بررسی ورزش ایران در سالی کهنه از قاب تاریخ سازان خواندنی است.
به گزارش طرفداری؛ او زاده انزلی است؛ بندری نوستالژیک و تاریخی در پهنه آبی دریای خزر. آنجا که مردمانش از زن و مرد با دریا عجین هستند و روزگار سپری می کنند. نازنین ملایی در چنین اتمسفری همانند همه هم سن و سالانش از بدو تولد چشمهایش به دریا آشنا شد. آنجا که روزهای بسیاری در ساحل داغ با پای برهنه جست و خیز می کرد و به آب می زد تا از همان کودکی با پارو زدن مانوس شود. قایقرانی برای او یک تفریح سنتی بود اما این سنت بدل به افتخار شد. او ورزش را با دوومیدانی آغاز کرد اما زمانی که 16 سال بیشتر نداشت در سال 1376 یک مربی از کشور فرانسه به نام نیکلا در ایران برای یافتن استعداد های قایقرانی از او تست گرفت و با قبولی نازنین، مسیر او تغییر کرد تا از دویدن به پاروزدن در آب شیفت کند. مسیری که آغاز درخشش برای او بود.
وقتی پای جعبه جادویی مراسم افتتاحیه المپیک پکن 2008 را دید که هما حسینی قایقران ایران به عنوان پرچمدار پشاپیش کاروان ایران در المپیک قرار گرفته، مصمم شد روزگاری به این جایگاه برسد و خود در فستیوال 5 حلقه ای المپیک پارو بزند. رویایی که البته به حقیقت پیوست. کسب سهمیه المپیک 2020 توکیو برای او تنها یک هدف دم دستی بود که به او فرصت رقابت با بهترین های دنیا را داد. فرصتی که نازنین قدر آن را دانست و چشم ها را در توکیو خیره کرد. ملایی در آبهای توکیو به جایی رسید که تا به آن روز هیچ قایقرانی به آن نرسیده بود. راهیابی به فینال B مسابقات روئینگ المپیک دستاورد درخشانی بود که دختر ایران را در جمع بزرگان و در یک قدمی فینال A و مدال المپیک قرار داد تا نازنین ثابت کند در قایقرانی هم می شود به رویای مدال المپیک فکر کرد.
17 مدال رنگارنگ از میادین بین المللی از جمله 3 دوره پیاپی مدال طلای آسیا و دو مدال متوالی در بازیهای آسیایی 2014 و 2018 ملایی را به عنوان یکی از درخشانترین قایقرانان ایران معرفی کرده اما هدف بزرگ و اصلی او مدال المپیک است. هدفی که ملایی در توکیو نشان داد می تواند به آن برسد اگر اندکی توجه و امکانات بیشتر وجود داشته باشد. هدفی که او آن را در آب های لس آنجلس 2028 جستجو می کند اما کسی چه می داند شاید پاریس سرزمین آرزوهای او باشد.
