اکثر مردم بوستون سلتیکس را با تیم طلایی دهه ی پنجاه با بیل راسل افسانه ای می شناسند یا با تیم طلایی دهه ی هشتاد و رقابت لری برد و مجیک جانسون اما بوستون یک دوران طلایی دیگر هم داشت که کمتر کسی به آن توجه می کند. تیمی که پنج فصل متوالی از شانس های اصلی قهرمانی به حساب می آمد.حالا آن تیم چگونه به وجود آمد؟
بوستون در درفت 98 صاحب پیک10 درفت بود آنها پال پیرس را انتخاب کردند. پال یک اسمال فوروارد خوب بود که هم در دفاع و هم در حمله عملکرد خوبی داشت و خوب هم شوت میزد.پال پیرس تا قبل از فصل 2008 پنج بار آل استار شده بود و تک ستاره ی بوستون بود.اما پال پیرس از وضعیتش راضی نبود او دنبال قهرمانی و موفقیت های بیشتر در nba بود و مدیران بوستون باید کاری میکردند که او در این تیم بماند.آنها در آغاز فصل2008 اول به سراغ ری آلن رفتند. آنها پیک 5 درفت آن سالشان به همراه والی شزربیاک و دلونته وست را به سیاتل دادند و یکی از بهترین شوتیست های تاریخnba را گرفتند.
:format(jpeg)/cdn.vox-cdn.com/uploads/chorus_image/image/54839677/52951161.0.jpg)
اما ری آلن کافی نبود،آنها به یک چیز بزرگتر برای قهرمانی نیاز داشتند و آن کسی نبود جز کوین گارنت.آنها دست به بزرگترین ترید برای جذب یک بازیکن در تاریخ nba زندند و با دادن ال جفرسون،رایان گومز،تئو راتلیف،گرالد گرین،سباستین تلفیر و پیک راند یک درفت 2009 یکی از بهترین پاور فوروارد های تاریخ nba و mvp فصل 2004 را به شرق آمریکا آوردند.
حالا بوستون تبدیل به یک سوپرتیم بی نظیر شده بود.البته نباید از راجان راندو پوینت گارد جوان آن تیم بگذریم که واقعا در سن کم مانند یک بازیکن باتجربه بازی می کرد.همه این بازیکنان به یک طرف و حضور داک ریورز به عنوان مربی هم به یک طرف. داک مربی فوق العاده ای بود و فقط نیاز به بازیکنان خوب داشت تا مثل ستاره بدرخشد.این موارد باعث شد بوستون در فصل 2008 با 66 برد و 16 باخت با اقتدار در جایگاه اول کنفرانس شرق قرار بگیرد اما در پلی اف اوضاع به آن خوبی نبود.آنها در راند یک پلی اف آتلانتا ی سید8 را به زحمت و در بازی هفتم شکست دادند. و در راند دو هم همین طور. آنها از پس کیلیولند و لبران جیمز که به دنبال دومین فینال متوالی خود بودند در بازی هفتم بر آمدند.در فینال کنفرانس کار دیترویت را در 6 بازی تمام کردند و در شرایطی به فینال مقابل لیکرز رفتند که بوستون تا قبل شروع فینال 20 بازی در پلی آف و لیکرز تنها 15 بازی کرده بود.اما در فینال بوستون فوق العاده کار کرد و توانست سری را در بازی ششم تمام کند و بعد از مدت های طولانی دوباره قهرمانی را تجربه کند.آن فصل کوین گارنت بهترین بازیکن دفاعی شد و پال پیرس هم mvp فینال لقب گرفت.و هر سه فوق ستاره ی بوستون آل استار شدند.
/cdn.vox-cdn.com/uploads/chorus_image/image/72034295/81776516.0.jpg)
فصل 2009 هم بوستون همان قدر بی رحم بود و با 62 برد و 20 باخت در جایگاه دوم کنفرانس شرق پشت سر کیلیولند قرار گرفت اما باز هم پلی اف به انها روی خوش نشان نداد و در راند یک مقابل شیکاگو ی سید هفتمی کارشان به بازی 7 کشید ولی توانستند پیروز شوند و به مصاف اورلاندو در نیمه نهایی کنفرانس بروند.در کمال شگفتی اورلاندو توانست بوستون را در بازی هفتم شکست دهد و دست بوستون از دو قهرمانی متوالی کوتاه ماند و اورلاندو آن فصل تا فینال رفت ولی حریف لیکرز در فینال نشد و سری فینال را 4 بر1 واگذار کرد.
فصل2010 بوستون در فصل عادی کمی ضعیف تر عمل کرد و در جایگاه چهارم کنفرانس قرار گرفتند اما در پلی اف بوستون تبدیل به تیمی بی رحم تر از قبل شده بود.آنها در راند اول چهار بر یک میامی را شکست دادند.در نیمه نهایی کنفرانس چهار بر دو کیلیولند سید یکی را شکست دادند. و در فینال کنفرانس 4 بر2 اورلاندو را شکست دادند تا انتقام سال قبل را بگیرند و در فینال nba به مصاف لیکرز رفتند اما بر عکس سال 2008 این بار شانس با آنها یار نبود و در یک سری بسیار نزدیک در بازی هفتم شکست خوردند و قهرمانی را از دست دادند..
فصل 2011 بوستون باز هم در فصل عادی عملکرد فوق العاده ای داشت و با 56 برد و 26 باخت با سید3 به پلی آف صعود کردند.در راند اول با قاطعیت نیویورک را سویپ کردند اما در راند دوم حریف سوپر تیم میامی نشدند و سری را 4بر1 به میامی واگذار کردند تا بوستون یک فصل دیگر جام را از دست دهد.
فصل2012 آخرین فصل سوپرتیم بوستون بود و شانس آخر انها برای بردن دومین قهرمانی. آنها در فصل عادی خیلی خوب نبودند و با39 بود و 27 باخت در جایگاه پنجم قرار گرفتند.در پلی آنها در راند یک به مصاف آتلانتا رفتند و سری را 4 بر2 پیروز شدند.در نیمه نهایی کنفرانس به مصاف فیلادلفیایی می رفتند که شیکاگو ی سید یک را شکست داده بود و در یک سری نفسگیر 4بر3 پیروز شدند و در فینال کنفرانس به مصاف میامی رفتند.بوستون به گرفتن انتقام سال قبل بسیار نزدیک شده بود اما در نهایت سری را 4بر3 مقابل لبران و دوین وید و کریس باش باختند تا این سوپر تیم بوستون تنها به یک قهرمانی بسنده کند.در پایان آن فصل ری آلن به میامی رفت و کوین گارنت و پال پیرس که دیگر پا به سن گذاشته بودند نتوانستند کاری برای بوستون بکنند و سر انجام در پایان فصل بعد به بروکلین ترید شدند.
آن سوپرتیم بوستون واقعا حقش بیشتر از یک قهرمانی بود و باید 3 یا 4 قهرمانی به دست می آورد اما به خاطر بدشانسی به یک قهرمانی رضایت داد.و بعد از فصل 2008 هنوز هم بوستون حسرت قهرمانی را دارد که با وجود بازیکنانی مثل جیسون تیتم و جیلن براون احتمالا به زودی برآورده خواهد شد.
لینک قسمت دوم این سری مطالب که درمورد دیترویت هست:
https://www.tarafdari.com/node/2333060
