نفوذ پپ گواردیولا در این زمینه بسیار زیاد بوده، به طوری که سرمربی منچسترسیتی الهام‌بخش همکاران خود در سراسر جهان است تا از دروازه‌بانان خود برای شروع حملات استفاده و به عنوان یک بازی‌ساز عمل کنند.
وقتی مربیان باشگاه‌های مختلف از من در مورد دروازه‌بان‌ها سوال می‌کنند، اولین چیزی که همیشه می‌پرسند این است که:« کار با توپ او چگونه است؟»
مارتین مارگتسون، مربی دروازه‌بان‌های تیم ملی انگلیس و باشگاه چمپیونشیپی سوانسی‌سیتی، با حسرت و ناراحتی به این سوال فکر می‌کند.
«بله، البته که آنها در این دوران باید کار با توپ‌شان خوب باشد. اما من فکر می‌کنم که در مهارت‌های دروازه‌بانی، چیزهایی مهم‌تر از این هم وجود دارند. چون برای من، اصول دروازه‌بانی یعنی: توانایی دور نگه داشتن توپ از دروازه، توانایی تصمیم‌گیری دقیق از نظر تاکتیکی، و سپس داشتن مجموعه مهارت‌هایی که می‌تواند هر چیزی را از نقطه نظر فنی حل و فصل کند.»
با توجه به اینکه تاتنهام هاتسپر، برنتفورد، برایتون اند هوو آلبیون و برنلی همگی هزینه‌های قابل توجهی برای تقویت این پست پرداخت کرده‌اند، نقش و مشخصات دروازه‌بان‌ها به عنوان موضوعی داغ در طول پنجره‌ی نقل و انتقالات تابستانی مطرح شده است. طولی نخواهد کشید که یک باشگاه بزرگ لیگ برتر، مثل منچستر یونایتد هم چنین کاری را انجام دهد (توضیح مترجم: این مطلب پیش از نهایی شدن انتقال آندره اونانا به منچستریونایتد نوشته شد).
با اینکه از اهمیت داشتن یک «دروازهبان خوب» به ندرت چشم‌پوشی شده، اما انتظارات در مورد اینکه آنها باید قادر به انجام چه کارهایی باشند، در طول دهه‌ی گذشته بسیار تغییر کرده است. دروازه‌بان‌ها امروزه به گونه‌ای بازی می‌کنند که در سالهای نه چندان دور غیر قابل تصور بود. آنقدر که شاید دیگر بزرگ‌ترین دارایی آنها، دستان‌شان نباشد.
بارت وربروخن، جوان 20 سالهای که به تازگی با 16.3 میلیون پوند (معادل 20.7 میلیون دلار) از اندرلخت بلژیک به برایتون پیوست، گفت:«اصلی‌ترین ویژگی من پاهایم است. من با توپ احساس راحتی می‌کنم، و در این کار عالی هستم.»
با توجه به سبک بازی ریسکی‌ای که سرمربی برایتون، یعنی روبرتو دی‌زربی دوست دارد در هنگام بازی‌سازی از عقب انجام دهد، وربروخن باید بازی با پای خوبی داشته باشد. وقتی این کار انجام می‌شود، جلوه‌ی فوق‌العاده‌ای برای بینندگان دارد، که امروزه زیاد هم انجام می‌شود، اما خطرات زیادی به‌ویژه برای دروازهبان ایجاد می‌کند.
جیسون استیل که فصل گذشته را به عنوان بازیکن شماره‌ی یک برایتون به پایان رساند، اخیرا در مصاحبه‌ای با رادیو بی‌بی‌سی 5 لایو گفت:«من کاملا در جریانم که تنها یک اشتباه با دریافت گل فاصله دارید، اما این بخشی از نحوه‌ی بازی ماست.»
جیسون استیل در نیم فصل دوم فصل گذشته به دروازهبان اصلی برایتون تبدیل شد و نمایش‌های خوبی از خود ارائه داد.
این در واقع بخشی از نحوه‌ی بازی بسیاری از تیم‌ها در حال حاضر است، البته به درجات مختلف. نفوذ پپ گواردیولا در این زمینه بسیار زیاد بوده، به طوری که سرمربی منچسترسیتی الهام‌بخش همکاران خود در سراسر جهان است تا از دروازه‌بانان خود برای شروع حملات استفاده و به عنوان یک بازی‌ساز عمل کنند و هم‌چنین موقعیت شروع بسیار بالاتری را انتخاب کنند تا بتوانند به سرعت از خط دفاع عبور کنند.
