وقتی نزدیک به سه هزار پیراهن فوتبال در اختیار دارید چه می‌کنید؟ اگر نام شما آریان واینگارد است، پاسخ این است که یک اتاق در خانه خود را به‌عنوان فضای نمایشگاهی اختصاص دهید و هر پیراهن را در یک فهرست آنلاین جامع ثبت کنید. نزدیک به 25 سال است که ارجان پیراهن‌های فوتبال را از سراسر جهان جمع‌آوری می‌کند. این داستان با پیراهن اورتون که در سال 1997 به او هدیه داده شد شروع شد. با چنین شهرت ماندگاری، چه چیزی باعث شد تا او در وهله اول به جمع‌آوری کیت‌ها روی بیاورد؟ "همان سؤال اول، سخت‌ترین سوار ممکن بود. (خنده) البته من در وهله اول فوتبال را دوست داشتم. اگر می‌خواهید پیراهن‌های فوتبال را جمع‌آوری کنید، این یک چیز مهم است. هر چند دلیل خاصی برای انتخاب پیراهن وجود ندارد. برخی از افراد شال را انتخاب می‌کنند. البته من چند شال نیز دارم؛ زیرا اگر هنگام بازدید از ورزشگاه یا بازی نتوانم پیراهن تهیه کنم، سعی می‌کنم به‌جای آن یک شال بخرم. این را هم بگویم که آنها بسیار ارزان‌تر هستند و به فضای زیادی نیاز ندارند! " هنگامی که وارد اتاق نمایشگاه پیراهن آریان می‌شوید، سرگردان خواهید شد. از سقف تا کف اتاق، قفسه‌هایی نصب شده‌اند که روی هر کدام آن بیش از چند صد دست پیراهن فوتبال وجود دارد.
نورهای کار شده در اتاق جلوه خاصی را به پیراهن‌ها می‌دهد. این یک ساکراریوم واقعی برای پیراهن‌ها است. آریان توضیح می‌دهد: "به‌طورکلی من دوست دارم پیراهن‌هایی را از باشگاه‌هایی جمع‌آوری کنم که پیدا کردنشان خیلی آسان نیست. برای مثال باشگاه‌هایی از کشورهایی که به‌عنوان کشورهای معروف فوتبال شناخته نمی‌شوند؛ مانند نیوزلند یا تانزانیا." آریان از طریق اینترنت برای نمایش مجموعه خود استفاده گسترده‌ای می‌کند، زیرا او وب‌سایتی را راه‌اندازی کرده است - که در آن پیراهن‌ها را بر اساس کشور، باشگاه و بخش فهرست‌بندی کرده است - و همچنین حساب‌های توییتر، فیس‌بوک و اینستاگرام.
اما چه چیزی او را برای شروع این اودیسه آنلاین در وهله اول ترغیب کرد؟
"چند دلیل وجود دارد. اولاً اینکه آنچه را که دارم به دیگران نشان دهم. ثانیاً برای اینکه بیمه ثابت کند در صورت وقوع آتش‌سوزی یا سرقت همه پیراهن‌ها را داشته‌ام. همچنین، آنلاین بودن مجموعه من، دیدن آنچه را که قبلاً به دست آورده‌ام برای من آسان‌تر می‌کند، به‌ویژه زمانی که به دنبال موارد جدید هستم." این دو راه اصلی است که آریان اکثریت‌قریب‌به‌اتفاق پیراهن‌های خود را از طریق آنها به دست می‌آورد. قبل از همه‌گیری جهانی ویروس کرونا، او حدود پنج سفر در سال به کشورهای دیگر انجام می‌داد تا مجموعه خود را گسترش دهد که دو یا سه مورد از این بازدیدها از طریق دریای شمال در بریتانیا انجام می‌شد. اما با محدودیت‌های پروازی که توانایی او برای تهیه پیراهن از باشگاه‌ها را مختل کرده بود، او از اینترنت استفاده فزاینده‌ای کرد. "من ترجیح می‌دهم آنها را شخصاً از فروشگاه‌های نزدیک استادیوم تهیه کنم؛ اما همیشه امکان‌پذیر نیست. گزینه‌های دیگر، فروشگاه‌های آنلاین باشگاه و البته eBay هستند. در طول سال‌ها، من با سرتاسر جهان تماس‌هایی برقرار کرده‌ام و این نیز یک بخش سرگرم‌کننده از جمع‌آوری است."
