به نقل از ﮐﺎﻧﻮﻥ ﻫﻮﺍﺩﺍﺭﺍﻥ ﺍﯾﺮﺍﻧﯽ ﺑﺎﺷﮕﺎﻩ ﺑﺮﻭﺳﯿﺎ ﺩﻭﺭﺗﻤﻮﻧﺪ، در ﺍﯾﻦ ﺑﺎﺯﯼ ﮐﻪ ﺩﺭ قالب ﺭﻗﺎﺑﺘﻬﺎﯼ جام یوفا برگزار ﺷﺪ، ﺣﺴﺎﺳﯿﺖ ﺑﺎﺯﯼ ﮐﻤﺘﺮ ﺍﺯ ﺑﺎﺯﯼ ﺑﺎ ﻣﺎﻻﮔﺎ ﻧﺒﻮﺩ. ﺑﺪﯾﻦ ﺳﺒﺐ ﺍﯾﻦ ﺧﺎﻃﺮﻩ ﺭﺍ ﮐﻪ ﻣﻦ “شاهرخ جاویدراد” ﺷﺨﺼﺎً ﺩﺭ ﻭﺭﺯﺷﮕﺎﻩ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﮐﺮﺩﻡ ﻭ ﮔﺰﺍﺭﺷﺎﺗﯽ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺯﻣﺎﻥ ﺍﺯ ﺑﺎﺯﯼ ﺷﺪ، ﺑﺮﺍﯾﺘﺎﻥ ﺑﯿﺎﻥ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ.
۱۸ ﺳﺎﻝ و نیم پیش از بازی دورتموند و مالاگا، ﺑﺎﺯﯼ ﺩﻭﺭ ﯾﮏ ﻫﺸﺘﻢ جام یوفا ﺑﯿﻦ ﺩﻭﺭﺗﻤﻮﻧﺪ ﻭ ﻻﮐﺮﻭﻧﯿﺎ، ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺣﺴﺎﺱ ﺗﺮﯾﻦ ﺑﺎﺯﯼ ﺩﺭ ﻭﺭﺯﺷﮕﺎﻩ وستفالن ﺩﻭﺭﺗﻤﻮﻧﺪ ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ می شد؛ ﺗﺎ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺩﺭ ﻓﺼﻞ ۲۰۱۲/۱۳ ﺩﻭﺭﺗﻤﻮﻧﺪ ﺩﺭ ﺑﺎﺯﯼ ﺑﺎ ﻣﺎﻻﮔﺎ در ﺩﻗﺎﯾﻖ پایانی ﺑﻪ ﭘﯿﺮﻭﺯﯼ ﺭﺳﯿﺪ ﻭ به دفتر ﺗﺎﺭﯾﺦ بازی های خاطرانگیز، برگ جدیدی اضافه کرد. صحنه ﺛﺎﻧﯿﻪ های واپسین ﺑﺎﺯﯼ ﻭﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﺳﺎﻧﺘﺎﻧﺎ ﮔﻞ ﭘﯿﺮﻭﺯﯼ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺛﻤﺮ ﺭساند ﺭﺍ ﮐﺴﯽ ﺍﺯ ﯾﺎﺩ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺑﺮﺩ. ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺍﯾﻦ ﺩﻭ ﺑﺎﺯﯼ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺣﺴﺎس ترﯾﻦ ﺑﺎﺯﯾﻬﺎﯼ ﺩﻭﺭﺗﻤﻮﻧﺪ ﺑﻪ ﺗﺎﺭﯾﺦ ﭘﯿﻮسته اند.
