طرفداری | کامل کردن چهار پیروزی ال‌کلاسیکو، توسط بارسلونای هانسی فلیک، مربی آلمانی این تیم شب تاریخی برای تیم کاتالان و سرمربی این تیم به همراه داشت.
سرمربی بارسلونا تنها دومین مربی در تاریخ این باشگاه است که طی اولین چهار کلاسیکوی خود در برابر رئال مادرید به پیروزی دست پیدا می‌کند.
اگر در ذهن خود در جستجوی آن هستید که اولین نفر کدام‌یک از مربیان این باشگاه بوده، احتمالاً درست حدس زدید؛ بله، فلیک با رکورد پپ گواردیولا برابری کرده است!
تیم فلیک در این چهار پیروزی با ۱۶ گل به بازدهی قابل توجهی نشان داده است و در دیداری که مادرید «باید» به پیروزی دست می‌یافت تا شاید شانسی برای قهرمانی لالیگا داشته باشد، کاتالان‌ها یک قدم مهم دیگر برای کسب عنوان قهرمانی برداشتند.
در این بین اگر به دنبال آمار تاریخی هستید، این را هم در گوشۀ ذهن خود حک کنید؛ لامین یامال، پسر پرقریحۀ ۱۷ ساله، اکنون جوان‌ترین بازیکنی است که موفق به پیروزی در چهار کلاسیکوی متوالی شده است!
از آن‌سو، کیلیان امباپه فوق‌العاده در ال‌کلاسیکو با هت‌تریک خود جابجایی تاریخی انجام داد. با این وصف، بازیکن معرکۀ فرانسوی مانند فینال جام جهانی با وجود هت‌تریک خود باز هم در صف شکست‌خوردگان قرار گرفت.
مهاجم فرانسوی اینک ۳۸ گل در ۵۳ بازی در مجموع تمامی رقابت‌های این فصل به ثمر رسانده است. این بیشترین تعداد گلی است که یک بازیکن در فصل اول خود برای سفیدپوشان مادرید زده است، پیش از او این رکورد با ۳۷ گل به ایوان زامورانوی شیلیایی در فصل ۹۳–۱۹۹۲ تعلق داشت!
با پیروزی هیجان‌انگیز ۳–۴، بارسلونا رسماً با هفت امتیاز جلوتر از رئال مادرید در مکان دوم قرار دارد و تنها سه بازی باقی مانده است. بارسا تنها به یک پیروزی دیگر نیاز دارد تا قال قضیه را بکند.
از این‌رو با سوت پایان، جشن و شادی در مونت‌جوئیک آغاز شد، تماشاگران بارسا می‌دانستند، سد دشوار برای کسب عنوان از سر تیم محبوب آن‌ها برداشته شده است. بارسا می‌تواند در روز پنج‌شنبه، زمانی که در خانۀ خود از همشهری‌اش، اسپانیول پذیرایی می‌کند، کار را یکسره کند.
در نیمۀ دوم فصل، بارسلونا با چشمان غیرمسلح بهترین تیم دنیا به نظر می‌رسد و بدون آن کمابیش بهترین!
اما آن‌ها مانند دیدار سه‌شنبۀ شب در مقابل اینتر میلان، و به‌طور خاص بهترین بازی این فصل رقابت‌های اروپایی که با همین نتیجه بازی را واگذار کردند و از دور رقابت‌های لیگ قهرمانان در مرحلۀ نیمه‌نهایی خارج شدند، تخصصی در ایجاد هیجان مضاعف، بالا رفتن آدرنالین و تولید سکته ناقص برای طرفداران خود پیدا کرده‌اند.
توانایی آن‌ها در حمله، یورش بی‌وقفه و فتح دروازه‌ها بحثی ندارد، ولی سبک دفاعی این تیم با اتکا به قدرت گلزنی، بر پایۀ «بگرد تا بگردیم» قرار دارد؛ یکی بزنید ما دو تا می‌زنیم. این در حالی است که با وجود تسلط، آن‌ها سر حریف خود را درجا نمی‌برند و همیشه جایی برای نفس کشیدن باقی می‌گذارند. آمار نیمۀ اول، بسیار دیدنی بود؛ بار دیگر با قبول دو گل زودهنگام و بازگشت آن‌ها، گویای واقعیات قابل توجهی است:
درصد مالکیت توپ بارسلونا ۶۲.۸ در مقابل ۳۷.۲ رئال بود. ۱۱ شوت به سمت دروازه زده‌اند که ۷ تای آن شوت در چارچوب دروازه بود.
در مقابل ۸ کرنر بارسا، رئال حتی یک کرنر هم نداشت. تیبو کورتوا سه سیو انجام داد در حالیکه ترشتگن هیچ سیوی نداشت. با این حال، مادرید تنها از دو موقعیت صاحب گل شد! فرصت‌طلبی غریزی و کشنده‌ای که بارسا فاقد آن است!
هانسی فلیک موظف است در فصل آیندۀ به این موارد رسیدگی کامل و اساسی داشته باشد، اگرچه دوست‌داران فوتبال بی‌طرفی مثل خودم، مایلند فلیک هیچ چیزی را تغییر ندهد تا همیشه شاهد نبردهای پرگل و مهیج با سکته‌های ناقص پیاپی باشیم!
واکنش بارسا بار دیگر در بازگشت از عقب‌افتادگی در مقابل حریف سنتی و دیرینه، مانند دو دیدار نیمه‌نهایی مقابل اینتر، قابل تقدیر بود؛ واقعاً هیچ‌یک از ما نمی‌خواستیم نیمۀ اول به پایان برسد. فوتبالی که در هر دقیقۀ‌اش با نشاط و شادابی جریان داشت.
امیرحسین صدر
۱۲ می ۲۰۲۵
در آغاز این فصل، مقامات بارسلونا اعلام کرده بودند این مسابقه به عنوان بازگشت بزرگ تیم به نیوکمپ، پس از تقریباً دو سال بازسازی، خواهد بود.
نیوکمپ کاملاً به‌روز شده، با ظرفیت ۱۰۵٬۰۰۰ تماشاگر، که آن را به بزرگ‌ترین استادیوم در اروپا تبدیل خواهد کرد. اما متأسفانه بازسازی آن هنوز کامل نشده است.
اما شکی ندارم اگر به این شکل ادامه دهند، وقتی که تیم هانسی فلیک در فصل آینده به این استادیوم قدیمی و اصلی خود بازگردد، هیچ مشکلی در فروش بلیت‌ها نخواهند داشت.
این تیم با ۱۶۷ گل در این فصل، به‌راحتی بیشتر از هر تیم دیگری در پنج لیگ برتر اروپا، بدون بحث و حدیث، داغ‌ترین بلیت‌های قارۀ اروپا را در اختیار دارد.
شاید بارسلونا با همکاری با ترویس اسکات و اسپاتیفای پیراهن ویژ‌ه‌ای برای این بازی ارائه کرده بود، اما صادقانه باید گفت، این تیم فوتبالی ارائه می‌دهد که به‌اندازۀ کافی سرگرمی برای دوست و دشمن فراهم می‌کند.
در یک روز بهاری زیبا در بالای تپۀ مونت‌جوئیک، با چشم‌اندازی زیبا بر شهر بارسلونا، در استادیومی که میزبان بازی‌های المپیک ۱۹۹۲ بود، بارسلونا یک بازگشت تاریخی دیگر مقابل رئال مادرید انجام داد و عملاً عنوان لالیگا را حتمی کرد.
و قطعاً کلاسیکوی دویست و شصت و یکم به عنوان یکی از بزرگ‌ترین‌ها ثبت خواهد شد؛ شاگردان فلیک با چهار گل در ۲۶ دقیقۀ ویرانگر، به دو گل زودهنگام کیلیان امباپه و مادرید پاسخ قاطعانه‌ای دادند؛ گل‌هایی از اریک گارسیا، لامین یامال و دو گل از رافینیا.
اگرچه امباپۀ بدشانس در دقیقۀ ۷۰ هت‌تریک خود را کامل کرد، بارسلونا پیروزی زلزله‌وار و نامتعادل خود را نگه داشت و راهی کسب ۲۸مین عنوان لالیگا شد.
برای کارلو آنچلوتی و مادرید، با تمامی افتخارات گذشته، چهارمین شکست کلاسیکو در فصل جاری به این معناست که آن‌ها برای اولین‌بار از فصل ۲۹–۲۰۲۱ بدون کسب جام فصل را به پایان خواهند برد.
در حالیکه همان‌طور که حتم داشتیم، آنچلوتی پست خود را به ژابی آلونسو می‌دهد؛ کسی که به ماجراجویی خود پس از قهرمانی در فصل گذشته بوندس‌لیگا با بایرلورکوزن پایان داد. او با رسیدن به پستی که احتمالاً آرزویش را داشت، باید با فوریت هرچه تمام‌تر به امور بی‌شماری رسیدگی کند.
بارسلونا، که در میانۀ هفتۀ امیدهای سه‌گانۀ‌اش در سن سیرو بر باد رفت، دوگانۀ را به احتمال زیاد در هفتۀ آیندۀ کامل خواهد کرد.
روزنامه‌های اسپانیایی این ال‌کلاسیکو را به‌عنوان «مگا کلاسیکو» معرفی کرده بودند و تصاویر لامین یامال و کیلیان امباپه در صفحات اول و پشت روزنامه‌ها در روز یکشنبه حاکم مطلق بود.
