آن زمان، بخش‌هایی از آفریقا، آمریکای جنوبی و هند طی تابستان دمای 110 درجه فارنهایت را تجربه می‌کنند که هر ساله باعث مرگ هزاران نفر در اثر گرما می‌شود.
میزان یخچالهای طبیعی کوهستان‌های مرتفع آسیا از جمله هیمالیا تا 30 درصد از اندازه خود در قرن 21 کوچک‌تر می‌شوند. فقدان این منبع آب مذاب ثابت در کنار خشکسالی‌های عظیم و رشد بی‌وقفه جمعیت به این معنی خواهد بود که منابع آبی آسیا از بین خواهند رفت.
همچنین در 500 سال آینده یخچالهای طبیعی کوهستان آلپ در اروپا بطور کامل ناپدید خواهند شد.
اقیانوس‌ها نیز داغ‌تر و اسیدی‌تر خواهند شد و نوادگان بشر هیچ‌گاه نمی‌توانند سد بزرگ مرجانی یا هرگونه سد مرجانی زنده را در خارج از آکواریوم شاهد باشند.
سطح دریاها در آن زمان تا حدود یک متر افزایش یافته و صدها هزاران نفر آواره خواهند شد. جزایری مانند تووالو،کریباتی و جزایر مارشال غیر قابل سکونت می‌شوند. میلیون‌ها ساکن شهرهای ساحلی از جمله 13 میلیون آمریکایی به آوارگان آب‌وهوایی تبدیل خواهند شد.
در قرن 22، جمعیت جهان به 9.5 میلیارد نفر خواهد رسید. فشار بر روی منابعی مانند غذا، آب و انرژی باعث نسل جدیدی از درگیری‌ها خواهد شد.
در میان این اخبار ناامیدکننده، خبر خوب می‌تواند سفر انسان به مریخ باشد. اتحادیه اروپا، روسیه، چین و آمریکا اولین تیم چند ملیتی را در سال 2050 به سیاره سرخ اعزام خواهند کرد.
اما پس از 150 سال سکونت موفق بر روی مریخ، قدرتمندترین توفان خورشیدی تولید شده تاکنون با این سیاره و همچنین زمین برخورد خواهند کرد. شبکه برق مختل شده، شبکه‌های ارتباطی از دست خارج می‌شود و تا زمان احیای این سیستم‌ها در سال‌های بعدی، مستعمره مریخ در سکوت خواهد رفت.
در قرن 23 انقراض ششم روی خواهد داد. موجودات دوزیست بیشترین ضربه را خواهند خورد و بیش از 1000 گونه قورباغه، سوسمار آبی ، سمندر و موجودات دیگر از بین خواهند رفت. البته آن‌ها تنها موجودات منقرض شده نخواهند بود و پرندگان، پستانداران و حشرات نیز از بین خواهند رفت.
بین سال‌های 2200 و 2300 اوضاع بسیار بدتر خواهد شد. صفحه یخ گرینلند ذوب شده و باعث افزایش شش متری سطح آب می‌شود.
اوضاع خاورمیانه نیز نامساعد خواهد شد. در آن زمان، کانادا یک برنامه اسکان مجدد عظیم را آغاز کرده و منطقه سابق توندرا را برای آوارگان آب‌وهوایی باز خواهد کرد.
آمریکای جنوبی و آفریقا که حاصلخیزترین مناطق در سه قرن قبل بودند، یک پنجم زمین‌های قابل زراعت خود را از دست خواهند داد. کشاورزی به آمریکا، چین و روسیه منتقل خواهد شد که همگی دارای زمین زراعی هستند.
در قرن 24، مریخ مجددا با زمین ارتباط برقرار خواهد کرد. اما با وجود جمعیت 11 میلیاردی زمین، بازگرداندن مسافران مریخی به صرفه نخواهد بود. اگرچه آن‌ها نیز مایل به برگشت به زمین شلوغ و بدون منبع نخواهند بود، بلکه به استخر ژنی بزرگتری نیاز دارند از این رو ماموریت‌های اسکانی مجددا احیا خواهند شد.
بدون فشار صفحه یخ، خطوط گسل در سراسر پوسته گرینلند سست خواهند شد و زلزله و سونامی، قطب شمال را فراخواهند گرفت.
در پایان قرن 24، یخچال THWAITES در قطب جنوب از فلات قاره‌ای که آن را احاطه کرده، عقب خواهد نشست و فرآیند سریع تخریبش را سریعتر خواهد کرد.
تا پایان قرن 25 نیز، صفحه یخ غرب قطب جنوب پس از سال‌ها ذوب آهسته، از بین خواهد رفت و این بار سطح آب دریاها 9 متر خواهد شد.
در این میان اتفاقات دیگری نیز رخ خواهند داد. تاثیر تمام عیار گازهای گلخانه‌ای حتی هزاران سال پس از 2516 نیز ادامه خواهد یافت.