در نتیجه، دروازه‌بان‌ها از دریچه‌ای کاملا متفاوت دیده می‌شوند و این به این معنی‌ست که سبک تمرینی آنها و هم‌چنین نحوه‌ی تجزیه و تحلیل و بررسی آنها، انقلابی را پشت سر گذاشته است.
در واقع، تصمیم برنلی برای پرداخت 15 میلیون پوند به جیمز ترافورد، بازیکن 20 ساله‌ی دیگری که 197 سانتی متر قد دارد- و در سیتی به روش گواردیولا آموزش دیده- به اندازه‌ی تصمیم یونایتد تعجب‌آور است. یونایتدی که علاقه به جذب آندره اونانا و پیوستن مجدد او به تیم اریک تن هاخ را دارد که سرمربی او در آژاکس بود. روی هم رفته، ترافورد مظهر دروازه‌بانان مدرن است.
سوال حائز اهمیت برای بسیاری از مربیان دروازه‌بان‌ها این است که آیا تعادل در مورد اهمیت کاری که یک دروازهبان می‌تواند در کار با توپ انجام دهد درست است یا خیر؟ این سوالی‌ست که اریک استیل این روزها خیلی به آن فکر می‌کند.
استیل، مربی سابق دروازه‌بان‌های باشگاه‌هایی از جمله منچستر یونایتد، منچستر سیتی و استون ویلا، در جواب به این سوال می‌خندد.
او به اتلتیک می‌گوید:«وقتی برخی می‌گویند «آیا او کار با توپ خوبی دارد؟»، پاسخ مستقیم من این است:«بله.» می‌دونید چرا؟ چون او از دروازه دفاع می‌کند، که وظیفه اصلی او است. بنابراین پاهایش او را به داخل و اطراف دروازه می‌رسانند، او در پای تخصصی‌اش فوق‌العاده است، حرکت‌های جانبی و رو به جلوی فوق‌العاده‌ای دارد. بنابراین من کاملاً منحرف می‌شوم.
من کاملا موافقم که دروازه‌بان‌ها باید کامل‌تر باشند. اما این قضیه بیش از حد پیش رفته است. سوال من از مردم، به خصوص در این زمان، این است که آیا مهارت‌های ادرسون در پخش توپ در فینال لیگ قهرمانان (ماه گذشته) را به خاطر دارید؟ یا اینکه او برای دفاع از دروازه سیوهای به یاد ماندنی انجام داد؟ کدام را بیشتر به یاد دارید؟»
طرف دیگر این است که اگر دروازهبان در دفع توپ دچار مشکل شود یا پاسی را به اشتباه انجام دهد و همان توپ تبدیل به گل شود، مردم هرگز فراموش نمی‌کنند. از این نظر یک مرکز توجه نابخشودنی‌ست و مواقعی وجود دارد که از خود می‌پرسید سبک بازی سرمربی چقدر با ویژگی‌های دروازهبان تیم‌شان هم‌سو و در یک راستاست.
مارگتسون ادامه می‌دهد:«این فلسفه‌ی سرمربی‌ست که باعث بسیاری از مشکلات دروازه‌بان‌ها می‌شود. آنها (دروازه‌بانان) به اندازه‌ی بازیکن بیرون زمین در بازی با توپ مهارت ندارند، بنابراین من این منطق را درک نمی‌کنم که چرا سرمربی‌ها می‌خواهند دروازه‌بانشان چنین بازیکنی باشد. من عاشق دروازه‌بانی هستم، اما فکر می‌کنم این فشار و استرس بیشتری به دروازه‌بان‌ها وارد می‌کند.
برای هر دروازه‌بانی، وقتی توپ را در محوطه‌ی شش قدم لمس می‌کند و توپ در جریان است و بازیکنی بیشتر شبیه به یک ورزشکار المپیکی با سرعت به او نزدیک می‌شود، موقعیت جالبی برای تجربه کردن نیست. اما در حال حاضر، این چنین صحنه‌ای در سراسر دنیا بسیار می‌بینید.»
اریک استیل در تایید این حرف سر تکان می‌دهد.
اریک استیل بین سالهای 2008 تا 2013، مربی دروازه‌بان‌های منچستریونایتد بود.