با توجه به مسیر دشوار بارسلونا و بازی‌های پیش‌رو مقابل دو تیم از پنج تیم برتر، عدم پیروزی مقابل مادرید باعث کاهش فاصلۀ به یک امتیاز می‌شد. برای هر دو تیم این نبرد و فینالی بود که هر یک از دو تیم به ۳ امتیاز آن نیاز مبرمی داشتند.
سرمربی آلمانی با همان ترکیبی که در میلان به‌طور دردناکی کم آورد و شکست خورد، در زمین ظاهر شد. در حالیکه آنچلوتی در چهارمین کلاسیکوی فصل ترکیب متفاوت دیگری را در زمین چید که این نشان‌دهندۀ مشکلات مادرید در این فصل نیز بود، البته این‌بار تغییرات او بیشتر از روی اجبار بود تا انتخاب، زیرا پنج مدافع اصلی او هنوز مصدوم بودند.
اورلین شوامنی و بازیکن جوان رائول آسنسیو مرکز خط دفاعی را تشکیل دادند، در حالیکه آردا گولر هم به‌عنوان مهاجم به میدان رفت.
در برابر تیم بارسلونایی که به‌راحتی گلزنی می‌کند و در اکتبر هم چهار گل به آن‌ها زد و به‌طور متوسط نزدیک به سه گل در هر بازی این فصل به ثمر رسانده، آنچلوتی به‌راحتی می‌توانست رویکردی محتاطانه‌تر را انتخاب کند، اما در این بازی حتماً باید برندۀ می‌شد.
تنها پنج دقیقه طول کشید تا امباپه نشان دهد مادرید برای نشستی دوستانه پا به میدان نگذاشته است.
بازیکن ۲۶ ساله روی یک پاس برگشتی ضعیف از پاو کوبارسی به توپ رسید و در محوطۀ جریمۀ وویچک شزنی مرتکب خطا شد. از نقطۀ پنالتی، امباپه اشتباهی نکرد و در رقابت آقای گل به روبرت لواندوفسکی رسید.
نه دقیقۀ بعد، امباپه به‌تنهایی جلو رفت و مادرید خط دفاعی معروف بارسا را با یک ضدحملۀ منهدم‌کننده، بعد از اینکه یامال توپ را از دست داد، در هم شکست.
جود بلینگهام توپ را به وینیسیوس جونیور پاس داد و او با یک پاس زیبا امباپه را پیدا کرد و او گل دوم را زد. این گل تماشاگران بارسا را در استادیوم و در نقاط دیگر دنیا ساکت کرد. لحظۀ هراس‌آور کوتاهی بود که زیاد به‌طول نیانجامید.
فلیک و بازیکنانش از اینکه روی یامال خطا اعلام نشد عصبانی بودند، اما پنج دقیقۀ بعد بارسا یکی از گل‌ها را جبران کرد. تیبو کورتوا، بعد از اینکه جرارد مارتین از راه دور شوت زد، سیو خوبی انجام داد و از کرنر حاصله، اریک گارسیا با سر از پاس فران تورس بازی را ۲-۱ کرد.
از آن لحظه به بعد، بارسلونا دیگر به عقب نگاه نکرد و بعد از نیم ساعت، یامال با این‌وسال لحظۀ درخشان دیگری ارائه داد؛ توپ را از تورس گرفت و با یک ضربۀ فوق‌العاده به گوشۀ بالای دروازه کوبید. این پسرک شگفت‌انگیز مانند امباپه جشن گرفت، دستانش را در هم قفل کرد و از هواداران خواست آرام باشند و نفسی به‌راحتی بکشند.
کالما کالما؛ یامال از هواداران خواست آرام باشند!
اعتمادبه‌نفس ستارگان جدید دنیای فوتبال امروز غبطه‌انگیز است و نفس آدمی را بند می‌آورد! دیگر هیچ آرامشی وجود نداشت و بارسا اوج می‌گرفت. دو دقیقۀ بعد، هنگامی‌که رافینیا گل سوم را زد، در ورزشگاه شور و هیجان به اوج خود رسید.
مانند روز سه‌شنبه در میلان، مردان فلیک عقب‌افتادگی دو گلۀ را جبران کردند. حالا وظیفه این بود که نتیجه را نگه‌دارند، اما حتی با تساوی و حفظ یک فاصلۀ چهار امتیازی در صدر جدول، این بارسایی نبود که قصد عقب‌نشینی داشته باشد.
یامال با یکی از پاس‌های معروف تریولا (پاس با لبۀ پا) خود را به رافینیا داد ولی ضربۀ بازیکن برزیلی از بالای دروازه به بیرون رفت.
