اختصاصی طرفداری | این دو رقیب سرسخت از تونل تازه بازسازی شده اولدترافورد به صحنه نبرد وارد شدند و غوغای زیادی در جایگاه‌ها برپا شد. فصلی دیگر، با امید دوباره. تماشاگران فوتبال دلشان همیشه به فصل و فصل تو و جدید است.
و این دیدار دوباره با جوانه‌های امید هر دو سو به‌سادگی بزرگ به نظر می‌رسد و در حالی که ما فقط سه بازی را پشت سر گذاشتیم، مطمئناً بزرگ‌ترین مسابقه‌ای است که تاکنون در لیگ برتر داشته‌ایم.
تکرار مکررات است، مسابقه با ابعاد حماسی، غرور و تعصب، جابه‌جایی رکوردها، عناوین و جام‌ها و… دو تیم بزرگ در فوتبال انگلیس به مصاف هم می‌روند؛ از این بزرگ‌تر نمی‌شود! تعداد زیادی از هواداران لیورپول و منچستریونایتد را می‌شناسم، آنها به‌سادگی و راحتی همه چیز باشگاه رقیب را تحقیر می‌کنند.
باور کنید نفرت در این مسابقه حرف اول را می‌زند. با باخت، می‌خواهی زمین دهن باز کند و در برد به پرواز در می‌آیی! این تقابل تا این حد بزرگ و حائز اهمیت است. به جایگاه دو تیم ربطی ندارد و خصومت شخصی‌تر از این حرف‌هاست!
امیرحسین صدر
٢ سپتامبر ٢٠٢٤
تن هاخ مردود در امتحان تجدیدی و اشلوت قبول در امتحان ورودی
دقیقاً این همان چیزی بود که ما آن را نمایشی غالب و مسلط می‌نامیم. بسیاری از ما مشتاق بودیم ببینیم پس از اتفاقی که در دو دیدار سال گذشته رخ داد، لیورپول در اولدترافورد چگونه با رقیب دیرینه مقابله خواهد کرد.
بدون هیچ شکی شکاف و فاصله بین لیورپول و یونایتد برای همه بار دیگر عیان شد. لیورپول با رقیب خود در تئاتر رؤیاها «بازی» کرد. پیروزی ٣-٠ در واقع می‌توانست خیلی شدیدتر باشد.
در سوی تیم مغلوب، نکته‌ای که در اوایل فصل و بعدازاین دیدار نگاهم را جذب می‌کند این است؛ ظاهراً هنوز هم منتظریم تا ببینیم فوتبال و استایل و طرح و نقشه اریک تن هاخ واقعاً چیست؟ در تلاش انجام چه کاری است؟ همه آنچه که امروز، و در واقع چند فصل گذشته دیده‌ایم، بسیار مشابه است و پیشرفت چیزی در حد صفر.
یونایتد قادر نیست توپ را از عقب هدایت کند، ازاین‌رو نمی‌تواند بازی‌ها را تحت کنترل قرار دهد و بنابراین، صرفاً تا حد زیادی به ضد حمله وابسته است و این فقط در برابر لیورپول نیست؛ در برابر همه تیم‌ها است. برد جام حذفی فصل گذشته مقابل منچسترسیتی نشانگر انفاقات بهتر یا تغییری نبود. آن پیروزی فقط یک عملکرد منحرف‌کننده بود. این واقعیت فوتبال یونایتد و اریک تن هاخ است!
لیورپول رقیب سرسخت خود را در اولدترافورد به‌راحتی کنار زد. مهمانان غوغا کرده بودند، در حالی که منچستریونایتد درهم‌ریخته و بدون هیچ طرح و برنامه‌ای ناامیدانه توپ می‌زد.
باید بلند ادا کرد؛ این یک پیروزی برای آرنه اشلوت در آغاز سلطنتش است، اشلوت به چیزی دست یافته است که یورگن کلوپ تنها در دو نوبت در ٩ سال موفق به انجام آن شد. از سال ١٩٣٦ اشلوت اولین مربی است که در اولین دیدار لیورپول مقابل منچستر به پیروزی دست پیدا می‌کند. پیروزی خارج از خانه در یونایتد، اشلوت را به اولین مربی لیورپول تبدیل کرد که در اولین دیدار لیگ خود مقابل منچستریونایتد به پیروزی رسیده است، از زمانی که باب پیزلی در نوامبر ١٩٧٥ آنها را ٣-١ شکست داد، هیچ‌یک از ٩ مربی دراین‌بین موفق به خلق این شاهکار نشدند.
اشلوت و شروعی امیدوارکننده؛ 3 بازی، 3 برد و پیروزی 3-0 مقابل منچستریونایتد
این دستاورد در حال حاضر یک موفقیت بزرگ برای اشلوت است، اما این رکورد از این هم فراتر می‌رود؟ در حقیقت اشلوت اولین مربی پس از «جرج کی» است که اولین بازی خارج از خانه خود مقابل یونایتد در لیگ را با نتیجه ٥-٢ در اولدترافورد در نوامبر ١٩٣٦ برد!
