پیش از فرا رسیدن بازی های ملی ماه اکتبر، بایرن مونیخ در آخرین بازی خانگی اش در بوندسلیگا توانست گروتر فورث را سه بر یک شکست دهد اما روبرت لواندوفسکی ناکام بود.
طرفداری | برای نخستین بار از فوریه 2021، این مهاجم فوق العاده تاثیرگذار لهستانی نتوانست در بوندسلیگا گل بزند و روند گلزنی او در 19 بازی خانگی متوالی، متوقف شد. طی این 19 بازی، لواندوفسکی توانست 30 گل به ثمر برساند که سه بریس به همراه چهار هت تریک، شامل این 30 گل می شد. 24 گل، یعنی 80% از این 30 گل لواندوفسکی، در بوندسلیگا به ثمر رسید؛ جایی که این گلزن 33 ساله در چهار فصل اخیر توانسته آقای گل مسابقات شود. لواندوفسکی در فصل 21-2020 موفق شد 41 گل در بوندسلیگا به ثمر برساند و رکورد تاریخ بیشترین گل در یک فصل بوندسلیگا را شکست. در مقایسه با سایر لیگ ها، تعداد بازی های فصل بوندسلیگا 34 است و این یعنی نرخ گلزنی لواندوفسکی در هر بازی، 1.2 بوده است. ضمن این که لواندوفسکی نخستین بازیکنی طی 49 سال اخیر از بوندسلیگاست که توانسته کفش طلای اروپا را ببرد؛ پیش از او، گرد مولر از بوندسلیگا توانسته بود برنده این جایزه شود.
مشخصا، لواندوفسکی یک ماشین گلزنی است اما او جدیدترین و بهترین مدل ماشین های گلزنی از خط تولید کارخانه بوندسلیگا طی سی سال گذشته بوده است. از سال 1991 تاکنون، میانگین گلزنی بهترین گلزنان هر فصل، ارتقا یافته است. لواندوفسکی از سال 2016 تاکنون 163 که این یعنی او به طور میانگین در هر فصل 31.4 گل به ثمر رسانده است. از فصل 17-2016 که پیرامریک اوبامیانگ در آخرین فصل حضورش در دورتموند توانست با 31 گل آقای گل بوندسلیگا شود، نرخ گلزنی آقای گل بوندسلیگا به طور میانگین 0.92 در هر بازی بوده است که این بالاترین نرخ در میان پنج لیگ برتر اروپایی است. حتی لیونل مسی هم نتوانسته میانگین گلزنی لالیگا را طی پنج فصل اخیر از 0.85 بالاتر ببرد. در لیگ برتر انگلیس به علت تعدد گلزنان و پخش شدن تعدادشان، میانگین گل های آقای گل در این لیگ بالا نیست. پنج برنده اخیر کفش طلا به طور میانگین توانسته اند 0.67 گل به ثمر برسانند که این پایین تر از میانگین گلزنی بهترین گلزنان سری آ (0.78) و لیگ یک فرانسه (0.8) بوده است (لیگ یک فرانسه در فصل 20-2019 به علت شیوع ویروس کرونا، نیمه کاره ماند).
به غیر از روبرت لواندوفسکی و اوبامیانگ، مهاجمانی چون آنتونی مودست، تیمو ورنر، ارلینگ هالند و آندره سیلوا طی پنج فصل اخیر توانسته اند از مرز 25 گل در بوندسلیگا بگذرند. از نظر میانگین گلزنی، بوندسلیگا بهترین لیگ در میان پنج لیگ معتبر اروپاست و این در حالی است که بوندسلیگا چهار بازی کم تر نسبت به باقی لیگ ها دارد. براساس آمار، بوندسلیگا یک زمین حاصلخیز برای ماشین های گلزنی است اما لواندوفسکی و همتای ویرانگر او یعنی ارلینگ هالند، صرفا در فارمرز لیگ [لیگ کشاورزان؛ یعنی لیگی که صرفا استعداد پرورش می دهد] می توانند محصول درو کنند؟ خب دقیقا نه؛ هردوی آن ها در دو فصل گذشته در لیگ قهرمانان اروپا درخشیده اند و توانسته اند آقای گل شوند.
بایرن مونیخ در فصل 20-2019 توانست برای ششمین بار قهرمان اروپا شود که لواندوفسکی توانست در این فصل لیگ قهرمانان اروپا، 15 گل به ثمر برساند. این دومین باری بود که او توانست گل هایش را در این تورنمنت، دو رقمی کند. مرتبه قبلی، لواندوفسکی در دورتموند توانسته بود ده گل در فصل 13-2012 به ثمر برساند از جمله چهار گل مقابل رئال مادرید و گل به بایرن مونیخ در فینال. کریستیانو رونالدو تنها بازیکنی است که توانسته 15 گل یا بیشتر در لیگ قهرمانان اروپا به ثمر برساند و البته او این کار را سه مرتبه انجام داده است. ارلینگ هالند نیز فصل گذشته با وجود حذف دورتموند در یک چهارم نهایی، با زدن ده گل توانست آقای گل لیگ قهرمانان شود و پرچم بوندسلیگا را بالا نگه دارد. این نخستین باری از فصل 15-2014 بود که آقای گل نتوانست بیش از 10 گل به ثمر برساند اما این مهاجم نروژی که در سال 2019 با سالزبورگ توانسته بود با هت تریک مقابل خنک، نامی برای خود دست و پا کند به جوان ترین و سریع ترین بازیکنی تبدیل شد که توانسته به 20 گل در این مسابقات برسد. او وقتی 20 سال و 231 روز داشت، توانست از کیلیان ام باپه عبور کند و در چهاردهمین بازی خود، به این تعداد گل دست یابد.
