اروپایی ها و کشورهای خارجی چیزی درباره فرهنگ، زبان و دین عربستان می دانند؟ احتمالا طی یک سال اخیر کمی درباره آن متوجه شده اند و این میزان آگاهی آن ها طی سال های آینده بیشتر هم خواهد شد.
به گزارش طرفداری، فوتبال بزرگترین پدیده اجتماعی یک صد سال اخیر است و در این باره شکی وجود ندارد. سال هاست فوتبال دیگر یک ورزش ساده نیست. شاید روزی که فوتبال را اختراع می کردند به چشم سرگرمی به آن نگاه می شد ولی طی سالیان سال فوتبال راهش را به ابعاد مختلف زندگی آدم ها پیدا کرد و حالا روی مسائل اقتصادی، سیاسی، اجتماعی تاثیر می گذارد و گاهی حتی همین توپ ساده می تواند آتش بسی برای جنگ باشد.
در جریان جنگ جهانی اول، سربازان دو ارتش انگلیس و آلمان در دو جبهه مخالف، اسلحه های خود را برای ساعاتی کنار گذاشتند تا کریسمس را با برگزاری مسابقه فوتبال جشن بگیرند. سالی که جنگ ویرانگر اول آغاز شد، فقط ۲۴ ساعت از آسمان اروپا صدای توپ و تفنگ به گوش نرسید. در روزهایی که توپ و تفنگ زبان صحبت بین مردم شده بود، فوتبال برای ساعاتی آتش بس داد و به زبان جدیدی برای مردم تبدیل شد.
پس اینکه بگوییم فوتبال فقط یک ورزش ساده است وبرای سرگرمی مردم درنظر گرفته شده، ساده لوحانه است. شاید من و شما این ورزش را به چشم سرگرمی ببینیم ولی قطعا این فقط ظاهر قضیه است و در باطن هزاران مساله مهم گنجانده شده است.
حالا فوتبال نقشش را در فرهنگ، زبان، دین و سیاست پیدا کرده و در بر گیرنده همه چیز است. شاید بهتر است بگوییم فوتبال حالا بزرگترین تریبون جهان است و شما می توانید خیلی ها راحت یک مساله یا معضل اجتماعی را از طریق فوتبال به گوش تمام دنیا برسانید.
حالا افراد باهوش و مدیران رده بالای کشورهای مختلف در حال سرمایه گذاری های عظیم روی فوتبال هستند و این موضوع اخیرا درباره عربستان بیش از سایر کشورها دیده می شود.
کسی باور می کرد روزی برنده 5 توپ طلا به لیگ عربستان برود؟ بعد از گلزنی اش سجده شکر به جا بگذارد؟ یا رونالدو با لباس عربی در جشن باشگاه النصر شرکت کند؟
عربستان می داند به جایی اینکه میلیاردها دلار خرج کند تا دنیا را با فرهنگ، زبان و مسائل اجتماعی اش آشنا کند و تازه این کار بسیار هم فرسایشی است، می تواند خیلی راحت از طریق چیزی که مردم آن را سرگرمی می بینند این کار را انجام دهد.
در این راه فقط کافی است به سراغ قهرمان های اسم و رسم دار این ورزش بروید که عربستانی ها با یک برنامه ریزی درست این کار را انجام دادند. اگر یادتان باشد سال ها پیش چینی ها با ارقام نجومی در سال های پایانی فوتبال ستاره ها، به سراغ شان می رفتند و آن ها را به لیگ خودشان بردند و مربیان بزرگی هم استخدام کردند. در نهایت هم لیگ چین در همه جای دنیا با نام "سوپرلیگ چین" مطرح شد.
طی سال های اخیر MLS هم چنین کاری را انجام داده است و حالا عربستان با بودجه بیشتر و البته راه درست تر این پروژه را در پیش گرفته است. البته که عربستان پروژه های ورزشی و سرگرمی اش را از سال ها قبل استارت زده است. برگزاری رقابت های دوچرخه سواری، کشتی کج، فرمول یک، جشنواره مد، موسیقی، فیلم و... گوشه ای از کارهایی بودند که عربستانی ها انجام دادند و در نهایت هم به فوتبال، مهم ترین پدیده اجتماعی یک صد سال اخیر جهان ختم شد.
عربستان نه تنها با جمع آوری ستاره های مختلف جهان نگاه ها را به سمت سوپرلیگ این کشور می برد بلکه کشورش را با ستاره های جهانی به جهانیان معرفی می کند.
اما کمی از عربستان دور شویم و به یکی از کشورهای نزدیک عربستانی ها برویم، ایران. جایی که ما هنوز درگیر سقف قرارداد و پرداخت مالیات و مطالبات مربیان و بازیکنان پیشین هستیم و می خواهیم با خارجی ها در سال جدید قرارداد ریالی ببندیم یا به قول یکی از مدیران، با رمز ارز قرارداد آن ها را پرداخت کنیم!
درست است ما همسایه میزبان مهم ترین تورنمت فوتبالی دنیا بودیم ولی سهم مان از میزبانی قطری ها در جام جهانی صفر بود و در همان شعارهای همیشگی تمام شد.
عربستان حالا فراتر از فوتبال رفته و ابعاد مختلف کشورش را به جهان معرفی می کند چون می داند در آینده ای نزدیک چقدر انجام چنین کارهایی کمک حالش می شود ولی ما اینجا همچنان درگیر این هستیم مالکیت مشترک را برطرف کنیم، خصوصی سازی را انجام دهیم و با مدرک سازی (بارها جریمه شده ایم ولی همچنان به این کار ادامه می دهیم) به آسیا برویم.
به زعم خودمان، خیلی زرنگ هستیم که برای فوتبال غیر حرفه ای مان، مجوز حرفه ای می گیریم ولی در حقیقیت زرنگ عربستان، قطر و دیگر کشورها هستند که از حالا به فکر 50 یا حتی 100 سال آینده خود هستند و با برنامه های بلند مدت و بودجه های کلان، عربستان را نه فقط کشوری در سطح آسیا بلکه در قامت یک کشور در استاندارهای جهانی به مردم معرفی می کنند.
به قول سهراب سپهری، ما هیچ، ما نگاه...
