Mehdi 88امپراطوری رسانه
عکس تجمع خبرنگارها و عکاس‌ها جلوی نیمکت پرتغال گویای همه چیز هست. همه چیز باید اون جوری پیش بره که فروش و درآمد بیشتر کمپانی‌ها رو تضمین کنه.
معلومه که رونالدو قهرمانی رو به گلزنی ترجیح میده. چون دیگه نیازی به گلزنی برای دیده شدن نداره و رسانه‌ها خیلی شیک و مجلسی قهرمانی احتمالی جام رو به پای اون می‌نویسن. همون کاری که سالهاست دارن انجام میدن. در حالی که فوتبال یه ورزش تیمیه و فقط بعضی بازیکن‌ها تاثیر بیشتری نسبت به بقیه دارن. بدون یه تیم با کیفیت، هیچ سوپراستاری وجود نداره. حتی مارادونای ۸۶ هم تاثیرش اونقدر زیاد نبود که بشه یه جام رو به نامش ثبت کرد. ولی رسانه‌ها این کار رو کردن. افتخار قهرمانی جام جهانی، تنها چیزیه که مسی و رونالدو کم دارن و در صورت قهرمانی یکی از اونا، خوراک رسانه‌ها هم جور میشه و مانورهای تبلیغاتی برای بزرگتر کردن سوپراستارهاشون به اوج می‌رسه. چیزی که مردم دوست دارن بشنون و ببینن. و مسلماً این دو بازیکن هم از این موضوع استقبال می‌کنن. البته چیزی که تو این جام مشهوده، اینه که مسی مثل جام ۲۰۱۴، تا حالا جور آرژانتین رو کشیده و با وجود شرایط فیزیکی نه چندان مناسب و دور بودن از نشاط و انرژی جوانی، توی یه آرژانتین کم فروغ، باز هم درخشان بوده، ولی پرتغال بدون رونالدو، حتی بهتر و قدرتمندتر بازی کرده و در صورت قهرمانی پرتغال (که احتمالش از قهرمانی آرژانتین بیشتره) رسانه‌ها برای مصادره‌ی قهرمانی به نام رونالدو، باز هم بهانه‌ای پیدا می‌کنن. هرچند با روند فعلی، باید منتظر درخشش احتمالی اون توی یکی دو صحنه از بازی‌های بعدی پرتغال بمونن. در اینصورت دیگه کسی یادش نمی‌مونه که راموس توی بازی با سوئیس چه گل‌های تعیین کننده‌ای زد و پپه، روبن دیاز، برونو فرناندز و برناردو سیلوا … چقدر مؤثر و با کیفیت بودن. همونطور که از نستور سنسینی و کانیجیا و بروچاگا چیزی باقی نموند و رسانه‌ها فقط مارادونا رو برای ما باقی گذاشتن. همونطور که الان کسی درباره‌ی گویکوچه‌آ حرفی نمی‌زنه و همه مارادونا رو عامل فینالیست شدن آرژانتین توی جام ۹۰ میدونن. در حالی که گویکوچه‌آ دو بازی حذفی رو با مهار پنالتی‌ها برای آرژانتین درآورد و در مجموع بسیار مؤثرتر از بقیه‌ی بازیکن‌های آرژانتین بود..
