این دو روز یعنی روز های ۳ و ۴ اردیبهشت ۱۴۰۲ ، درس های زندگی مهمی به من داد که تا ابد یادم خواهند ماند . تا همین یک هفته پیش ، پرسپولیس اصلا شانس قهرمانی به شمار نمی رفت . سپاهان و استقلال را همه در کورس میدانستند ، خیلی ها نیز پیش بینی می کردند با برد احتمالی استقلال پرسپولیس کلا از گردونه حذف می شود و...
در اکثر کارشناسی ها نیز استقلال تیمی با شانس بالاتر برای پیروزی برابر پرسپولیس بود . ولیکن دیروز ، اصلا روز استقلال نبود . نه رضاوند نه مهری نه محبی نه قائدی اون چیزی که باید باشند نبودند .
امروز نیز یک شگفتی دیگر رقم خورد ، ملوانی که از استقلال و پرسپولیس مجموعا در ۴ بازی ۱۱ گل دریافت کرده بود و فقط یک گل زده بود ، برابر سپاهان میزبان با تمام ستاره های گران قیمتش ایستاد تا سپاهان نیز به رده دوم برسد .
جالب بود ، در یک هفته همه چیز زیر و رو شد . تا هفته پیش خبر هایی می رسید مدیریت باشگاه پرسپولیس با دونادونی پیش قرارداد امضا کرده ، صدایش به قدری بلند بود که یحیی هم پیش از بازی به آن واکنش داد . ولیکن یحیی حداقل تا یکسال دیگر روی نیمکت سرخ ها خواهد بود .
این است از زندگی گاهی تلخ ، گاهی شیرین . و در نومیدی ، واقعا بسی امید است 💙❤️💛
حال اما وقت موعظه نیست ، ما باید هر چه سریع تر چمدان رو برای بوشهر ببندیم و یک بازی پر قدرت رو به رو پارس جنوبی جم داشته باشیم . ۳ خرداد ماه فینال جام حذفی است ، یعنی زیر یک ماه دیگر !
نیمه نهایی نیز بعد از یک چهارم نهایت ۱۶ ۱۷ روز دیگر برگزار می شود . برای اولین بار به ارزوی برد پرسپولیس برابر گلگهر رو دارم و امیدوارم برنده بیرون بیاید چون تا دربی بعد منتظر ماندن سخت است .