زبان‌های سلتی جزیره‌ای یکی از دو شاخهٔ زبان‌های سلتی است که خاستگاهش جزایر بریتانیا می‌باشد. شاخهٔ دیگر این زبان‌ها زبان‌های سلتی قاره‌ای‌اند که خاستگاهشان اروپای قاره‌ای و آناتولی است. زبان‌های سلتی برجای ماندهٔ کنونی همه از این شاخه‌اند. مهاجرت آنگلوساکسون ها در اوایل قرون وسطی و سلطه طولانی مدت انگلیس بر جزایر بریتانیا و ممنوعیت زبان های سلتی و همچین قحطی سیب زمینی در ایرلند باعث کاهش گویشوران و رو به انقراض رفتن این زبان ها شد ولی در سال های اخیر تلاش هایی برای احیای زبان های سلتی صورت گرفته است.
زبان‌های سلتی جزیره‌ای به دو شاخهٔ زیر بخش می‌شوند:
1-زبان‌های بریتونی
نام بریتونی به پیشنهاد جان ریس-سلت‌شناس ولزی- و از روی نام بریتون‌ها - که مردمانی بودند متفاوت با آنگلوساکسون‌ها و گائل‌ها بودند- برساخته شده‌است.
زبان‌های بریتونی از زبان بریتانیایی مشتق شده‌اند که در دورهٔ بریتانیای روم در خور فورث و همزمان با عصر آهن این زبان رواج داشته‌است. در سده‌های چهارم و پنجم میلادی مهاجرت برتون‌ها به اروپای قاره‌ای سبب گسترش این زبان بدین بخش از اروپا هم گردید. برجسته‌ترین سرزمینی که کوچندگان برتونی‌زبان را به خود پذیرفت برتانی در فرانسهٔ کنونی بود. در سال‌های پس از آن زبان بریتون‌ها به چند زبان دیگر تجزیه‌شد:ولزی،کورنی و برتون.
زبان ولزی یک زبان سلتی است که مردمان ولز در بریتانیا از آن استفاده می‌کنند. این زبان هم‌اکنون زبان اول ۲۰٪ مردم ولز است و توسط تعداد بیشتری از ساکنان منطقه فهمیده می‌شود. بیشتر مردم این منطقه انگلیسی نیز می‌دانند.
زبان کورنی از خانواده زبان‌های بریتونی سلتی و یک زبان اقلیت به رسمیت شناخته‌شده در بریتانیا است. این زبان در جنوب غربی بریتانیا در شهرستانی با نام کورن‌وال گویشورانی دارد. گویشوران این زبان کمتر از هزار نفر است.
زبان برتون از خانواده زبان‌های سلتی است که در منطقه بریتانی واقع در شمال غربی کشور فرانسه بدان تکلم می‌شود. زبان برتون توسط برتون‌ها در عصر آهن توسط مهاجرین از بریتانیای کبیر به ناحیه آرموریکا (شمال غرب فرانسه) آمده‌است. تعداد گویشوران این زبان حدود 230 هزار نفر تخمین زده می شود که کمتر از 5 درصد جمعیت منطقه است.
2- زبان‌های گیلیک‌تبار
زبان‌های گیلیک‌تبار یکی از دو شاخهٔ زبان‌های سلتیک جزیره‌ای می‌باشد. این زبان‌ها زنجیره گویشیای را پدیدمی‌آورند که از جزیره ایرلند آغاز شده و جزیره من را پیموده به شمال اسکاتلند می‌رسد. از این شاخه امروزه سه زبان وجود دارند: گیلیک اسکاتلندی، ایرلندی و زبان مانکس
زبان ایرلندی یکی از زبان‌های سلتی است که در ایرلند بدان سخن می‌گویند. اگرچه زمانی همه جزیره ایرلند بدین زبان سخن می‌راندند ولی امروزه این زبان به گونه زبان بخش کوچکی از ایرلندی‌ها درآمده است. با این همه دولت جمهوری ایرلند پشتیبان این زبان به عنوان زبان رسمی کشور و یکی از زبان‌های رسمی اتحادیه اروپا است. همچنین این زبان، زبان رسمی ایرلند شمالی شناخته می‌شود. جمعیت کسانی که در جاهای ایرلندی‌نشین زبان مادریشان ایرلندی است میان ۷۰٬۰۰۰ تا ۸۳٬۰۰۰ تن برآورد می‌شود. با این همه این زبان برپایه سرشماری‌ها و برآوردها ۳۸۰ هزار گویشور دارد.
زبان مانکس یکی از زیرشاخه‌های زبان‌های گویدئیک است. زبان گویدئیک خود شاخه‌ای از زبان‌های سلتی است. مردم جزیره من در غرب بریتانیا به این زبان صحبت می‌کنند. این زبان یک بار در سال ۱۹۷۴ با مرگ آخرین گویشور اصلی خاموش گردید، اما با توجه به اینکه صدها تن دیگر این زبان را بعنوان زبان دوم خود بکار می‌بردند احیا شد و کودکانی که بعدها متولد شدند زبان مادریشان مانکس بود. این زبان هم‌اکنون در جزیره من در غرب انگلستان صحبت می‌شود.
گیلیک اسکاتلندی یک زبان گیلیک‌تبار بومی گیل‌های اسکاتلند است. شمار گویشوران آن 57000 نفر است.
