طرفداری | هلموت ران (Helmut Rahn) زاده 16 اوت 1929 در شهر اِسِن آلمان است. او در پست‌های وینگر راست و هافبک نفوذی بازی می‌کرد. هلموت که از پدری معدنچی متولد شد، از همان کودکی به فوتبال علاقه داشت و این ورزش را در سال 1938 در تیم‌های پایه آلتنسن شروع کرد. او در سال 1946 به تیم بزرگسالان اولده در سطح چهارم آلمان منتقل شد و توانست با درخشش خود در این سطح، 52 گل به ثمر برساند. پس از درخشش در اولده، ران به عنوان یکی از خریدهای باشگاه تازه صعودکرده به اوبرلیگا وست یا بالاترین سطح فوتبال آلمان یعنی باشگاه کاترنبرگ معرفی شد. نخستین بازی ران برای باشگاه کاترنبرگ در هفته نخست اوبرلیگا برابر مونشن گلادباخ بود که با گلزنی‌اش همراه بود. او در ادامه فصل موفق به گلزنی برابر همبورن، ریتر، کلن، ارکنشویک، آلمانیا آخن و پروبن مانستر شد و آمار 30 بازی و هفت گل را به ثبت رساند.
نتیجه عملکرد خوب در اوبرلیگا، قرارداد با تیم معروف شهر زادگاه یعنی روت وایس اسن بود که ران را به یکی از رویاهای کودکی‌اش رساند. پس از تجربه نخستین بازی برابر دورتموند، این بازیکن روند گلزنی خود را از هفته دوم برابر هورست امشر شروع کرد و به همراه برنهارد ترماث و آگوست گوتشالک، مثلثی خطرناک و مهیب را برای اسن ساخت. او تا پایان فصل به یک هت‌تریک برابر شوارز وایس اسن و دو بریس برابر همبورن و دلبراک رسید و با گلزنی در اکثر مسابقات تیمش، آمار بسیار خوب 35 بازی و 25 گل را به ثبت رساند. فصل 53-1952 برای این بازیکن با صعود روت وایس به فینال دی‌اف‌بی پوکال همراه بود. ران تا رسیدن به فینال، دروازه رگنزبرگ و هامبورگ را باز کرد و برابر اوسنابروک، بریس کرد. ثبت گل پیروزی‌بخش در دیدار فینال برابر آلمانیا آخن، ران را به قهرمان شهر زادگاهش تبدیل کرد و این باشگاه را به قهرمانی جام حذفی آلمان رساند. پس از 30 بازی و 18 گل در فصل 54-1953، این بازیکن یک قهرمانی دیگر را این بار در اوبرلیگا، به همراه روت وایس تجربه کرد؛ هلموت اگرچه به دلیل بیماری «زردی»، مدتی قابل توجه از فصل را از دست داد اما توانست در دو بازی رفت و برگشت برابر دورتموند بدرخشد. در بازی رفت برابر دورتموند، این بازیکن یک گل زد اما در بازی برگشت با بریس خود، سه امتیاز مهم هفته 29 را به حساب تیمش واریز کرد. او در این فصل، دروازه شالکه و سودینگن را نیز باز کرد و به آمار کلی 23 بازی، شش گل و یک پاس گل رسید.
در فصول بعدی همکاری ران با روت وایس، آمارهای 28 بازی و 12 گل در فصل 56-1955، 21 بازی و 10 گل در فصل 57-1956، 27 بازی و هشت گل در فصل 58-1957 و 23 بازی و 9 گل در فصل 59-1958 را به ثبت رساند. او در سال 1957، با وجود نوشیدن بیش از حد الکل، رانندگی در یک جاده را شروع کرد و به همراه اتومبیلش به یک گودال ساختمانی سقوط کرد. پس از این حادثه، او با پلیس آلمان نیز درگیر شد تا حواشی سختی را در این سال تجربه کند. او در سال 1959، تصمیم گرفت تا از روت وایس جدا شود و چالش جدیدی را تجربه کند. آخرین بازی این بازیکن برای روت وایس برابر سودینگن با بریس او همراه شد. ران در تابستان 1959 به کلن منتقل شد و در نخستین گام برابر دویسبرگر بازی کرد و برای تیم جدیدش گل زد. او در این فصل، علاوه بر بریس برابر دورتموند، این مهم را در برابر تیم سابقش، روت وایس اسن نیز تکرار کرد تا با آمار کلی 36 بازی و 15 گل، فصل خوبی را به همراه کلنی‌ها سپری کند. نایب قهرمانی دی‌اف‌بی پوکال پس از شکست برابر هامبورگ، تجربه دیگر ران در این فصل بود که با چهار گلش در تورنمنت، همراه بود.
