Behzad S.hباخت میلان ب لیور اصلا بعد فنی نداشت.چون میلان بلحاظ روانی ترس از کامبک داشت و لیورپول بنیتس برعکس تیمی بود که متاثر از مکتب و سنت فوتبالیشون جنگنده و فیزیکال وباروحیه بازی میکردن.میلان دوبار دیگه هم با کامبکهای ترسناک روبروشده بود و اونایی ک جدیتر دنبال میکنن میدونن ابتدا دربازی برگشت با دپور میلان کامبک بدی خورد و چارهیچ حذف شد.بعدشم نیمه نهایی همون فصل جلوی ایندهوون میلان بازی برگشت را سه هیچ عقب افتاد اما با گل دقیقه نود امبروزینی تونست نجات پیدا کنه و فینالیست بشه.پس این ی ترس روحی روانی بود که میلان از بازگشت رقیب داشت و بعد گل اول جرارد تیم میلان پاشید و سریع چن تا گل خورد. بهمین دلیل هم شوا گل خالی نتونست و بعدهم در پنالتیها گند زدن. حتی سیدورف و پیرلو هم درپنالتیها ازپیش بازنده بودن.
درباره زلاتان دونکته متفاوت هس.اول اینکه تاثیر اصلی را روی روحیه و اعتمادبنفس میلان زلاتان گذاشت و محبوب ترین چهره برای هوادارا هس.حیف نیس همچین ابرستاره ای درسن پیری نصیب میلان بشه؟! برلو بناحق شانس لذت بردن از زلاتانو از میلان گرفت و با فقط ۲۴ میلیون ناقابل اونو تقدیم پاریسیا کرد.
درمورد حقوق زلاتان اما مخالف پرداخت هفت میلیون برای زلاتان غالبا مصدومم.چون ممکنه زلاتان ده تا هم بگی میرزه اما میلان نیاز ب سقف پرداختی درحد چار پنج میلیون داره تا بقیه هم حدخودشونو بدونن.
وقتی شما ب زلاتان با چنین وضعیت بدنی و نبودن در۵۰٪ بازیها، هفت تا میدی عملا ب کسیه و.. که خودشونو ستاره تیم میدونن مجوز پرتوقع شدنو دادی.این بزرگترین اشتباه میلانیا بوده.زلاتان باید با چارتا حداکثر تمدید میشد یا برمبنای تعداد بازی؛ تا سقف تیم هفت تا نباشه.
سقف اتالانتا مثلا چارپنج تا هس همه میدونن سقف اینه.اگه سقف بشکنی توقعات بقیه بطور بدیهی بالا میره.الان اگه کریس سی تا نمیگرفت دیبالای نااماده جسارت داشت پونزده تا بخاد.شزنی ربیو هفتا و قس علی هذا.