آریان نقش‌برجسته و فعالی به‌عنوان یکی از فداکارترین کلکسیونرهای اروپا دارد. او ریاست یک سلسله فوتبال متشکل از شش هزار دنبال‌کننده را در سه کانال رسانه اجتماعی خود دارد، درحالی‌که وب‌سایت او بیش از دویست هزار بازدیدکننده را جذب کرده است. اما او تأیید می‌کند که خود پیراهن‌ها در واقع ارزشمندترین جنبه کلکسیونر بودن نیستند. "همه چیزهایی که با جمع‌آوری می‌آیند شاید حتی زیباتر از داشتن پیراهن‌ها باشند. بازدید از استادیوم‌ها، جستجوی آنلاین، تماس با مردم، ملاقات با مجموعه‌داران دیگر و همچنین داوطلبانی که به باشگاه خود افتخار می‌کنند و می‌خواهند به من کمک کنند تا یک پیراهن یا باشگاه خود را به مجموعه اضافه کنم، عالی است. جمع‌آوری پیراهن‌ها علاوه بر خود پیراهن‌ها، چیزهای مثبت زیادی برای من به ارمغان آورده است. صحبت‌های زیادی در مورد پیراهن‌ها و فوتبال و کمک به یکدیگر از طریق علاقه متقابل ما به پیراهن‌های فوتبال است." آریان باید یک پیراهن موردعلاقه داشته باشد. هر چند ممکن است انتخاب تنها یکی از سه هزار گزینه سخت باشد. او در نهایت اذعان می‌کند: "یک پیراهن قدیمی اف سی خرونینگن وجود دارد که موردعلاقه من است. زیرا یک مورد نادر است و تقریباً 40 سال سن دارد."
چنین پیراهن کمیاب و عتیقه افتخار کلکسیون اوست و آریان مانند اکثر لباس‌هایش از پوشیدن آن برای مقاصد تفریحی امتناع می‌کند، البته نه لزوماً به دلیلی که اکثر مردم انتظار دارند. "من تمایل دارم که پیراهن‌هایم را نپوشم؛ زیرا اکثر آنها اندازه من نیست. (خنده) من اغلب آنها را نمی‌پوشم. من نمی‌خواهم به آنها آسیب برسانم. اما، در واقع دو جفت از آنها را دارم: یکی برای کلکسیون و دیگری برای پوشیدن." حتی با وجود چنین مجموعه گسترده و ارزشمندی، آریان همچنان می‌خواهد آن را گسترش دهد، اگرچه به نظر می‌رسد نمایشگاه او به نقطه اشباع رسیده است. "یک پیراهن وجود دارد که من واقعاً می‌خواهم به مجموعه خود اضافه کنم، یک پیراهن مرحلهٔ نهایی جام خرونینگن از سال 2015. خرونینگن تیم محلی من است و آنها فقط یک جام برده‌اند. همان‌طور که قبلاً گفتم، من پیراهن‌های باشگاه‌های غیر لیگی را دوست دارم که هنوز ندارم؛ بنابراین، اگر افرادی هستند که این را می‌خوانند و فکر می‌کنند که می‌توانند با پیراهن باشگاه محلی خود به من کمک کنند، دریغ نکنند و با من تماس بگیرند! " تیم محلی آریان که در شمال شرقی هلند قرار دارد در سال‌های اخیر بیشتر به‌خاطر باشگاه کودکی آرین روبن شناخته می‌شود. این یک رابطه عاشقانه بود که حدود 30 سال پیش آغاز شد.
"خرونینگن تیم محلی من است. من نزدیک به ۳۰ سال است که بلیت کل فصل را دارم و با دوچرخه فقط ده دقیقه با ورزشگاه فاصله دارم. نظر من این است که شما همیشه باید از تیم محلی خود حمایت کنید. اما اورتون اولین پیراهنی بود که من آن را دریافت کرده بودم. دوست دارم از باشگاه‌های مردمی حمایت کنم. اورتون، خرونینگن و فاینورد واقعاً باشگاه مردمی هستند."
آریان شیفته این کار است. علاقه او به این کار هیچگاه به پایان نمیرسد :
"من هیچ برنامهای برای توقف ندارم! تا زمانی که به آن علاقه داشته باشم و فضای لازم برای ادامه دادن را داشته باشم، متوقف نخواهم شد."