این بازیکن که چندان اهل تجربه بازی در خارج از کشورش نبود، در سال 1960 و در حالی که پیشنهاد اغلب باشگاه‌های بزرگ اروپایی را رد کرده بود، راهی انسخده هلند شد تا در اردیویسه بازی کند. نخستین بازی او برای تیم هلندی، دیدار برابر اوترخت بود که با گلزنی‌اش همراه بود. پس از 26 بازی و 14 گل در فصل نخست حضور در فوتبال هلند، ران به آمارهای 21 بازی و 12 گل در فصل 62-1961 و 21 بازی و 13 گل در فصل 63-1962 رسید. پس از یک بازی و دو گل در جام اینترتوتو برابر اورگریت سوئد، ران به میدریچر در فرمت جدید لیگ سراسری آلمان به نام بوندسلیگا ملحق شد. او در سه بازی نخست بوندسلیگا، دروازه تیم‌های کارلسروهه، فرانکفورت و پروبن مونستر را باز کرد و در ادامه فصل، موفق به گلزنی برابر اشتوتگارت، شالکه و کایزرسلاترن نیز شد. آمار فصل نخست ران در بوندسلیگا، 18 بازی، هشت گل و سه پاس گل بود. او در هفته چهارم بوندسلیگا برابر هرتابرلین، به دلیل رفتار تنش‌زا در دقیقه 77 بازی اخراج شد و به نخستین اخراجی تاریخ این لیگ تبدیل شد. او در فصل 65-1964، پس از یک بازی، دچار مصدومیت در تاندون آشیل خود شد و پس از جراحی آن، دیگر به زمین بازی بازنگشت. ران در سال 1965، بازنشستگی خود از میادین فوتبالی را اعلام کرد.
نخستین بازی ملی ران برای تیم ملی آلمان در سال 1951 برابر تیم ملی ترکیه رقم خورد. او در دومین بازی ملی خود برابر لوکزامبورگ، گلزنی کرد تا همانند دوره باشگاهی، شروعی خوب را در تیم ملی نیز داشته باشد. حضور در جام جهانی 1954، نخستین تجربه ران در تورنمنت‌های ملی بود. پس از نیمکت‌نشینی در بازی نخست برابر ترکیه، ران یکی از گلزنان آلمان در شکست تحقیرآمیز 3-8 برابر مجارستان بود. با وجود شکست سنگین، عملکرد ران برابر مجارها باعث شد تا او در مرحله یک‌چهارم نهایی برابر یوگسلاوی در ترکیب ثابت ژرمن‌ها قرار گرفته و بار دیگر در جام جهانی، گلزنی کند. او در دیدار نیمه نهایی برابر اتریش، تنها یک پاس گل داد و مهیای دیدار حساس فینال جام جهانی برابر مجارستان شد. در حالی که شکست سنگین از مجارها، آلمانی‌ها را ناامید از قهرمانی جهان کرده بود، این دیدار پس از 10 دقیقه نخست، خیلی نزدیک دنبال شد. دو گل زودهنگام مجارها، پس از گل نخست آلمان، توسط ران در دقیقه 18 بازی جبران شد. در حالی که تا دقایق پایانی، بازی با تساوی 2-2 دنبال می‌شد، هلموت آغازگر یک معجزه بود و در دقیقه 84، گل پیروزی‌بخش آلمان را به ثمر رساند و آن‌ها را به قهرمانی جام جهانی 1954 رساند. گفته می‌شود ران این گل تاریخی را با پای غیرتخصصی خود یعنی پای چپ و در حالی به ثمر رساند که کفش‌هایش پر از آب بود. فریادهای گزارشگر رادیویی بازی، هربرت زیمرمن، همواره در خاطرات آلمانی‌ها زنده است.
ضربه سر، مهار شد، ران باید شوت بزند، ران شوت می‌زند، گل! گل! گل! گل!