کمتر از یک دقیقۀ بعد، مادرید پنالتی دیگری دریافت کرد، اما تصاویر بازبینی نشان داد که فرنکی دی‌یانگ به امباپه ضربه‌ای نزده است و به داور توصیه شد تصمیمش را لغو کند.
با هرج‌ومرج بازی، بارسا بار دیگر به سمت دروازۀ رئال هجوم برد و با پاس سوم تورس در نیمه، برتری خود را دو برابر کرد. رافینیا پاس داد، به هیچ وجه اشتباهی نکرد و ۳۴اُمین گل فصل خود را ثبت کرد.
در حالیکه هنوز زمانی برای امباپه وجود داشت تا قبل از پایان نیمه گل دیگری بزند، اما گل او به دلیل آفساید مردود اعلام شد.
حقیقتاً نیمۀ اولی بود؛ استثنایی. وقتی الکساندر خوزه هرناندز هرناندز سوت پایان نیمۀ اول را زد، همه می‌خواستیم خفۀ‌اش کنیم. مانند پدران سخت‌گیری که بی‌خبر به خانه بازمی‌گردند و مهمانی پنهانی را به نابودی می‌کشانند.
بعد از نیمه، آنچلوتی، لوکا مودریچ و برایم دیاز را به‌جای دانی سبایوس و گلر به میدان فرستاد، اما این بارسا بود که بیشتر به گلزنی نزدیک‌تر شد.
رافینیا توپ را به یامال پاس داد که از فاصلۀ نزدیک گلزنی کرد، اما پرچم آفساید بالا رفت. اما در دقیقۀ ۷۰، مادرید دوباره روی ضدحمله ضربه زد. وینیسیوس جونیور دوباره امباپه را پیدا کرد و او گل ۳۹ فصلش را به‌ثمر رساند.
«مگا ال‌کلاسیکو» عنوان محشری بود؛ نبرد با شور و بدون کنترل همچنان از یک‌سو به‌سوی دیگر می‌رفت.
در دقیقۀ ۸۰، بارسا فکر کرد به پنالتی دست یافته است، زمانی‌که توپ در محوطۀ جریمه به دست توچوآمنی برخورد کرد، به داور توصیه شد تا تصاویر را بررسی کند، و او با تصمیم اولیه‌اش مبنی بر عدم اعلام پنالتی باقی ماند که این موضوع خشم هواداران بارسا را برانگیخت.
با امید برای جبران فاصلۀ یک گل، آنچلوتی اندریک و ویکتور مونییز را به میدان فرستاد و در دقیقۀ پایانی، مونییز جوان شانس تبدیل شدن به شخصیت قهرمان را از دست داد!
یک دقیقۀ پس از ورودش، در دقیقۀ ۸۹، هنگامی‌که در موقعیت تک‌به‌تک قرار داشت، توپ را ناباورانه و به شکل بدی به بیرون شوت کرد. آه از نهاد همه درآمد، درد مادریدی‌ها صدچندان شد و بارسایی‌ها ریه‌های خود را از اکسیژن خالی کردند.
با شش دقیقۀ وقت اضافه، هنوز زمانی برای درام بیشتر نیز وجود داشت، شزنی سیو فوق‌العاده‌ای انجام داد تا مانع از گل چهارم امباپه شود و متعاقب آن، از کرنر بعدی، بازهم مرد فرانسوی توپ را وارد دروازه کرد، اما او در آفساید قرار داشت.
کجا؟، هنوز تمام نشده…
سپس فرمین لوپز در روز تولدش گل زیبایی به‌ثمر رساند، در حالیکه بازیکنان و هواداران بارسا دیوانه‌وار جشن می‌گرفتند، گل به خاطر اینکه توپ به دستش در ساخت گل برخورد کرده بود، مردود اعلام شد.
با این حال، دیگر این موضوع اهمیتی نداشت، تکلیف هر دو تیم در این فصل روشن شد. لوپز بدون گل، تولد خود را جشن خواهد گرفت؛ ولی او بهانۀ بهتری برای شادی و سرور دارد؛ پیروزی در «مگا کلاسیکو» و مقام قهرمانی بارسلونا.
به‌شکی به خود راه ندهید، تیم جوان بارسلونا، آیندۀ درخشانی در پیش رو دارد، این فقط گلباران آغازین عهد و پیمان شاه‌داماد، یامال و شاگردان فلیک است. پیش از رسیدن به سرزمین‌های موعود، عروسی و مهمانی‌های مفصلی در مسیر خود خواهند داشت.
با وجود تمام دستاوردهای مرد ایتالیایی ۶۵ ساله با لوس بلانکوس، هر یک از این شکست‌های سنگین، بدون شک طعم تلخی را از دورۀ شگفت‌انگیز او در مادرید باقی خواهد گذاشت. او شایستۀ خداحافظی و جدایی دیگری بود!
