پس از پیروزی انقلاب اسلامی اوضاع امنیتی کشور ضعیف بود و شاهد ترورهای پی در پی گروهک‌های منافق بودیم. بنابراین طی اقدام‌هایی که از سوی ستاد فرمان امام انجام شد راهکارهایی برای بالا بردن امنیت در جامعه داده شد، یکی از این راهکارها محدود کردن رفت و آمد با موتورسیکلت‌ها به ویژه موتورهای حجم بالا بود، اما دلیل اینکار چه بود؟ دلیل آن به صورت صریح هیچ وقت گفته نشده اما می‌توان گفت که یکی از روش‌های مرسوم ترور افراد استفاده از موتور بود و هست؛ زیرا افراد متهاجم براحتی می‌تواند با موتورسیکلت از صحنه قتل فرار کنند. (همانطور که امروزه طی سرقت کردن استفاده از این وسیله نقلیه بسیار مرسوم است.)
چرا محدودیت ها تا امروز پابرجاست؟
اما چرا هنوز هم این ممنوعیت و محدودیت‌ها وجود داشته و روز به روز درحال شدید شدن است؟ بعد از خوابیدن تب و تاب انقلاب، سختگیری در مورد راندن موتور سنگین کم رنگ‌تر شد تا اینکه سال 87 سعید حجاریان، با استفاده قاتل از موتور 1000 ترور شد و سر صدای زیادی به پا کرد. پلیس راهور و امنیت برای جبران ضعف در ناوگان حمل و نقلشان با همکاری نهادهای مربوطه قوانین سختگیرانه‌ای برای تردد موتور سنگین در سطح شهر تصویب کردند.
چه موتورسیکلت‌هایی ممنوع است و پلاک نمی‌شود؟
در ایران تا چند سال قبل فقط موتورهای دارای یک سیلندر و کمتر از ۲۵۰ سی‌سی قادر به پلاک شدن بودند، اما پس از عرضه موتورسیکلت هیوسانگ ۲۵۰آر که دو سیلندر بود و برای دور زدن قانون با وجود قید شدن دو سیلندر در سند، در برگ سبز آن تعداد سیلندر ها تنها یک عدد درج شده بود باعث ایجاد ماجراهایی بین پلیس و شرکت کویر موتور عرضه کننده این موتور شد که در نهایت پلاک شدن موتورسیکلت های دو سیلندر نیز مجاز شد.
در سال ۱۴۰۲ شورای عالی امنیت ملی در مصوبه‌ای پلاک‌گذاری موتورسیکلت‌های اسکوتر که طبق دسته‌بندی سازمان ملی استاندارد ایران در دسته موتورسیکلت با کارایی L3e-A2 یعنی همان محصولاتی که توان آن‌ها از ۳۵ کیلووات و نسبت توان به جرم آن‌ها از عدد ۰.۲ تجاوز نکند را از مصوبه نحوه استفاده از موتوسیکلت‌های بالا ۲۵۰ سی‌سی مصوبه سال ۱۳۹۴ شورای امنیت کشور مستثنی کرد و شماره‌گذاری آن‌ها را بلامانع اعلام کرد.