«من کاملا همه‌ی چیزهایی را که مارتین می‌گوید، تایید می‌کنم. و من فکر می‌کنم باید به بخش ابتدایی فصل منچستر یونایتد نگاه کنید. آنها پس از باخت مقابل برنتفورد (آگوست گذشته) و دریافت آن گل‌ها، چه کردند؟ آنها برای 10 بازی پیش رفتند و شکست نخوردند.» (این حرف کاملا درست نیست- آنها یک بار در 10 بازی بعدی لیگ برتر شکست خوردند و هفت بازی را بردند.)
من این مکالمه را با داوید دخیا (شماره‌ی 1 قدیمی یونایتد) داشتم. وقتی داوید از اسپانیا آمد، هیچ مشکلی با بازی کردن از عقب نداشتیم. هیچ مشکلی. من با استیو مک‌لارن (یکی از دستیاران مربیان یونایتد) در مورد آن صحبت کردم و کلیپ‌هایی فرستادم.»
زمانی که در مورد مشکلات بازی صحبت می‌شود، همه دوست دارند تقصیرها را گردن دروازهبان بیندازند. اما این قضیه به تیم هم مربوط می‌شود. اگر بازیکنانی را در اختیار ندارید که توپ را در جایی که ما در مورد آن صحبت می‌کنیم، پخش کنند: پاس به عقب، پاس عمقی، پاس‌های قُطری و… شاید این واقعیت درست باشد که نفرات تیم یونایتد در دو سال اول، با احترام، بازیکنان بهتری بوده باشند نسبت به بازیکنانی که الان در یونایتد هستند.»
جیسون استیل در همان مصاحبه با رادیو بی‌بی‌سی توضیح داد: «قبلا در تمرینات، چند شوت سرضرب را می‌گرفتید، چند سانتر می‌گرفتید و سپس می‌رفتید و پنج نفره بازی می‌کردید. اما دیگر اینطور نیست.
ما مستقیما وارد تمرینات پاسکاری می شویم. ما الان حتی با دروازه‌بان‌ها هم روندو (خرس وسط) داریم که در آن اصلا از دست استفاده نمی‌کنیم. من نمی‌خواهم هر روز با بازیکنان روندو بازی کنم، اما پیشرفتی که حاصل می‌شود فوق‌العاده‌ست؛ از این منظر که دروازه‌بانی به عنوان یک پست در نظر گرفته می‌شود که در آن باید توانایی بازی کردن را داشته باشید.»
قانون ممنوعیت استفاده از دست برای دروازه‌بان‌ها در جمع کردن پاس رو به عقب در سال 1992 باعث تجدید نظر در نحوه‌ی مربی‌گری این پست شد و سیر تکاملی فوتبال از آن موقع، جلسات تمرین را دگرگون کرد. و این شامل قانونی دیگر هم می‌شود که چهار سال قبل وضع شد که در آن بازیکنان اجازه دارند در موقع ضربه‌ی دروازه، در داخل محوطه‌ی جریمه، به هم‌تیمی خود پاس بدهند.
تونی رابرتز که مربی تیم لیگ برتری ولورهمپتون و تیم ملی ولز است، می‌گوید:«در حال حاضر، از نظر درصدی، دروازه‌بانان خیلی بیشتر از اینکه توپ را در دستان‌شان در اختیار داشته باشند، توپ زیر پای آن‌هاست، بنابراین باید راحت باشند. اولین بخش گرم کردن تیم من در طول هفته، کار روی لمس توپ، دریافت و زاویه‌بندی است. من تمرین‌های لمس توپ زیادی را انجام خواهم داد- روی سینه، روی ران، پای راست، پای چپ.
وقتی تمرینات را با تیم مرور می‌کنم، اگر تمرینات مالکیت توپ را انجام دهیم، سعی می کنم آنها (دروازه‌بان‌ها) را در باکس‌هایی قرار بدم تا آنها تحت فشار باشند و با وجود تعداد زیاد بازیکنان در اطراف آنها، پاسکاری کنند. در روز قبل از مسابقه و دو روز قبل از آن، چون معمولا روزهای تاکتیکی هستند، ما بازی‌سازی‌های زیادی را از دروازه انجام خواهیم داد، بنابراین دروازهبان بخش بزرگی از آن است.»
اگرچه اعداد و ارقام حاکی از آن است که میانگین مشارکت دروازه‌بان‌های لیگ برتر انگلیس در موقعیت‌هایی که تیم صاحب توپ است- بین 26 تا 29 پاس در 90 دقیقه- تغییر قابل توجهی در نحوه‌ی استفاده آنها از توپ وجود دارد.