ﭼﯿﺰﯼ ﮐﻪ ﺍﯾﻦ ﺩﻭ ﺑﺎﺯﯼ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻫﻢ ﺭﺑﻂ می دهد، لحظات ﭼﺸﻤﮕﯿﺮ ﺁﺧﺮ ﺑﺎﺯﯼ ﺑﺎ ﮔﻞﻫﺎﯼ ﺁﺧﺮ ﺑﺎﺯﯼ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ شاید هیچ کس ﺍﯾﻦ را ﺑﺎﻭﺭ ﻧﺪﺍشت ﮐﻪ ﻧﺘﯿﺠﻪ ﺑﺎﺯﯼ ﺑﺮﮔﺮﺩﺩ. ﺧﯿﻠﯽ ﺍﺯ ﻫﻮﺍﺩﺍﺭﺍﻥ ﺩﻭﺭﺗﻤﻮﻧﺪ ﮐﻪ بیشتر بازی های ﺩﻭﺭﺗﻤﻮﻧﺪ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻭﺭﺯﺷﮕﺎﻩ ﺗﻤﺎﺷﺎ ﮐﺮﺩﻧﺪ، ﺑﺎﺯﯼ ﻓﺼﻞ ۱۹۹۴/۹۵ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﭘﺮﺷﻮﺭﺗﺮﯾﻦ ﺑﺎﺯﯼ ﻣﯽ ﺷﻨﺎﺳﻨﺪ. ﺩﻭﺋﻞ ﺑﯿﻦ ﺑﺎﺷﮕﺎﻩ ﺑﺮﻭﺳﯿﺎ ﺩﻭﺭﺗﻤﻮﻧﺪ ﻭ ﺩﭘﻮﺭﺗﯿﻮ ﻻﮐﺮﻭﻧﯿﺎ ﺩﺭ ﭘﺎﺋﯿﺰ ﺳﺎﻝ ۱۹۹۴، یک ﺑﺎﺯﯼ ﻋﺎﺩﯼ ﺑﯿﻦ دو ﺑﺎﺷﮕﺎﻩ ﺁﻟﻤﺎﻧﯽ ﻭ ﺍﺳﭙﺎﻧﯿﺎﯾﯽ ﻧﺒﻮﺩ. به جرات می توان ﮔﻔﺖ که ﯾﮏ ﺑﺎﺯﯼ بین دو تیم در سطح بالا از ﻟﯿﮓ های ﺁﻟﻤﺎﻥ و ﺍﺳﭙﺎﻧﯿﺎ به حساب می آمد.
ﺩﺭ ﺁﻥ ﺯﻣﺎﻥ ﺩﻭﺭﺗﻤﻮﻧﺪ ﺑﺎ ﺭﯾﺎﺳﺖ ” ﺩﮐﺘﺮ ﮔﺮﺩ ﻧﯿﺒﺎئوﻡ” ﻭ ﻣﺪﯾﺮﯾﺖ “ﻣﯿﺸﺎئیل ﻣﺎﯾﺮ” ﺑﺎ ﺷﺮﺍﯾﻂ ﺍﻗﺘﺼﺎﺩﯼ ﺁﻥ ﺯﻣﺎﻥ، ﺗﻮﺍﻧﺴﺘﻨﺪ ﺑﺎ ﺑﻪ ﺧﺪﻣﺖ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﺑﺎﺯﯾﮑﻨﺎﻥ ﺁﻟﻤﺎﻧﯽ ﻧﻈﯿﺮ ﻣﺎﺗﯿﺎﺱ ساﻣﺮ، ﺍﻧﺪﺭﯾﺎﺱ ﻣﻮﻟﺮ، ﮐﺎﺭﻝ ﻫﺎﯾﻨﺘﺲ ﺭﯾﺪﻟﻪ ﻭ ﺍﺷﺘﻔﺎﻥ ﺭﻭﯾﺘﺮ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺍﯾﺘﺎﻟﯿﺎ ﺑﺮﮔﺸﺘﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﻫﻤﯿﻨﻄﻮﺭ ﺑﺎﺯﯾﮑﻨﺎﻧﯽ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺧﻮﻟﯿﻮ ﺳﺰﺍﺭ ﻭ ﻓﻠﻤﯿﻨﮓ ﭘﺎئوﻟﺰﻭﻥ ﻭ ﺍﺷﺘﻔﺎﻥ ﭼﺎﭘﻮﯾﺰﺍﺕ ﺩﺭ ﺻﺪﺭ ﺟﺪﻭﻝ ﺑﻮﻧﺪﺱ ﻟﯿﮕﺎ ﻗﺮﺍﺭ بگیرند و ﺩﺭ ﺁﺧﺮ ﻓﺼﻞ نیز، به دنبال ﺍﻭﻟﯿﻦ ﻗﻬﺮﻣﺎﻧﯽ ﺑﻮﻧﺪﺱ ﻟﯿﮕﺎ ﭘﺲ ﺍﺯ ۳۲ ﺳﺎﻝ بودند.
