بررسی ورزش ایران در سالی کهنه از قاب تاریخ سازان خواندنی است.
به گزارش طرفداری؛ زندگی در ساحل کسب و کار آنهاست. آنها که روی شن های داغ و زیر آفتاب سوزان می دوند، عرق می ریزند، جان می کنند تا در نهایت به هدف چنگ بزنند. دست مثل یک ماهیگیر که برای زندگی به دل آب می زند تا روزی اش را از میان موج ها دریا صید کند، آنها لب آب به ماسه می زنند تا از دل شن های داغ روزی خود را صید کنند. مدال هایی که روزی آنهاست. تیمی که در آسیا هیچ رقیبی ندارد و در جهان سری میان سرها دارد.
تیم فوتبال ساحلی، تیمی که سالها با اوکتاویو مربی برزیلی قد کشید و همچون لوبیای سحرآمیز آنقدر بالا رفت تا سر به آسمان سایید و مدال پشت مدال درو کرد. اوکتاویو رفت و علی نادری آمد و همه تصور می کردند ساحلی بازان بدون مربی برزیلی از عرش به فرش می افتند اما رقابتهای جام بین قاره ای در امارات ثابت کرد که فوتبال ساحلی همیشه قهرمان است و سرمربی ایرانی چیزی از مربی برزیلی کم ندارد.
بازیهای فوتبال ساحلی جام بین قاره ای با حضور ۸ تیم ایران، برزیل، امارات، ژاپن، اسپانیا، عربستان، ژاپن و پاراگوئه به میزبانی امارات برگزار شد که تیم ایران با برتری در همه بازیها مقتدرانه به نیمه نهایی رسید و در این بازی از سد امارات گذشت تا به دیدار فینال برابر برزیل برسد.
ساحلی بازان در فینال رقابتهای جام بین‌قاره‌ای به مصاف برزیل رفتند و در پایان با پیروزی 2 بر 1 برابر قدرت اول دنیا به جام قهرمانی بوسه زدند تا ثابت کنند تیم اول دنیا نیز حریف آنها نمی شود. نقطه عطف برد مقابل برزیل شکست اوکتاویو استاد پیشین بود. مردی که پس از جدایی از ایران روی نیمکت برزیل نشست اما در فینال جام بین قاره ای مقهور شاگردان سابقش شد. بردی شیرین که بار دیگر نشان داد علی نادری چیزی از اوکتایو کم ندارد و از اعتماد جنس وطنی ضرر نمی کنیم.
با این قهرمانی تیم ملی فوتبال ساحلی که در سال‌های 2013، 2018 و 2019، 3 بار قهرمان رقابتهای جام بین‌قاره‌ای شده بود، با شکست برزیل چهارمین عنوان قهرمانی خود با سرمربی ایرانی خود در این مسابقات را به دست آورد و کنار روسیه به‌عنوان دو تیم پرافتخار این رقابت‌ها قرار گرفت. ایران در این رقابت‌ها علاوه بر 4 قهرمانی، 2 نایب‌قهرمانی، 2 مقام سومی و یک عنوان چهارمی به دست آورده. تیمی که حالا با سرمربی ایرانی اش جام ها و افتخارات تازه ای را جستجو می کند.
