مقام بایسیکلیدر اینکه یه بچه پدرش در کودکی فوت شده یا معلول شده و باید بهش رسیدگی شه شکی نیست.. و خیلی دردناک زمانی که شما مدرسه میرید و پدر مادرتون میان دنبالتون و سرتون رو بالا میگیرد و افتخار میکنید اما یه بچه که پدرش رفته جنگ و با یه پا میاد مدرسه و بچه های مدرسه به دلیل سن پایین مسخرش میکنن.( این و به چشم دیدم )
تو خود آمریکا هم برای افرادی که تو جنگ کشته شدن یا معلول شدن امکانات ویژه ای در نظر میگیرن.
سوال اصلی اینه که آیا کسی حاضره پدر نداشته باشه بجاش اون بره دانشگاه تهران؟؟
پدر نداشتن یا پدر معلول یعنی ۲۰ ۳۰ سال مادرت بره سر کار و هزینه تورو بده!! و هزارجور مسائل اجتماعی دیگه!!!
خوب بریم سر اصل مطلب تمام این حرفارو زدم اما منظورم این نیست که فرزند شهید یا جانباز بره دانشگاه!!!
به هر جهت از نظر بنده باید برای این افراد امکانات ویژه ای تو حوزه های دیگه در نظر بگیرن حالا چه از نظر مالی چه از نظر زیرساختی و امکانات دیگر...
اصولا در زمینه تحصیل شخصی که اهل درس خوندن نیست تو دانشگاه هم به مشکل میخوره. با چشم موردی و دیدم که فرزند شهید دوران جنگعراق بود اما تا ترم ۱۰ ۱۱ لیسانس ۴۰ واحد هم پاس نکرده بود و عملااا علاقه ای به درس نداشت..
توجه داشته باشید همین شرایط برای فرزند هیئت علمی دانشگاه هم وجود داره اما خیلی کسی به این نمی پردازه... این مورد هم به چشم دیدم که شخصی پدرش هیئت علمی دانشگاه امیر کبیر بود اما ۴ترم درگیر پاس کردن ریاضی ۲ بود.
راهکار کلی از نظر بنده اینه که فرزند شهدا یا جانبازان امکانات خاص دیگه ای تو حوزه های دیگه بگیرن در مورد فرزندان هیئت علمی هم که اصلا نباید چیزی بهشوت تعلق بگیره چه برسه به صندلی دانشگاه مفت و مجانی!!!
البته باید دید این سهمیه برای فرزندان شهدا و جانبازان خارج از سهمیه برای عموم هست ؟؟یعنی مثلا قرار هست سالانه ۱۰۰نفر دندان پزشکی قبول شن اما ۱۰تا سهمیه جدای از اون ۱۰۰تا برای فرزندان شهدا و جانبازین در نظر گرفتن و یا اینکه از همون ۱۰۰تا بهشون سهمیه میدن