سهم پاس‌هایی که طولانی‌تر از 27 مترند، در 10 فصل گذشته روند نزولی قابل توجهی داشته، به طوری که میانگین پاس‌های بلند دروازه‌بان‌های لیگ برتر در فصل 2014-2013 به 77 درصد رسیده بود، در حالی که در فصل 2023-2022 این آمار به زیر 51 درصد کاهش پیدا کرد. البته که تغییر قانون در مورد ضربات دروازه این ارقام را تغییر می‌دهند، اما هنوز نمی‌توان از این واقعیت فرار کرد که نحوه‌ی پخش توپ توسط دروازه‌بان‌ها در عصر مدرن فوتبال، متفاوت است.
کاهش درصد استفاده از شوت‌های بلند توسط دروازه‌بان‌های لیگ برتر در یک دهه اخیر
اما وقتی کار به استفاده از پا می‌رسد، چه اتفاقی می‌افتد اگر دروازه پشت قوس منحنی بالا باشد؟
به هر حال، برخی از آنها سالهای زیادی را زیر نظر مربیان سپری کرده‌اند، جایی که هیچ الزامی برای خروج از خط دفاعی وجود نداشت- نیک پوپ، دروازهبان سابق برنلی و حال حاضر نیوکاسل یونایتد، نمونه‌ای از این موضوع است. در آن شرایط، اجتناب‌ناپذیر است که تمرکز کمتری بر توانایی بازی با توپ آنها در جلسات تمرینی و هم‌چنین مسابقات وجود داشته باشد.
آیا این دروازه‌بان‌ها می‌توانند «تطبیق پیدا کنند» و خود را با معیارهای گواردیولا، دی‌زربی یا میکل آرتتا از آرسنال که در باشگاه های‌شان نیاز دارند، سازگار کنند؟
مارگتسون می‌گوید:«آنها مطمئنا می‌توانند این کار را انجام دهند. اما اگر مربی دروازه‌بان‌ها سعی کند این را در جلسات خود پیاده کند، خوب نیست. تنها راهی که می‌توانید به طور واقع‌بینانه این کار را انجام دهید، این است که با مربی یا سرمربی طراحی کنید که چگونه می‌توانید دروازه بان را بیشتر در مالکیت توپ شریک کنید- و منظور من دویدن به اطراف در وسط زمین نیست.
باید جلسات تمرینی خود را حول دروازه‌بان‌های طراحی کنید که عقب بازی می‌کنند، و راه‌های مختلفی برای انجام این کار وجود دارد. اما آنها باید این مواجهه‌ی دائمی را داشته باشند. و مثل همه‌ی تمرین‌های دروازه‌بانی، سپس به تکرار نیاز دارید.»
این موضوع در جام جهانی سال گذشته مشخص شد، زمانی که ریگوبرت سانگ، سرمربی کامرون، گفت که دروازهبان تیمش باید محافظه‌کارانه‌تر توپ را حفظ کند. اونانا که در بازی ابتدایی مقابل سوئیس توپ را تا نزدیک خط میانی برده و از مدافعان میانی خودی هم پیشتر رفته بود، با سونگ در این مورد بحث کرد و جایگاه خود را در بازی دوم در تیم از دست داد و حضورش در جام جهانی قبل از بازی سوم به پایان رسید.
یک استعدادیاب برجسته در یکی از بزرگ‌ترین باشگاه‌های اروپا توضیح می‌دهد که چگونه به آنها آموزش دادند تا دروازه‌بان‌های خوب را شناسایی کنند.
برای ارائه‌ی کمی توضیحات، تیم مورد نظر دارای یک سبک فوتبال مبتنی بر مالکیت است، به این معنی که دروازه‌بانی که کار با توپش خوب باشد، پیش‌نیاز است. اما این استعدادیاب هم‌چنین در مورد نیاز به چیزی که به عنوان «سبک و طرز فکر فعال» توصیف می شود نیز اشاره می‌کند- و این موضوع برای همه‌ی استعدادیاب‌های باشگاه از طریق یک کنفرانس ارائه‌شده توسط مربی دروازه‌بانی آنها، توضیح داده شد.