ﻻﮐﺮﻭﻧﯿﺎ ﺍﺯ ﺁﻏﺎﺯ ﺩﻫﻪ ۱۹۹۰ ﺑﻪ جمع تیم های ﺑﺮﺗﺮ ﺍﺳﭙﺎﻧﯿﺎ پیوسته بود ﻭ ﭘﯿﺸﺮﻓﺖ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺎ ﻗﻬﺮﻣﺎﻧﯽ ﻟﯿﮓ ﺍﺳﭙﺎﻧﯿﺎ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ۲۰۰۰ ﻭ ﺟﺎﻡ ﺣﺬﻓﯽ ﺳﺎﻝ ۱۹۹۵ ﻭ ۲۰۰۲ ﺑﺎﺷﮑﻮﻩ تر ﮐﺮﺩ. ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺁﻥ، ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺩﻭﺭﺗﻤﻮﻧﺪ، ﭘﺲ ﺍﺯ ﺳﺎﻝ ۲۰۰۲ با ﺑﺤﺮﺍﻥ ﻭﺭﺯﺷﯽ مواجه شد. ﻻﮐﺮﻭﻧﯿﺎ ﺩﺭ ﻓﺼﻞ ۱۹۹۳/۹۴ ﺩﺭ ﺭﺗﺒﻪ ﺳﻮﻡ ﺟﺪﻭﻝ ﻟﯿﮓ ﺍﺳﭙﺎﻧﯿﺎ – ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺑﺎﺭﺳﻠﻮﻧﺎ ﻭ ﺭئاﻝ ﻣﺎﺩﺭﯾﺪ – قرار گرفت و ﺑﺮﺍﯼ ﺍﻭﻟﯿﻦ ﺑﺎﺭ ﺩﺭ ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﺭﻗﺎﺑﺘﻬﺎﯼ ﺍﺭﻭﭘﺎیی ﺳﻬﻤﯿﻪ ﺑﺪﺳﺖ ﺁﻭﺭﺩ. ﯾﮏ ﺳﺎﻝ ﺑﻌﺪ ﺑﺎ ﺑﺎﺭﺳﻠﻮﻧﺎ ﻫﻢ ﺍﻣﺘﯿﺎﺯ ﺷﺪ ﻭ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺪﻟﯿﻞ ﺍﺧﺘﻼﻑ ﮔﻞ ﮐﻤﺘﺮ، به ﻣﻘﺎﻡ ﻧﺎﺋﺐ ﻗﻬﺮﻣﺎنی رسیدند.
ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﻻﮐﺮﻭﻧﯿﺎ ﺑﺎ ﺩﻭﺭﺗﻤﻮﻧﺪ ﺑﺎﺯﯼ ﺩﺍﺷﺖ، ﺩﺭ لالیگا، ﺍﯾﻦ ﺑﺎﺷﮕﺎﻩ به همراه ﺭئاﻝ ﺳﺎﺭﺍﮔﻮﺳﺎ ﻭ ﺭئاﻝ ﻣﺎﺩﺭﯾﺪ، ﻫﻢ ﺍﻣﺘﯿﺎﺯ ﺩﺭ ﺻﺪﺭ ﺟﺪﻭﻝ بود. ﺑﻨﺎﺑﺮﯾﻦ هیچ کدام از ﺩﻭ ﺗﯿﻢ کم ﻧﺎﻡ و نشان نبودند. ﻣﺸﻬﻮﺭﺗﺮﯾﻦ ﺑﺎﺯﯾﮑﻦ ﻻﮐﺮﻭﻧﯿﺎ “ﺑﺒﺘﻮ” ﺑﺎﺯﯾﮑﻦ ﺗﯿﻢ ﻣﻠﯽ ﺑﺮﺯیل ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺗﯿﻢ ﻣﻠﯽ ﻫﻤﺒﺎﺯﯼ ﺭﻭﻣﺎﺭﯾﻮ، ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﮔﻞ ﺯﻥ ﻟﯿﮓ ﺍﺳﭙﺎﻧﯿﺎ ﺑﻮﺩ. ﺑﺒﺘﻮ ﺩﺭ ﺑﺎﺯﯼ ﺭﻓﺖ ﺩﺭ ﺍﺳﭙﺎﻧﯿﺎ ﮔﻞ ﭘﯿﺮﻭﺯﯼ ۱ :۰ ﻻﮐﺮﻭﻧﯿﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺛﻤﺮ رسانده بود. ﺍﻭ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺑﺎﺯﯼ ﺑﺎ ﺷﻮﺗﯽ از ﺯﺍﻭﯾﻪ بسته در ﺩﻗﯿﻘﻪ ۲۳ ﺩﺭﻭﺍﺯﻩ ﺩﻭﺭﺗﻤﻮﻧﺪ ﺭﺍ ﺑﺎﺯ ﮐﺮﺩ . ﺩﻭﺭﺗﻤﻮﻧﺪ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺁﻥ ﮔﻞ ﺑﺴﯿﺎﺭ ﺧﻮﺵ ﺷﺎﻧﺲ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻋﻤﻠﮑﺮﺩ ﺍﺷﺘﻔﺎﻥ ﮐﻠﻮﺱ ﺩﺭﻭﺍﺯﻩ ﺑﺎﻥ وقت خود، ﮔﻞ ﺩﯾﮕﺮﯼ ﺩﺭﯾﺎﻓﺖ ﻧﮑﺮﺩ، در عین حال ﺩﻭﺭﺗﻤﻮﻧﺪ هم ﺑﺎ ﺷﻮﺗﯽ ﮐﻪ ساﻣﺮ ﺑﻪ ﺗﯿﺮﮎ ﺩﺭﻭﺍﺯﻩ ﺯﺩ، ﺑﺪ ﺷﺎﻧﺴﯽ ﺁﻭﺭﺩ ﮐﻪ بازی مساوی ﻧﺸﺪ. ﺩﺭ ﺁﻥ ﺑﺎﺯﯼ ﮔﻞ ﻣﺴﺎﻭﯼ ﺍﺷﺘﻔﺎﻥ ﭼﺎﭘﻮﯾﺰﺍﺕ نیز ﺑﻪ ﺩﻟﯿﻞ ﺁفساﯾﺪ قبول ﻧﺸﺪ.
ﺗﯿﻢ ﺑﺮﻭﺳﯿﺎ ﺩﻭﺭﺗﻤﻮﻧﺪ ﻣﺠﺒﻮﺭ ﺑﻮﺩ ۱۴ ﺭﻭﺯ ﺑﻌﺪ ﺩﺭ ﺑﺎﺯﯼ ﺑﺮﮔﺸﺖ و در ﺗﺎﺭﯾﺦ ۶ ﺩﺳﺎﻣﺒﺮ ﺍﯾﻦ ﻋﻘﺐ ﻣﺎﻧﺪﮔﯽ ﺭﺍ ﺟﺒﺮﺍﻥ ﻧﻤﺎﯾﺪ . ﺷﮑﺴﺖ ﺩﺍﺩﻥ ﻻﮐﺮﻭﻧﯿﺎ ﺑﺴﯿﺎﺭ ﺩﺷﻮﺍﺭ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ می آﻣﺪ، ﺗﺎ اینکه در ﺩﻗﯿﻘﻪ ۵۰ ﺑﺎ ﮔﻞ ﻣﯿﺸﺎئیل ﺗﺴﻮﺭﮎ قفل دروازه شکسته شد. ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﻟﺤﻈﻪ، ﺑﺎ ﺩﺭ ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﻧﺘﯿﺠﻪ ﺑﺎﺯﯼ ﺭﻓﺖ، همه چیز ﻣﺴﺎﻭﯼ ﺑﻮﺩ. در ادامه ﺿﺮﺑﺎﺕ ﺑﺎﺯﯾﮑﻨﺎﻥ ﻻﮐﺮﻭﻧﯿﺎ – ﻓﺮﺍﻥ (ﺩﻗﯿﻘﻪ۵۹) ﻭ ﺳﺎﻟﯿﻨﺎﺱ (ﺩﻗﯿﻘﻪ ۶۸) – ﺑﻪ ﺗﯿﺮک ﺩﺭﻭﺍﺯﻩ ﺧﻮﺭﺩ و خطر حذف از مسابقات از بیخ گوش دورتموندی ها گذشت. ﺑﺎ ﺍﯾﻦ ﻧﺘﯿﺠﻪ، ۹۰ دقیقه ﺑﺎﺯﯼ ﺑﻪ ﭘﺎﯾﺎﻥ ﺭﺳﯿﺪ ﻭ دو تیم ﺑﻪ ﻭﻗﺖ ﺍﺿﺎﻓﻪ رفتند.
