اینتر میلان تیم پر افتخار با تاریخی درخشان است. آنها موفق شده اند سه بار جام نقره ای چمپیونزلیگ را بالای سر...
هلنیو هررا سبک فوتبالی را ابداع کرد که به آن کاتناچیو میگویند. هلنیو هررا از این تاکتیک در تیمهایش مثل بارسلونا و اتلتیکو مادرید استفاده می کرد، اما موفق ترین آنها در دورانی بود که او هدایت اینتر میلان را بر عهده داشت. از آنجایی که فوتبال هلنیو هررا بیشتر بر اساس دفاع بود، به آن کاتناچیو میگویند که به فارسی معنی "چفت و بست" میدهد. همین روش بازی هلنیو هررا باعث شد، تیم های ایتالیایی از لحاظ دفاعی مستحکم و نفوذ ناپذیر باشند و دفاع قدرتمند جزئی از هویت فوتبال ایتالیا بشود. ریشه تاکتیک هایی که او از آن استفاده میکرد، به روش بازی کارل راپان اتریشی برمی گردد که با آن توانست موفقیت های زیادی به دست آورد.
کارل راپان
تاکتیک های هررا در اینتر سفت و سخت و در عین حال بسیار دقیق بود. بازیکن ها در عمق دفاع میکردند و هنگامی که مدافعان مالکیت توپ را به دست آوردند آن را به جائر دا کوستا در سمت راست بازی می رساندند یا آن را به مغز متفکر و رهبر ارکستر تیم، لوییس سوارز میرامونتس، تقدیم می کردند. سوارز در پیدا کردن فضاهای خالی، تبحر خاصی داشت. کورسو و مازولا، اغلب اوقات پشت مدافعان حریف در حال حرکت بودند و منتظر توپ های سوارز بودند.
در ادامه به نقش و وظایف بازیکنان کلیدی اینتر میلان بیشتر میپردازیم:
آرماندو پیکی
پیکی، بازیکنی که به همه مدافعان درس چگونه سوییپر بودن می داد، از ستون های اصلی اینتر بود. عملکرد دفاع جمعی او در کنار دیگر به مهاجمین اجازه می داد در حمله بیرحمانه باشند. هررا از یک سیستم ۲-۳-۵ استفاده میکرد، ۴ مدافع، به مهاجمان حریف میچسبیدند و سوییپر تیم، آرماندو پیکی تلاش میکرد که در زمان و موقعیت مناسب بتواند توپگیری کند، بعد از اینکه او توپ گیری کرد باید توپ را به حمله برساند. به همین دلیل گفته می شود که جایگیری پیکی نسبت به دیگر مدافعان آزادانه تر و روان تر بود. کنت ولستنهوم، گزارشگر انگلیسی در کتابش The Pros، درمورد آرماندو پیکی میگوید:
اگر بازیکنی از چهار نفر خط دفاع عبور کرد، چه با دریبل و چه فضا سازی به وسیله یک حرکت تیمی، او با پیکی مواجه میشود. هر بازیکنی که میدود تا صاحب توپی بشود که به پشت مدافعان فرستاده شده است، با پیکی مواجه میشود. هر کسی که بخواهد در برابر دروازه اینتر میلان قرار بگیرد با پیکی مواجه میشود
آرماندو پیکی
جاچینتو فاکتی
فاکتی را از اولین "دفاع کناری های تهاجمی" تاریخ فوتبال میخوانند. او به بازیکنان هم پست خود نشان داد که می توانند در کنار دفاع، کارهای فرا تر از آن انجام بدهند. در آن دوران فولبک ها وظیفه داشتند توپ را بگیرند و به مهاجمان برسانند. هلنیو هررا، فاکتی را به نحوی پرورش داد که بتواند مهارت لازم برای دریبلینگ و جلو بردن توپ را داشته باشد و همزمان بتواند توپگیری کند و در دفاع به خوبی عمل کند. فاکتی تا قبل از حضور هلنیو هررا، در پست وینگر بازی می کرد. تلاش های غیر قابل انکار او در دفاع و مجموعه مهارت های تهاجمی او باعث شد او به یکی از مهره های کلیدی و بسیار مهم تیم هلنیو هررا تبدیل شود. هررا در مورد فاکتی میگوید:
فاکتی اولین فولبکی است که میتواند به اندازه یک مهاجم گلزنی کند
جاچینتو فاکتی
جائر دا کوستا و ماریو کورسو، وینگر های محرک "گرانده اینتر"
جائر دا کوستا وینگر برزیلی اینتر میلان بود که در پست مهاجم نوک هم می توانست توپ بزند. او به شدت سریع و در سمت راست میدان بازیکنی تاثیر گذار بود. جائر به دلیل توانایی خارق العاده اش در شوت زنی مشهور بود. این بازیکن برزیلی نمونه بارز یک وینگر تمام عیار بود. جائر دو دوره درخشان را کنار هلنیو هررا گذراند، یکی در اینتر میلان و دیگری در رم. جائر در ۱۱۹ بازی به میدان رفت و توانست ۳۹ بار برای اینتر گلزنی کرد.