اما چه چیزی باعث می شود لواندوفسکی و هالند، این سطح فوق بشری را در لیگ داخلی ارائه دهند؟ خب جوانب خاصی در لیگ، نقش مهمی را ایفا می کنند اما به سادگی نمی توان این واقعیت که آن ها دو نابغه هستند را کنار گذاشت. از 18 ژانویه 2020، زمانی که هالند اولین بازی اش برای دورتموند را انجام داد و در عرض 23 دقیقه توانست هت تریک کند، او و لواندوفسکی توانسته اند 110 گل از 1603 گل به ثمر رسیده در بوندسلیگا را به ثمر برسانند، یعنی 6.8% گل ها از آن زمان تاکنون. 96 گل از این 110 گل یعنی 6.4% نیز پنالتی نبوده است. هر دو توانسته اند میانگین گلزنی بیش از 1 گل در هر 90 دقیقه را ثبت کنند و این در حالی است که هالند و لواندوفسکی به ترتیب میانگین xG به میزان 0.76 و 0.92 برای گل های غیر پنالتی را ثبت کرده اند.
در بازه زمانی مشابه در پنج لیگ معتبر اروپایی در میان بازیکنانی که 900 دقیقه یا بیشتر بازی کرده اند، هیچ بازیکنی میانگین xG بیشتری نسبت به لواندوفسکی نداشته و فقط کیلیان ام باپه با xG به میزان 0.77 توانسته بهتر از هالند کار کند (با تقدیر ویژه از گلن ماری مهاجم سابق برایتون با xG به میزان 0.9 که پس از اولین بازی هالند برای دورتموند، دوران حضورش در لیگ برتر انگلیس به پایان رسید). از فصل 16-2015 تا فصل 21-2020، بازیکنان بوندسلیگایی در میان بازیکنان پنج لیگ معتبر اروپایی، خلاق ترین بوده اند چرا که میانگین xA (پاس گل های مورد انتظار) آن ها در هر بازی، 0.08 بوده است. درست است که فاصله xA های ساخته شده در بوندسلیگا با لیگ برتر انگلیس، سری آ، لیگ یک فرانسه و لالیگا اختلاف ناچیزی دارد اما مهاجمان بوندسلیگا با توانایی های فردی بالای خود، قدر این موقعیت های ساخته شده را می دانند.
اگرچه درباره سطح عمومی دفاع در فوتبال آلمان هم باید توجه داشته باشیم. از فصل 17-2016، بوندسلیگا فقط یک بار در زمینه xGA (گل های مورد انتظار برای حریف) در میان پنج لیگ معتبر اروپا بدترین آمار را نداشته است. فصل گذشته، میانگین xGA تیم های سری آ 1.45 و میانگین xGA تیم های بوندسلیگا، 1.44 بوده است. بخشی از این آمار به خاطر حضور خطرناک ترین مهاجمان اروپا و بخشی از موفقیت های این مهاجمان به خاطر تسهیل شدن عملکرد آن ها با بد دفاع کردن است. سخت است که به طور دقیق، این را مشخص کرد اما اگر بوندسلیگا را تماشا می کنید و معتقدید که دفاع کردنی در کار نیست، تا اندازه ای باید به شما حق داد. شروع نه چندان جالب تیمو ورنر در چلسی و جیدون سانچو در منچستریونایتد، تامل برانگیز است اما در خصوص ارلینگ هالند، تیم های خواهان او در لیگ برتر مسلما هیچ تردیدی نخواهند داشت.
پس از هفت هفته از بوندسلیگا، در پنج مرتبه یک تیم توانسته پنج گل یا بیشتر به حریف خود بزند و بایرن مونیخ تنها تیمی است که توانسته در یک بازی، هفت گل بزند و جالب این جاست لواندوفسکی در این پیروزی هفت گله، فقط یک گل به ثمر رساند. این اتفاق در لیگ برتر انگلیس، لالیگا، سری آ و لیگ یک فرانسه، فقط هشت بار رخ داده است. آیا بازیکنانی چون روبرت لواندوفسکی و ارلینگ هالند در یک لیگ قوی تر از نظر دفاعی مثل لیگ برتر انگلیس یا لالیگا هم چنین آماری به ثبت می رسانند؟ احتمالا نه اما نیازی هم به اثبات کردن خود ندارند زیرا مشخص است این دو از بهترین مهاجمان جهان هستند. احتمالا باید ممنون بوندسلیگا باشیم که به آن ها اجازه می دهد بهترین فرم و عملکرد ممکن خودشان را به نمایش بگذارند.
ترجمه از وب سایت TheAnalyst