ﺩﺭ ﻭﻗﺖ ﺍﺿﺎﻓﻪ ﻻﮐﺮﻭﻧﯿﺎ ﺑﻪ ﺑﺎﺯﯼ ﺗﺴﻠﻂ ﮐﺎﻣﻞ ﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﺩﺭ ﺩﻗﯿﻘﻪ ۱۰۲ ﺁﻟﻔﺮﺩﻭ ﺑﺎ ﻣﻬﺎﺭﺕ مثال زدنی ﺗﻮﭖ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺑﺎﻻﯼ ﺳﺮ ﮐﻠﻮﺱ ﺭﺩ و ﻧﺘﯿﺠﻪ ﺑﺎﺯﯼ ﺭﺍ ۱:۱ کرد. ﺑﺎ ﺍﯾﻦ ﻧﺘﯿﺠﻪ ﻣﻄﻤﺌﻨﺎ ﺩﻭﺭﺗﻤﻮﻧﺪ ﺣﺬﻑ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻫﻤﻪ هواداران ﺩﺭ ﺳﮑﻮﻫﺎ شوکه شده ﺑﻮﺩﻧﺪ. در حالی ﮐﻪ ﺗﻨﻬﺎ ۱۸ ﺩﻗﯿﻘﻪ ﺑﻪ ﭘﺎﯾﺎﻥ ﺑﺎﺯﯼ ﻭﻗﺖ ﻣﺎﻧﺪﻩ بود و با توجه به جریان بازی ﺩﺭ ﺁﻥ ﻟﺤﻈﻪ، زدن ۲ گل به لاکرونیای با روحیه، اتفاق ﺍﻣﮑﺎﻥ ﻧﺎﭘﺬﯾﺮی به نظر می رسید.
ﺍوﺗﻤﺎﺭ ﻫﯿﺘﺴﻔﻠﺪ ﺳﺮﻣﺮﺑﯽ ﺗﯿﻢ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺑﺎﺯﯼ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺑﺎﺭﻩ ﮔﻔﺖ: ” ﻣﻦ ﺑﺎﺭﻫﺎ ﺑﻪ ﺑﺎﺯﯾﮑﻨﺎﻥ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮﺩﻡ ﮐﻪ حتی ﺩﻭ ﺩﻗﯿﻘﻪ ﭘﺎﯾﺎنی ﺑﺎﺯﯼ هم می تواند ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﺳﺎﺯ باشد ﻭ هر آن امکان دارد ﻣﻌﺠﺰﻩ ای رخ بدهد.”
ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺗﻤﺎﺷﺎﭼﯿﺎﻥ حاضر ﺩﺭ ﻭﺭﺯﺷﮕﺎﻩ، ﺍﯾﻤﺎﻥ ﻭ ﺍﻣﯿﺪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻟﺤﻈﻪ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ، ﺧﯿﻠﯽﻫﺎ ﺗﺼﻤﯿﻢ به ﺗﺮﮎ ﻭﺭﺯﺷﮕﺎﻩ گرفته بودند و ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﺑﯿﺮﻭﻥ ﺭﻓﺘﻦ ﺍﺯ ﺳﮑﻮها ﺑﻮﺩﻧﺪ. ﻭﻗﺖ ﺑﺎﺯﯼ ﮐﻢ ﮐﻢ ﺩﺍﺷﺖ ﺳﭙﺮﯼ ﻣﯽشد ﻭ ﺗﻨﻬﺎ ۴ ﺩﻗﯿﻘﻪ ﺑﻪ ﭘﺎﯾﺎﻥ ﺑﺎﺯﯼ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﻣﺎﺗﯿﺎﺱ ساﻣﺮ ﺗﻮﭖ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻭﺳﻂ ﺯﻣﯿﻦ تصاحب کرﺩ ﻭ ﭘﺎﺳﯽ ﺑﻪ ﺁﻧﺪﺭﯾﺎﺱ ﻣﻮﻟﺮ ﺩﺭ ﺟﻨﺎﺡ ﺭﺍﺳﺖ ﺩﺍﺩ ﮐﻪ ﻣﻮﻟﺮ ﺍﯾﻦ ﺗﻮﭖ ﺭﺍ روی ﺩﺭﻭﺍﺯﻩ ﺳﺎﻧﺘﺮ ﮐﺮﺩ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺁﻧﺠﺎ ﺭﯾﺪﻟﻪ ﺩﺭ ﺩﻗﯿﻘﻪ ۱۱۶ ﺑﺎ یک ﺿﺮﺑﻪ ﺳﺮ ﺯﯾﺒﺎ ﺗﻮﭖ ﺭﺍ ﻭﺍﺭﺩ ﺩﺭﻭﺍﺯﻩ ﻻﮐﺮﻭﻧﯿﺎ ﮐﺮﺩ ﻭ ﻧﺘﯿﺠﻪ ﺭا ۲:۱ ﺑﻪ ﺳﻮﺩ ﺩﻭﺭﺗﻤﻮﻧﺪ ﻧﻤﻮﺩ.
ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﻟﺤﻈﻪ ﺩﻭﺭﺗﻤﻮﻧﺪ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻪ ﯾﮏ ﮔﻞ ﺩﯾﮕﺮ ﺍﺣﺘﯿﺎﺝ ﺩﺍﺷﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺩﻭﺭ ﺑﻌﺪ ﺭﺍﻩ ﺑﯿﺎﺑﺪ. ﺩﻭ ﺩﻗﯿﻘﻪ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺑﻪ ﭘﺎﯾﺎﻥ ﺑﺎﺯﯼ، ﺩﻭﺭﺗﻤﻮﻧﺪ ﯾﮏ ﺑﺎﺭ ﺩﯾﮕﺮ ﺗﻮﭖ ﺭﺍ ﺗﻮﺳﻂ ﺑﻮﺩﻭ ﺍﺷﻤﯿﺪﺕ، ﺩﻓﺎﻉ ﺗﯿﻢ ﺑﺪﺳﺖ ﺁﻭﺭﺩ ﻭ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﯾﮏ ﻣﺘﻪ ﺩﯾﻮﺍﺭ ﺩﻓﺎﻋﯽ ﻻﮐﺮﻭﻧﯿﺎ ﺭﺍ ﺳﻮﺭﺍﺥ ﮐﺮﺩ! او ﺗﻮﭖ را ﺑﺎ ﺿﺮﺑﻪ ﺳﺎﻕ ﭘﺎ ﺑﻪ ﺭﺍﺳﺖ ﺳﻤﺖ ﻻﺭﺱ ﺭﯾﮑﻦ فرستاد و این ﺑﺎﺯﯾﮑﻦ ۱۸ ﺳﺎﻟﻪ ﺗﯿﻢ که تنها ﭼﻨﺪ ﺩﻗﯿﻘﻪ ﻗﺒﻞ وارد زمین ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ، ﺗﻮﭖ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻓﺎﺻﻠﻪ ۱۰ ﻣﺘﺮﯼ، ﻣﺴﺘﻘﯿﻢ به ﺳﻤﺖ ﺩﺭﻭﺍﺯﻩ ﺷﻮﺕ ﮐﺮﺩ ﮐﻪ با بخت و اقبال بالای او، ﺗﻮﭖ ﺑﻪ زیر ﻃﺎﻕ ﺩﺭﻭﺍﺯﻩ برخورد کرد ﻭ ﻭﺍﺭﺩ ﺩﺭﻭﺍﺯﻩ ﺷﺪ. نتیجه ۳:۱ ﺑﻪ ﻧﻔﻊ ﺩﻭﺭﺗﻤﻮﻧﺪ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺍﯾﻦ ﻧﺘﯿﺠﻪ ﺩﻭﺭﺗﻤﻮﻧﺪ ﺑﻪ ﺩﻭﺭ ﺑﻌﺪ ﺭﺍﻩ ﭘﯿﺪﺍ ﮐﺮﺩ.
