Ali Raژاوی به عنوان یکی از بهترین هافبک های تاریخ علاوه بر اینکه فوق‌العاده باهوش بود، سابقه بازی زیرنظر مربیان بسیار بزرگی رو هم داشت. این سابقه درخشان به نظرم باعث شد که یه مقدار جوگیر بشه و خیلی زود در جایی قرار بگیره که از حدش بیشتر بود. حتی همون موارد استثنایی مثل گواردیولا و ژابی الونسو که در فصول اول مربیگری به موفقیت های خارق‌العاده رسیدن، باز هم از تیم های پایه بارسلونا و سوسیداد شروع کردن. وقتی از این نقطه شروع میکنی، ۲ مزیت داره. اول اینکه یک بستر مناسب و با فشار کم، برای اجرا و چکش کاری ایده‌هات داری و مهمتر از اون اینکه به خاطر امکان ارتباط پیوسته و دائمی با مربیان تیم اول و حتی دوم، اونهارو در کنار خودت به عنوان منتور داری و میتونی با کمک اونها رفته رفته با فضا و جو هدایت یک تیم در بالاترین سطح فوتبال اشنا بشی و لمسش کنی. چیزی که به نظرم هدایت السد که بهترین تیم قطر بود هم نتونست به ژاوی بده و ژاوی نتونست از پس فشار هدایت بارسا، هجمه رسانه ها و کنترل رختکن بربیاد.
همچنین یکی از مهمترین نقاط ضعف ژاوی هم این بود که تمرین دهنده بسیار بدی بود و نمیتونست تمرینات مناسب برای اجرای ایده‌هاش و تفهیم اونا به بازیکنا رو طراحی کنه که اینم باز برمیگرده به اینکه یه منتور حسابی نداشت و از ابتدای کار به عنوان نفر اول در السد کارش رو شروع کرد و کادرش هم اصلا قوی نبودن..