این یک پیروزی فوق‌العاده با تدبیر و سلطه کامل بود، قرمزها هرگاه اراده می‌کردند شیرازه یونایتد را از هم می‌پاشیدند. روزی به‌یادماندنی دیگری برای لیورپول بود و روزی فراموش‌کردنی برای شیاطینی که سرخی و آتش جهنمی خود را ازدست‌داده‌اند. هواداران اغلب شاهد پیروزی برابر رقبای جدی و قدیمی خود نیستند اما از ظاهر امر پیداست لیورپولی ها به این بردها در برابر یونایتد عادت کرده‌اند و این برای طرفداران یونایتد غیرقابل‌پذیرش است. در حالی که لیورپولی ها اکنون با تمامی قدرتِ نفسِ ریه‌های خود آواز "You'll Never Walk Alone" را می‌خوانند.
و با فصل جدید و مربی که در آغاز راه است و تاکنون با تعادل مسیر خود را طی کرده است، ما همچنان همان مو صلاح قدیمی را داریم. صلاح فصل جدید را با فرمی هیجان‌انگیز آغاز کرده و با یک گل و دو پاس گل به آمار روبه‌رشد خود در لیگ برتر اضافه کرد.
صلاح اکنون ١٦ گل از ٢٢ گل اخیر لیورپول در لیگ مقابل منچستریونایتد را به ثمر رسانده یا پاس گل داده است. او عاشق رویارویی با دشمن قدیمی است؛ در حالی که یونایتدی‌ها، این روزها از رویارویی با صلاح و قرمزها تنفر دارند.
مو صلاح بدون شک در میان بزرگان تاریخ لیورپول جای گرفته؛ گل و پاس گل دوم، مسحورکننده بود
اینک تصمیم اریک تن هاخ در عین ناامیدی و لاعلاجی درد یونایتد کاملاً غلط به نظر می‌رسد؛ جایی که قبل از بزرگ‌ترین بازی خانگی فصل در مصاحبه‌ای موفقیت و رکورد جام‌های خود را به رخ کشید که بسیاری آن را غیرعاقلانه خواندند.
تن هاخ با افتخار گفت منچستریونایتد در دوران مربیگری او، از نظر جام‌های کسب شده پس از منچسترسیتی در رده دوم قرار دارد. البته حق با او بود، اما اگر برای افتخارات قهرمانی در جام کارابائو و قهرمانی در جام حذفی از سوی تماشاگران و هواداران یونایتد در اولدترافورد منتظر تشویق بود، سخت در اشتباه است.
اریک تن هاخ؛ دیگر وقتی باقی نمانده
بردن جام‌های بزرگ در بازی مدرن امروز، در کنار تحقیرهایی که در حال حاضر به طور معمول یونایتد مجبور به قبول آن است، پشیزی ارزش ندارد. وقتی یونایتد فصل گذشته در لیگ برتر با تفاضل گل منفی به مقام هشتم رسید و هنوز هم به هوادارانشان گفته می‌شود باید قدردان باشند، جام‌ها نه به‌حساب می‌آیند و نه اهمیتی برای دوستداران تیم دارند.
مهم نیست، زمانی که یونایتد توسط تیم لیورپولی که به‌تازگی یکی از بهترین مربیان تاریخ خود را در شمایل یورگن کلوپ ازدست‌داده است، کاملاً تارومار می‌شود. وقتی یونایتد شبیه پسرانی جوان و بی‌تجربه‌ای به نظر می‌رسند که در مقابل مردان بازی می‌کنند، اظهارات تن هاخ بی‌مفهوم‌تر از پیش به نظر می‌رسد. جایی که لیورپول اگر کمی بی‌رحم‌تر بود می‌توانست ضربات کاری بیشتری به یونایتد وارد کند!
زمانی که بسیاری از تماشاگران بازیکنان یونایتد را به هیچ می‌پندارند و فکر می‌کنند آنها مطلقاً برای تیم هیچ کاری انجام نداده‌اند، جام‌ها بی‌ارزش‌تر از پیش به چشم می‌آید. وقتی هواداران یونایتد آن‌قدر ناامید شده‌اند که ده دقیقه مانده به پایان بازی، گروهی اولدترافورد را ترک می‌کنند و هواداران لیورپول در حال رفتن به تمسخر آنها می‌پردازند، چیزی دردناک‌تر از کسب جام است!
دردناک است وقتی هواداران لیورپول با خوشحالی آوازی را که هواداران یونایتد در باره اوله گونار سولسشر را با کمی تغییر می‌خوانند و فریاد می‌زنند؛ «تن هاگ پشت فرمان قرار داره Ten Hag’s at the wheel, Ten Hag’s at the wheel»
گویی تا زمانی که تن هاخ این اطراف هست خیال اسکاز لیورپول راحت راحت است!
