زمانی که وارد دفتر ایسنا شد و پشت میز مقابل ما نشست، اولین صحبتی که کرد این بود: “میتونم یک سؤال از شما بپرسم؟ چطور شد یاد این رشته ورزشی افتادید و تصمیم گرفتید با من مصاحبه کنید؟! مگر در دنیای قراردادهای میلیاردی فوتبال، کوهنوردی هم مهم است؟”
بخشی از مصاحبه ی مهدی عمیدی با ایسنا 12 تیرماه 1391
مهدی عمیدی آهنگ (زادهٔ ۸ آبان ۱۳۵۸، مشهد)، کوهنورد، هیمالیانورد مستقل و نخستین ایرانی بود که توانسته قلۀ اورست را بدون استفاده از کپسول اکسیژن. در بهار سال 1390صعود نماید. وی در آن سال میلادی تنها شخصی در جهان بود که توانست اورست را بدون اکسیژن فتح نماید. بلافاصله پس از اورست، قلۀ لوتسه را فتح کرد.
وی که کوهنوردی حرفهای را از سن ۱۹ سالگی و در ارتفاعات استان خراسان آغاز نمود، موفق به صعود قلههای مرتفعی همچون اسپانتیک، خان تنگری، ماناسلو، اورست (بدون استفاده از اکسیژن)، لهوتسه (بدون استفاده از اکسیژن)، پوبدا و کی ۲ (تا ارتفاع ۸٬۲۰۰ متری) شدهاست. وی ملقب به لقب "پلنگ برفی" بود. این عنوان به افرادی داده می شود که چهار قله ی بلند در روسیه و جمهوری های شوروی سابق را فتح کرده باشند.
در ۲۲ مهر ۱۳۹۱، مهدی عمیدی که برای صعود قلههای مون بلان، عازم فرانسه شده بود. در این منطقه مفقود گردید. و با گذشت چند هفته بیخبری از او، ژاندارمری منطقۀ شامونیکس فرانسه گزارش عملیات خود برای یافتن این کوهنورد را اینگونه اعلام نمود: «... با توجه به زمان سپری شده از تاریخ ناپدیدشدن «مهدی عمیدی» و بارش برف تا سطح یک متر در ارتفاعات مون بلان احتمال زنده پیداکردن وی بسیار ضعیف است. برهمین اساس دادگاه بوننوال اطلاعات مهدی عمیدی شامل DNA را در فهرست ناپدیدشدگان قرار داده تا در صورت پیداکردن وی در آینده بتوان مهدی عمیدی را شناسایی کرد تا بستگانش مطلع شوند.»
بخشی از نوشته های یک روزنامه نگار مربوط به روزنامه خراسان نیوز;
"...در فاصله هر چند ماه، حضورش در تحریریه و اخبار گوناگونی که از فتوحات فردی و گروهی برای چاپ در روزنامه می آورد،باعث شد تا روزی از وی سوالی کنم:"جناب عمیدی، علت این عشق وافر به این رشته ورزشی و پشتکارتان چیست؟چرا با توجه به جوانی،سراغ رشته دیگری نمی روید که این همه سختی،خطر و تجهیزات نخواهد؟مثلا چرا مثل ما فوتبال یا تنیس روی میز و...را دوست ندارید؟مدال و نشان هم که به شما نمی دهند و باید صبح بسیار زود راهی کوه شوید..."خوب به یاد دارم خیلی شمرده و آرام گفت:"راز کوه و علاقه به آن،گفتنی نیست و باید روزی به همراه من بیایید تا لذت غیرقابل وصفش را خودتان تجربه کنید.حاضرم خودم دنبالتان بیایم تا با هم برویم..."وقتی به وی توضیح دادم که ما روزنامه نگاران،وقت خالی قابل ملاحظه ای در هفته نداریم و اگر هم داشته باشیم،اولویت ورزشی مان،همان هایی است که گفته ام؛"لبخندی زد و برای آن که جواب سوالم را داده باشد،گفت:"در ارتفاعات ،نمونه ای از اکسیژن خالص و بدون آلودگی هست که مغز انسان را درگیر و شیفته خود می کند و کافی است چند بار آن را تجربه کنید؛مطمئنم دیگر تا پایان زندگی،نمی توانید آن را رها کنید؛همان طور که من و دیگر کوهنوردان نیز نمی توانیم برای بالارفتن دوباره، همیشه لحظه شماری نکنیم .ضمن آن که کوه ،بهترین مکان برای خودشناسی است؛چرا که جز تو وخالقت،کسی در آن مکان نیست."راستش در آن روزگار،معنی این جملات،کمی برایم اغراق آمیز آمد و او هم دیگر اصراری نکرد و رفت."
تصویر لیلا اسفندیاری در دستان مهدی عمیدی . لیلا اسفندیاری کشته شده در کوه گاشربروم 2.
روحشان شاد و یادشان گرامی باد