«هلموت، درباره آن گل بگو»، عبارتی بود که پس از قهرمانی جام جهانی، هر روز به این بازیکن گفته می‌شد و به مرور به یک اصطلاح در زبان عامیانه آلمانی‌ها تبدیل شد. بریس در فینال جام جهانی، اتفاق بزرگی بود که کارنامه هلموت را بسیار غنی و او را در سطح جهانی، شناخته‌شده کرد. فینال جام جهانی 1954 که در شهر «برن» سوئیس برگزار می‌شد، برای آلمانی‌ها به «معجزه برن» مشهور شد و ران، اعجازگر آن بود. فینال برن، آغازگر دوستی میان ران و پوشکاش، ستاره مجارستان در دهه 50 میلادی بود؛ گفته می‌شود که پوشکاش، پس از درخشش ران، دستور پخت اختصاصی غذای محبوب مجاری‌ها یعنی «گولاش» را به صورت خصوصی به ران اهدا کرده بود. جام جهانی 1958، تجربه بعدی ران در این تورنمنت ملی معتبر بود. او در دیدار نخست برابر آرژانتین بریس کرد و در دو دیدار دیگر مرحله گروهی، دروازه چسکلواکی و ایرلند شمالی را باز کرد. او در دیدار مرحله یک‌چهارم نهایی، تک‌گل پیروزی‌بخش آلمانی‌ها برابر یوگسلاوی را به ثمر رساند و یک‌تنه آن‌ها را به نیمه نهایی رساند. شکست دو بازی بعدی، آلمان را به رتبه چهارم جام جهانی رساند. ران تنها در دیدار رده‌بندی برابر فرانسه گلزنی کرد و با شش گل، به همراه پله، دومین گلزن برتر جام، پس از ژوست فونتین بود. دیدار برابر پرتغال در سال 1960 که با گلزنی‌اش همراه بود، آخرین بازی ملی ران بود. او قرار بود تا برای جام جهانی 1962 به تیم ملی کشورش بازگردد اما تلاش‌ها برای این مهم با مصدومیتش به پایان رسید. آمار نهایی ران در رده ملی، 40 بازی، 21 گل و دو پاس گل بود.
ران چهره بزرگی در فوتبال آلمان بود که به گفته یکی از هم‌تیمی‌هایش، گویا با دینامیتی وصل‌شده به پایش، بازی می‌کرد. او از نظر تمام‌کنندگی، در سطح بالایی قرار داشت و از عنصر «غافل‌گیری» در بازی خود، نهایت استفاده را می‌برد. اقتدار او در رختکن، زبان‌زد خاص و عام بود و او را به «Der Boss» یا «رئیس» مشهور کرد. کادرفنی آلمان در جام جهانی 1958، لقب دیگری مثل «بداهه‌پرداز مثبت» را به این بازیکن داده بودند که اشاره به هوشمندی او داشت. پس از فوتبال، ران به فعالیت‌های تجاری مختلفی از جمله فروش خودروهای دسته دوم و نمایندگی فروش شرکت مشغول بود. علاقه به نوشیدن، او را به مشتری ثابت میخانه‌ها تبدیل کرد. تکرار عبارت «هلموت، درباره آن گل بگو» در میخانه باعث شد تا ران همواره با استفاده از گیلاس روی نوشیدنی‌اش، ماجرا را بازگویی کند: «من گیلاس را روی پای چپم می‌گذارم و سپس آن را شوت می‌کنم. بعدش را دیگر خودتان می‌دانید». این ماجرا بعدها به دستمایه‌ای برای نام مستندی درباره فوتبال آلمان با نام «گیلاس را به من بده»، شد. پس از ابتلا به بیماری «پارکینسون» و انزوایی طولانی، ران در 14 اوت 2003، در سن 73 سالگی، دار فانی را وداع گفت. از مجسمه برنزی این مرد در ورزشگاه شهر اسن در سال 2014، رونمایی شده است. کفش پای چپ ران که با آن در فینال 1954 گلزنی کرد، پس از آبکاری با برنز در موزه فوتبال آلمان به نمایش گذاشته شده است. فیلم سینمایی «معجزه برن» که با کارگردانی ساشا گوپل در سال 2003 منتشر شد به هلموت ران تقدیم شده است.
از سری خاطرات فوتبالی روز