ﺩﺭ ﺁﻥ ﺯﻣﺎﻥ ﻣﻦ ۳۱ ﺳﺎله بودم و ﺑﺎ ﺩﻭﺳﺘﺎنم در ﺟﺎﯾﮕﺎﻩ ۱۱ ﮐﻪ ﺟﺎﯾﮕﺎﻩ ﻫﻤﯿﺸﮕﯽ ﻣﺎست، حضور داشتیم. ﻫﻨﻮﺯ هم بعد از ۲۰ سال، ﻭﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﯾﺎﺩ ﺍﯾﻦ ﺑﺎﺯﯼ ﻣﯽﺍﻓﺘﻢ ﺑﺪﻧﻢ ﻣﻮﺭ ﻣﻮﺭ ﻣﯿﺸﻮﺩ. ﮔﻞ ﺁﺧﺮ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺭﯾﮑﻦ ﺑﻪ ﺛﻤﺮ ﺭﺳﺎﻧﺪ ﻭ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺑﻪ ﺳﻮﯼ ﺳﮑﻮﯼ ﺿﻠﻊ ﺟﻨﻮﺑﯽ ﺩﻭﯾﺪ ﺭﺍ ﻫﺮﮔﺰ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﻧﺨﻮﺍﻫﻢ ﮐﺮﺩ. صحنه هایی ﮐﻪ در آن دقایق ﻣﻦ ﺩﺭ ﺿﻠﻊ ﺟﻨﻮﺑﯽ وستفالن ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﮐﺮﺩﻡ، ﺍﻧﻔﺠﺎﺭﯼ ﺑﺰﺭﮒ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺗﻤﺎﻡ ﺳﮑﻮﯼ ﻭﺭﺯﺷﮕﺎﻩ ﺑﻪ ﻟﺮﺯﻩ ﺩﺭ ﺁﻣﺪ. مانند ﺍﯾﻦ ﻟﺮﺯﺵ ﺭﺍ ﺗﺎ آن موقع ﺣﺲ ﻧﮑﺮﺩﻩ بودم ﻭ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻫﻢ ﺩﯾﮕﺮ ﺣﺲ ﻧﮑﺮﺩﻡ ﺗﺎ ﺯﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺑﺎﺯﯼ ﺑﺎ ﻣﺎﻻﮔﺎ، ﮔﻞ سوم دورتموند توسط سانتانا ﺑﻪ ﺛﻤﺮ ﺭﺳﯿﺪ! ﺍﯾﻦ ﺍﻧﻔﺠﺎﺭ ﺩﻗﺎﯾﻖ ﺯﯾﺎﺩﯼ ﻃﻮﻝ ﮐﺸﯿﺪ ﻭ ﻫﻤﻪ ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺁﻏﻮﺵ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ ﻭ ﻏﺮﻕ ﺷﺎﺩﯼ شدند.
ﻣﺎﺗﯿﺎﺱ ساﻣﺮ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺑﺎﺯﯼ ﮔﻔﺖ: ” ﺍﯾﻦ ﻧﺘﯿﺠﻪ ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺑﺴﯿﺎﺭ ﺍﺣﺴﺎﺳﺎﺗﯽ ﺷﻮﻡ. ﺍﯾﻦ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﺭﺍ ﺗﻨﻬﺎ ﺩﻭ ﺑﺎﺭ ﺩﯾﮕﺮ ﺑﺪﺳﺖ ﺁﻭﺭﺩﻡ؛ بار اول ﺁﻥ ﺯﻣﺎﻧﯽ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺍﺷﺘﻮﺗﮕﺎﺭﺕ به ﻗﻬﺮﻣﺎنی رسیدم ﻭ ﺑﺎﺭ ﺩﯾﮕﺮ ﺯﻣﺎﻥ ﺑﺪﻧﯿﺎ ﺁﻣﺪﻥ ﺩﺧﺘﺮﻡ.”
