لعنت به روزی که آغازش با خبر تلخ رفتن مردی دوستداشتنی چون حمیدرضا صدر باشد
برای هم نسل های من ، دکتر صدر بخشی از تاریخ شفاهی فوتبال ایران بود ، شنیدن صحبت ها و بازگو کردن خاطرات گذشته فوتبال از سوی او یکی از لذت بخش ترین لحظات بود. وقتی بی صبرانه برای شروع برنامه "آنسوی نیمکت" می نشستم تا ساعاتی را فارغ از مشکلات و دغدغه های زندگی ، تو را بشنوم ، یاد بگیرم و لذت ببرم.
افسوس که دیگر تکرار نخواهد شد ، مانند همه دلخوشی هایی که از ما گرفتند ، شاید اگر این جبر جغرافیایی نبود هنوز هم با اشتیاق منتظر پنجشنبه شب ها می ماندم. تا مردی با چهره دلنشین و صدای متین خود برای ما از فوتبال بگوید ، چقدر دلمان تنگ خواهد شد برای آن تکان دادن دست ها وقتی از روزهای دور می گفتی ، روزهای تلخ و شیرین فوتبال...
راستی دکتر! دیروز دربی بود ، اما گمان نکنم برای تو که آن اشتیاق و هیجان زن و مرد کنار یکدیگر در روز دربی آن هم در امجدیه را چشیده ای، فوتبال این نسل جذابیتی داشته باشد. بگذریم...
ممنون به خاطر تمام خاطرات خوبی که برای ما از خود ساختی ، یک آرشیو ارزشمند از حضورت در برنامه هایی که اکنون یا حذف شدند و یا فروغ گذشته را ندارند... چیزی که از تو برای ما ماند ، "درخشش ابدی یک ذهن پاک"