این استعدادیاب به شرط ناشناس ماندن برای محافظت از روابط خود، توضیح می‌دهد:«پس ما به دنبال دروازه‌بانی نیستیم که روی خط دروازه بماند و فقط شوت‌ها را بگیرد. ما به دنبال دروازه‌بانانی هستیم که از فازی از بازی که به شوت منجر می‌شود، جلوگیری کند. بنابراین او دیگر نیازی به مهار توپ ندارد.»
مانند به کار گیری در پست‌های دیگر، داده‌ها اغلب دروازه‌بان‌های مناسب را در وهله‌ی اول فیلتر می‌کند.
از این نظر، فهم اینکه چگونه و چرا برنتفورد مارک فِلِکن را جذب کرد، دشوار نیست؛ دروازه‌بانی که در تابستان امسال از فرایبورگ آلمان با مبلغ 11.2 میلیون پوند به آنها پیوست. جدای از این واقعیت که او فصل گذشته 13 کلین‌شیت داشت- بیشترین آمار در بوندسلیگا- نحوه‌ی پخش توپ فلکن با سبک برنتفورد مطابقت دارد.
فلکن بیشتر از تمام دروازه‌بان‌های بوندسلیگا به جز یک دروازهبان پاس بلند داد و میانگین طول پاس او 34 متر بود که رتبه چهارم در این بخش بود. در همین زمینه، داوید رایا، گزینه‌ی اول برنتفورد در فصل گذشته، بیش از هر دروازهبان دیگری در لیگ برتر از ضربات بلند دروازه استفاده می‌کرد، البته با روشی نوین: مهاجم آنها، یعنی ایوان تونی را مد نظر داشت که عموما در سمت چپ زمین حضور داشت.
جذب بازیکن پیچیده است. تجزیه و تحلیل ذهنی و تحلیل عینی داده‌ها اغلب می‌تواند منجر به اختلاف نظر در یک باشگاه شود، و موقعیت دروازه‌بانی می‌تواند به اندازه یک میدان مین حساس و خطرناک باشد– تحلیل‌گران و مربیان دروازه‌بان‌ها همیشه هم‌نظر نیستند. اگرچه یک موضوع خاص غیر قابل مذاکره به نظر می‌رسد: قد بازیکن.
مارگتسون که در دهه‌های 1990 و 2000 برای منچسترسیتی، ساوتند یونایتد، هادرسفیلد تاون و کاردیف سیتی بازی کرده است، اضافه می‌کند:«این قضیه بی‌شک دچار تکامل شده و الان در دروازه‌بانی مسئله‌ی بزرگی است.» او طوری صحبت می‌کند که قد او، یعنی 183 سانتی‌متر، الان در قدی کوتاه محسوب می‌شود.
مارتین مارگتسون، مربی دروازه‌بان‌های تیم ملی انگلیس، در کنار نیک پوپ، جوردن پیکفورد و دین هندرسون
متأسفانه، شما هرگز در لیگ برتر یک دروازه بان 177 سانتی‌متری نخواهید دید. آیا این عادلانه است؟ من می‌گویم نه! اگر یک دروازه بان 177 سانتی‌متری داشته باشید که آنقدر چابک باشد که وقتی می‌پرد بتواند دو متر و نیم در هوا باشد، چه اتفاقی می افتد؟ متاسفانه این چیزی نیست که برای بعضی از دروازه‌بان‌های بااستعداد در دسترس باشد.
اولین باری که در سوانسی حضور داشتم (او از 21-2019 در باشگاه ولزی نیز حضور داشت)، یک دروازهبان جوان در تیم بود، او یکی از سریع‌ترین بازیکنانی بود که تا به حال با او کار کردم و درون دروازه دیدم. اما در اعماق ذهنم، می‌دانستم که او هرگز پیشنهادی برای امضای قرارداد جدید دریافت نمی‌کند، چرا که او 180 سانتی‌متر بود.
در گروه‌های سنی جوان‌تر در آکادمی‌ها، باشگاه‌ها به والدین نگاه می‌کنند:«مامان چقدر است؟ بابا چه سایزی؟ آنها در حال اندازه‌گیری شکاف بین استخوان های مچ دست هستند، زیرا ظاهراً وقتی جوان‌تر هستید، سرنخ‌هایی به شما می‌دهد و می‌توانید قد و قامت گلر مورد نظر را پیش‌بینی کنید، و آنها در واقع از این نوع استراتژی‌ها برای تصمیم گیری استفاده می‌کنند، برای دروازه‌بان‌هایی که 11، 12 و یا 13 سال دارند و تازه در آغاز دوران فوتبال‌شان هستند.
