکت کند.
شاید انگلیس در بازی با ایتالیا نسبت به بازی با دانمارک کمتر مالکیت توپ را در دست داشته باشد و بیشتر روی ضد حملات و ضربه زدن به حریف با سرعت بازیکنانش حساب باز کند. این می تواند به خوبی با سبک بازی استرلینگ سازگار باشد و به او این فرصت را بدهد تا جایگاه خود به عنوان بازیکن برجسته این تورنمنت را مستحکم کند.