ولی به‌راستی تا کی و تا چه مدت دیگری این قضیه ادامه پیدا خواهد کرد؟ سؤال اصلی همین است. تن هاخ تا چه مدت دیگری می‌تواند در یکی از بزرگ‌ترین باشگاه‌های انگلستان و جهان با فخرفروشی‌های توخالی زنده بماند؟
همیشه این شک وجود داشت که سر جیم رتکلیف و سرسپردۀ عبوس او سر دیو بریلزفورد، تن هاخ را در تابستان اخراج خواهند کرد و همیشه این ظن هم وجود داشت، اگر در شروع این فصل اوضاع خوب پیش نرود، تن هاخ تا اکتبر از در پشتی الدترافورد چمدان خود را به‌سوی آمستردام خواهد بست. ظاهراً حکایت دومی به واقعیت خواهد پیوست!
پس از شکست هفته گذشته مقابل برایتون، یونایتد اکنون در دو بازی از سه بازی ابتدای خود شکست‌خورده و در رده چهاردهم جدول قرار دارد.
وقتی مانوئل اوگارته، خرید جدید ٥٠ میلیون پوندی آنها در خط میانی، که قبل از این بازی در زمین حضور داشت، برای یونایتد در دسترس باشد، ممکن است اوضاع کمی بهتر شود. این منطقه‌ای است که یونایتد به‌شدت به تقویت نیاز دارد. کاسمیرو زمانی بازیکن غول‌پیکر و تعیین‌کننده‌ای بود، اما بار دیگر در دو گل اول لیورپول مقصر اصلی بود. هرچند فقط درودیوار را سر او خراب‌کردن حماقت محض است؛ «خانه از پای‌بست ویران است.»
فقط خط میانی نیست. یونایتد در خط دفاع مرکزی نیز مشکل اساسی دارد. لیساندرو مارتینز بازیکن بدی نیست و در نقش خود به طرز وحشتناکی در ظاهر ترسناک به نظر می‌رسد، اما وقتی صحبت از کنار آمدن با مهاجمان چیره‌دست، به میان می‌آید، چندان چشمگیر و موفقیت‌آمیز عمل نمرده است!
ماتایس د لیخت هلندی، خرید جدید یونایتد از بایرن مونیخ، کوبی ماینو، آلخاندرو گارناچو و…همه در حاشیه بودند و صادقانه لیست عذاب یونایتد طولانی‌تر از این حرف‌ها است.
در عین رضایت همگان از لیورپول، قضاوت آنها در برابر تیمی به فقر یونایتد سخت است، اما به نظر می‌رسد پس از جدای کلوپ تاحدامکان بدون مشکل پیش رفته‌اند. و باید اذعان کرد قرمزها در برخی مواقع درخشان و روان بودند. مو صلاح، دیاز، و رایان خرافنبرخ بازیکنی که تحت هدایت سرمربی جدید آرنه اشلوت تغییر شکل داده، بهترین بازیکن مسابقه بود اگرچه مرد دو گله دیاز جایزه بهترین بازیکن مسابقه را دریافت کرد!.
با این نمایش، به نظر می‌رسد لیورپول بار دیگر با آرسنال و سیتی برای عنوان قهرمانی به مبارزه و نبرد خواهد پرداخت. یونایتد شروعی قوی و پرجنب‌وجوش داشت، مالکیت توپ را داشت و جمعیتی متکبر غرش می‌کردند، اما آنها قدردان VAR پس از اولین حمله لیورپول در دقیقه هفت بودند، جایی که گل الکساندر آرنولد مردود اعلام شد. جو خیلی زود شروع به تیره‌شدن و گرفتگی انجامید. وقتی گارناچو در اواسط نیمه تعویض شد، بیرون رفتن او با بوق‌وکرنا و هوکردن اهانت‌آمیزی مواجه شد.
دیاز کلمبیایی، دو گل و تبدیل شدن به مرد میدان
تن هاخ در امتحانات تجدیدی هم مردود شد، در حالی که هم‌وطن او، آرنه اشلوت در امتحان ورودی معرکه عمل کرد و نمره قبولی گرفت. دو رقیب هنوز هم در مسیری خلاف جهت یکدیگر حرکت می‌کنند. عاشقانه‌های لیورپول با صلاح و طرح‌های نو اشلوت ادامه پیدا کرده است در حالیکه نوسازی اولدترافورد با تخریب مربی که نمی‌داند چه می‌خواهد و بازیکنانی که دائماً تیم خود را به‌جای حریف مورد هدف قرار می‌دهند، ادامه پیدا کرده است.
زیاد دور نیست تا تیر خلاص به‌سوی تن هاخ شلیک شود. با وجود تمام افتخاراتی که تن هاخ از آنها صحبت می‌کند، هواداران یونایتد به رژیم غذایی از نوع غذای تن هاخ عادت نکرده‌اند و مطمئناً صبر آنها نیز بیش از این دوام نخواهد داشت.
