سرکوه بولند من نی زنم نی (بر سر کوهی بلند، نی مینوازم)
می چومان به رایه تا بایه کُری (چشم به راه آن دختر تا بیاید)
همگی ور مرا رسوا بو کوده (آنکه مرا رسوای عالم کرده)
همه کس گد عجب شیدایه اَ رِی (همه گویند عجب شیداییست)
آی لیلی جان لیلی می جان جانان لیلی (آی لیلی جان لیلی جان جانان من لیلی)
لیلی ترا من خوش دارم از دیل و از جان لیلی (لیلی تو را من خوش دارم از دل و از جان لیلی)
لیلی ترا من خوش دارم از دیل و از جان لیلی (لیلی تو را من خوش دارم از دل و از جان لیلی)
تو بالای تلار من در زمینم (تو بالای (بالکن) خانه و من روی زمینم)
تو نارنج پوست کنی من دیل غمینم (تو نارنج پوست میکنی و من دلغمینم)
تی امرا جوخوس بازی چی خوشه خوش (با تو قایم باشک بازی چه دلنشین است)
ایلاهی کُری تی داغا نیدینم (خدارا که من داغت را نبینم)
اگر می یار ایسی راهانا بیا (اگر یار من هستی، از راهها خودت را برسان)
اگر راهان نوبو باغانا بیا (اگر از راهها نشد، از باغها بیا)
اگر دینی کی دوشمن در کمینه (اگر دیدی که دشمن در کمین است)
سفید ماهی بو بو روخانا بیا (ماهی سفید شو از رودخانه بیا)
آی لیلی جان لیلی می جان جانان لیلی (آی لیلی جان لیلی جان جانان لیلی)
لیلی ترا من خوش دارم از دیل و از جان لیلی (لیلی تو را من خوش دارم از دل و از جان لیلی)
لیلی ترا من خوش دارم از دیل و از جان لیلی (لیلی تو را من خوش دارم از دل و از جان لیلی)