ماریو کورسو، در گوشه دیگر میدان، همانند جائر دا کوستا، با سرعت بالایی که دارد مدافعان حریف را اذیت می کرد. پا چپی که پاس های زیرکانه ای می داد و در پخش کردن توپ و خلق موقعیت خطرناک مهارت داشت. کورسو میتوانست که در هر دو سمت میدان بازی کند ولی سانتر های او بر روی دروازه در سمت چپ میدان، دقیق تر و خطرناک تر بود. البته نحوه فوتبال او شبیه یک وینگر نبود. جائر یک وینگر به تمام معنا بود ولی ماریو کورسو بعضی از صفات وینگر ها را نداشت. کورسو در اینتر یک نقش آزادانه تر داشت و ما بین خطوط دفاعی حرکت میکرد. پای چپ او بسیار قدرتمند به طوری که او را "خدای پا چپ ها" می نامیدند. همچنین ماریو کورسو یک ضربه ازاد زن قهار بود.
جائر دا کوستا
لوییس سوارز، مغز متفکر
سوارز ملقب به معمار، در مرکز میدان اینتر میلان قرار داشت. او در بارسلونایی که زیر نظر هررا قرار داشت در پست هافبک تهاجمی بازی می کرد اما وقتی هررا او را با خودش به اینتر اورد، هلنیو خواهان تغییر بود. هلنیو هررا می خواست او را به عقب بکشد و از او به عنوان هافبک دفاعی بازیساز، بازی بگیرد. او دید فوق العاده ای داشت که این قابلیت به او اجازه میداد پاس های بلند و طولانی و دقیقی بفرستد. این کار نقشه اصلی هلنیو هررا برای گلزنی بود.
لوییس سوارز
با توجه به نقش بازیکنها میتوانیم بگوییم، هلنیو هررا می خواست وقتی حریف در حالت حمله قرار دارد هر یک از بازیکنان به یک مدافع بچسبند. در این زمان سوییپر تیم، ارماندو پیکی، توپ را میگیرد و احتمالا به لوییس سوارز می رساند، بعد از آن برای ایجاد ضد حمله، وینگر ها به جلو میکشند. حال ممکن است که توپ را به گوشه بدهد یا آن را به پشت محوطه و برای ساندرو مازولا تقدیم میکند، تصمیم سوارز به جایگیری حریف هم مربوط است. اینگونه اینتر از یک موقعیت دفاعی، خلق موقعیت می کرده است.
سرانجام این تاکتیک ها، سه قهرمانی سری آ و دو قهرمانی اروپا طی ۸ سال بود. دوران حضور هررا در اینتر، به بهترین دوران این باشگاه تبدیل شده است. در این زمان، فلسفه و هویت باشگاه شکل گرفت و میراث تاکتیکی او تاکنون نیز دیده می شود. شما می توانید جزییاتی از کاتناچیو را در بازی تیم های ایتالیایی مشاهده کنید. همچنین فوتبال مربیانی مانند ژوزه مورینیو و دیگو سیمئونه شباهت های زیادی به کاتناچیو هلنیو هررا دارد. منتقدان همیشه نقد های زیادی به این سبک بازی وارد کردند که کاتناچیو فوتبال به شدت دفاعی ارائه می دهد. درست است که کاتناچیو بر روی دفاع متمرکز است، اما در حمله هم بیرحم است، اینتر میلان در دو سالی که موفق شد پشت سر هم قهرمان اروپا بشود توانست در ۱۴ بازی ۳۰ بار گلزنی کند که آمار مناسبی است. هلنیو هررا معتقد است کسانی که از تاکتیک های او استفاده کرده اند به خوبی نتوانسته اند آن را به نمایش بگذارند.