Random Access Memories آیا شما می توانید نام بهتری برای واپسین آلبوم گروه دفت پانک انتخاب کنید یا نه؟ احتمالا این هوشمندانه ترین نام یک آلبوم موسیقی است که تا به حال با آن رو به رو شدم، "خاطرات با دسترسی تصادفی" من نه اهل موسیقی نیستم و نه کتاب های تاریخ شناسی آن را ورق زدم، اما چیزی که مرا مجاب به قلم گرفتن کرده نام این آلبوم موسیقی است. نامی راز آلود و موذیانه آن هم به انتخاب دو ربات فرانسوی که هر کسی را برای گوش دادن ترک هایش به ولع می اندازد ... با ترکهای Lose Yourself To Dance، Get Lucky و Instant Crush قبلتر آشنا شده بودم اما نمی دانستم قرار است چیزی فراتر از این را مشاهده کنم: "Giorgio By Moroder"
این همان ترک ویران کننده ای است که حالا به خیالم از قاب موسیقی بیرون زده و گامی جلوتر از تصورات پوشالی ترکیب آلات موسیقی است، چیزی بعد از رویا، به همان اندازه جاه طلبانه ... در ابتدای ترک صدای دلنشین مرد میانسالی به گوش می رسد که داستان زندگی خویش را مونوگرافی می کند، اینکه در جوانی شروع به نواختن گیتار می کند، اینکه در کجای شهر زندگی می کرده و یا نوع علاقه اش به موسیقی، تئوری جالب او نسبت به اینده موسیقی و ساختن ترکی برای فردا، در واقع "جووانی جورجیو" کسی که از ابتدا مونولوگ می گوید، البته اگر بازگویی مونوگرافیک زندگی و خاطرات اوست (اشاره به نام آلبوم)، اما کم کم متوجه می شویم: این تنها نمی تواند درباره یک موزیسین و زندگی او باشد، ترکیب بی پروای دیسکو و فانک و صدای جورجیو تکانمان می دهد، حالا به خودمان می آییم، این همان ترکی است که دفت پانک برای آینده ساخته اند، موسیقی را فراتر می برد...
اینکه نام ترک "جورجیو از موردر" است، بی درنگ ما را یاد "جورجیو موردر" موزیسین موج نویی ایتالیا هم می اندازد، کسی که در سینما جایگاه رفیع و بزرگی دارد، البته هنوز به ارتباط این ترک و شخصیت موردر نرسیدم اما قطعا همه چیز درباره آینده موسیقی است، "موج نوی موسیقی"
این ترک 9 دقیقه ای، در میانه های خود، یعنی دقیقا بعد از پنجمین دقیقه بی باکتر هم می شود، زمانی که جووانی می گوید: "تو هر کاری که بخوای می تونی در موسیقی انجام بدی" بعد ویولون خودنمایی می کند، شاید کمی بعدتر سافت راک هم قاطی ماجرا می شود تا معجون آینده نگر "دفت پانک" بی نظیرتر بنماید. حتما می دانید که مهمترین بخش چونین ترک هایی پایان بندی آنهاست، "Giorgio By Moroder" با ریتم تاریک باس تمام می شود، چیزی که در تمام موطیف های ترک به طرز خنده آوری به گوش می رسید اما قابل شنیدن نبود.
پی نوشت: این چون یکی معدود دفعاتی است که درباره موسیقی می نویسم، البته باید اشکالاتی هم از علمای اهل فن به اون وارد باشه، که پیشاپیش ازشون پوزش می طلبم