ﻫﯿﺘﺴﻔﻠﺪ ﭘﺎﯾﺎﻥ ﺑﺎﺯﯼ ﮔﻔﺖ : ” ﻣﺎ ﺩﺭ ﺣﻘﯿﻘﺖ ﻣﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﯾﻢ ﺍﻣﺎ ﺑﺎ ﺁﺧﺮﯾﻦ ﺿﺮﺑﺎﻥ ﻗﻠﺐ ﺑﺮخواستیم ﻭ ﯾﮏ ﻣﻌﺠﺰﻩ ﺭﺍ خلق کردیم!”
ﻫﯿﺘﺴﻔﻠﺪ پس از بازی ﺗﺼﻤﯿﻢ ﺩﺍﺷﺖ برای لارس ریکن یک گواهی مرخصی بنویسد تا او ﻓﺮﺩﺍ ﺑﻪ ﻣﺪﺭﺳﻪ ﻧﺮﻭﺩ ﻭﻟﯽ ﺑﺎ ﺍﯾﻦ ﺣﺎﻝ، ﺭﯾﮑﻦ ﺍﯾﻦ ﭘﯿﺸﻨﻬﺎﺩ ﺭﺍ ﺭﺩ ﮐﺮﺩ ﻭ ﻓﺮﺩﺍ ﺳﺮ ﮐﻼﺱ ﺣﺎﺿﺮ ﺷﺪ! ﺍﯾﻦ ﺍﻭﻟﯿﻦ ﮔﻞ ﺧﺎﻃﺮ ﺍﻧﮕﯿﺰ لارس ریکن – یکی از ﺍﺳﻄﻮﺭﻩ های تاریخ باشگاه بروسیا دورتموند – ﺑﻮﺩ؛ چون ﻻﺭﺱ ﺩﺭ ﻓﺼﻞ ۱۹۹۶/۹۷ ﺩﺭ ﺑﺎﺯﯼ ﻟﯿﮓ ﻗﻬﺮﻣﺎﻧﺎﻥ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﻣﻨﭽﺴﺘﺮ ﯾﻮﻧﺎﯾﺘﺪ ﺑﺎ گلی که ﺩﺭ ﻭﺭﺯﺷﮕﺎﻩ ﺍوﻟﺪﺗﺮﺍفورﺩ زد، ﺩﻭﺭﺗﻤﻮﻧﺪ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻓﯿﻨﺎﻝ ﺳﺎﻝ ۱۹۹۷ ﺩﺭ ﻣﻮﻧﯿﺦ رهسپار ﮐﺮﺩ و ﺩﺭ ﺁﻥ ﻓﯿﻨﺎﻝ ﮐﻪ ﺍﮐﺜﺮﺍ ﺍﯾﻦ ﺧﺎﻃﺮﻩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﯾﺎﺩ ﺩﺍﺭﻧﺪ، ﭘﺲ ﺍﺯ ﺗﻌﻮﯾﺾ ﺩﺭ ﻧﯿﻤﻪ ﺩﻭﻡ ﺑﺎ ﺍﻭﻟﯿﻦ ﺗﻤﺎﺳﯽ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺗﻮﭖ ﺩﺍﺷﺖ، گل سوم و تیر خلاص ﺭﺍ به ﯾﻮﻭﻧﺘﻮﺱ ﺗﻮﺭﯾﻦ زد ﻭ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺑﺎﺯﯼ، ﺩﻭﺭﺗﻤﻮﻧﺪ ﺑﺎ ﻧﺘﯿﺠﻪ ۳:۱ ﻗﻬﺮﻣﺎﻥ ﭼﻤﭙﯿﻮﻧﺰ ﻟﯿﮓ اروپا ﺷﺪ.