استفاده از اشعه ایکس که صفحات رشد استخوان‌های کودک را برای پیش‌بینی قد نشان می‌دهد، در فوتبال فراگیر است. اریک استیل می‌گوید زمانی که او در منچستریونایتد (13-2008) کار می‌کرد، این یک اقدام رایج در منچستریونایتد بود و بسیاری از باشگاه‌های دیگر در سراسر کشور همین کار را انجام می‌دادند. در واقع استعدادیاب یک باشگاه چمپیونشیپی می‌گوید در غیر این صورت دروازه‌بان‌های بااستعداد در سن 9 سالگی به دلیل قد پیش‌بینی‌شده‌شان کنار گذاشته می‌شوند.
یکی از خطرات ذاتی تمرکز بر ویژگی‌های فیزیکی این است که بازیکنان- در این مورد، ما در مورد دروازه بان صحبت می‌کنیم اما به راحتی می تواند در هر پستی بازی کند- به دلایل اشتباه به عنوان دروازهبان جذب می‌شوند.
اریک استیل می گوید:«این جایی است که مردم گمراه می‌شوند. شما می‌توانید یک نوجوان 16 ساله را ببینید که صد و نود و پنج سانتی‌متر است و یک مربی بیرون زمین می گوید:«وای، من به شما می گویم که او یک سنگربان خوب خواهد بود. او شانس بزرگی دارد.» می گویم:«چرا؟ از کجا می دانی؟ شما بازی او را ندیده اید. آنها می گویند:«او پسر قد بلندی است.» من می‌گویم: «این تضمین نمی‌کند که او یک دروازهبان عالی باشد.»
من همیشه از شِی گیون (دروازه بان سابق نیوکاسل، منچسترسیتی و استون ویلا که 134 بازی ملی برای جمهوری ایرلند به دست آورد) نقل قول می‌کنم. شی به 21 سالگی رسید و قدش چیزی نزدیک به صد و هشتاد و پنج سانتی‌متر بود. مردم مدام به او می‌گفتند:«آیا به اندازه کافی قد بلند می‌شوی؟» پاسخ شی درخشان بود:«می‌دانم که به اندازه کافی خوب خواهم بود.»
مارگتسون در همین باره داستانی نقل می‌کند. داستانی که ربطی به پاس دادن به توپ در مسافت‌های کوتاه یا طولانی ندارد بلکه به دروازه‌بانی و مربی‌گری مربوط می‌شود. این داستانی است که به 10 سال قبل بازمی‌گردد – به زمانی که یوسی یاسکلاینن در دروازه وستهم یونایتد می‌ایستاد – اما اکنون به اندازه آن زمان مرتبط است.
در آن زمان، مارگتسون مربی دروازه‌بان‌های وستهام بود و سام آلاردایس، سرمربی. آلاردایس او را به چالش کشید تا یاسکلاینن، دروازه بان اول باشگاه را بهتر کند. یاسکلاینن تا آن مقطع 500 بازی برای تیم بزرگسالان انجام داده بود و تولد 40 سالگی او نزدیک بود. به عبارت دیگر، سبک دروازه‌بانی‌اش – و او یک شماره 1 عالی بود – عمیقاً در تیم ریشه دوانده بود.
اما مارگتسون به یک مشکل فنی پرداخت که فکر می‌کرد حتی در اواخر دوران حرفه‌ای یاسکلاینن می‌توان آن را اصلاح کرد.
مارگتسون توضیح می دهد:«وضعیت نهایی یوسی در هنگام رو در رو شدن با مهاجم، این بود که به‌خاطر پاهای کشیده، فضای باز زیادی بین دو پایش ایجاد می‌شد.
زمانی که در وستهام با بازیکنان را آنالیز می‌کردم، ارتفاع سر یوسی در دروازه را روی کامپیوتر خطی می‌کشیدم و سپس بچه‌ها آن را چاپ می‌کردند. بنابراین یوسی تصاویر موقعیت نهایی خود را بر روی یک کاغذ A4 دریافت می‌کرد و سپس ما یک خط قرمز از بالای سر یوسی خواهیم داشت و او فقط نیمی از ارتفاع دروازه را پوشش می‌داد.
به او گفتم «به این دلیل که پاهایت خیلی بلند است، باید تلاش کنی فضای بین دو پایت را کمتر کنی.»
بنابراین فکر کردم، چگونه می‌خواهم این را تبدیل به یک تمرین برای یوسی کنم؟ من یک ایده به ذهنم رسید. من مقداری مواد کمربند ایمنی قرمز را در eBay گرفتم، و زمین‌دار دو جغجغه در انتهای آن قرار داد، و هر روز صبح آن را روی دروازه می‌بستیم، و این خط قرمزی بود که من برای تجزیه و تحلیل استفاده کردم.
بنابراین هر بار که یوسی برای کار در چادول هیث (زمین تمرین وستهام) وارد دروازه می‌شد، سر او باید بالای آن خط قرمز- کمربند ایمنی قرمز- در دروازه قرار می گرفت. به این ترتیب بود که او را مجبور کردم که موضعش را تغییر دهد، زیرا هر بار که در آن زمان روی دروازه کار می‌کرد، ناخودآگاه از کمربند ایمنی پشت سرش آگاه بود و باید پاهایش را تنگ می‌کرد تا سرش را بلند کند.»
مارگتسن به یوسی یاسکلاینن کمک کرد تا در سالهای پایانی دوران حرفه‌ای‌اش یکی از نقاط ضعف بزرگش را برطرف کند.
این ماجرا تا حدودی نشان می‌دهد که چرا او با شور و اشتیاق در مورد توسعه طیف کامل مهارت یک دروازهبان صحبت می‌کند، به جای اینکه درگیر این باشد که یک دروازهبان چه کاری می‌تواند یا نمی‌تواند انجام دهد. پاهایش و غفلت از آنچه او به عنوان «اصول» این موقعیت توصیف می‌کند.
از آنجایی که اکنون دروازهبان نقشی حیاتی دارد، برای دروازهبان و مربی دروازه‌بان‌ها چالشی است که همه پایه‌ها را پوشش دهند، و به همان اندازه مهم است که هیچ کس به تنهایی کار نکند.
اریک استیل می‌گوید:«اگر شما مربی هستید، باید یک معلم باشید. بنابراین چه در سطح حرفه‌ای و چه در سطح پایه، باید یک فرآیند آموزش برای دروازهبان و بازیکنان وجود داشته باشد و من فکر نمی‌کنم که این در فوتبال مدرن چندان شناخته شده باشد. خیلی از سرمربیان به اندازی کافی روی همکاری مربی بازیکنان با مربی دروازه‌بان‌ها و همین طور همکاری بازیکنان با دروازه‌بان‌ها کار نمی‌کنند.»
رنه مولئنستین (مربی سابق سر الکس فرگوسن در منچستریونایتد) فوق العاده بود. او می‌گفت:«استیل، آنها با سه نفر پرس می‌کنند، ما باید چه واکنشی نشان بدهیم؟»
و این جایی است که کشف دروازهبان در حال حاضر نیز حیاتی است. نیک پوپ از برنلی می‌رود جایی که برای یک تیم با سبک بازی مبتنی بر توپ‌های بلند بازی می‌کند، او به نیوکاسل رفته است، جایی که آنها سبک فوتبال مالکانه با پاس‌ها کوتاه و بازی مستقیم را مخلوط کرده و بازی می‌کنند. اما آنها از نیک نمی‌خواهند که مانند ادرسون (از منچسترسیتی) بازی کند.»
ادرسون که در چند فصل اخیر دروازهبان اول منچسترسیتی بوده است، از همه ویژگی‌های مطلوب گواردیولا برخوردار است.
قابل درک است که نام ادرسون در مکالمات با مربیان دروازهبان بسیار مطرح می‌شود. به قول رابرتز، پخش توپ فوق‌العاده‌اش و توانایی‌اش برای ارسال پاس‌های 60 متری، کم نیست.
اما بزرگ‌ترین چیزی که در فصل گذشته برجسته شد- و این شاید به نقطه‌ای که مربی‌های دروازه‌بانی به شدت در مورد آن احساس می‌کنند، اشاره می‌کند – هیچ ربطی به کاری که ادرسون با توپ جلوی پایش انجام می‌داد، نداشت.
اریک استیل می افزاید:«او برای من شماره 1 در جهان است. او هرگز توانایی بازی با پا را از دست نخواهد داد. اما دفاع او از دروازه و دفاع از محوطه خودش، به نظر من عالی بوده است.»
