هیچ شباهتی به مربیان پدرگونه ای چون سپ هربرگر با بارانی بلند و پیپ گوشه لب یا هلموت شون با کلاه معروف بر سرش ندارد. مثل فرانتس بکن باوئر و رودی فولر اهل کت شلوار پوشیدن نیست و مانند یواخیم لوو و یوپ دروال در کنفرانس‌های خبری رسانه‌ها را متقاعد نمی‌کند. با این حال یولیان ناگلزمن در کمتر از دو سال نشستن روی نیمکت تیم ملی آلمان، چیزهای زیادی را به فوتبال خسته ژرمن‌ها بازگردانده.
کشوری که پس از دوران مرکل از نظر اجتماعی دستخوش تغییرات وسیع و گسترده‌ای شد، نیاز به دمیدن روحی تازه داشت و ناگلزمن فقط 37 ساله، بی هیچ شباهتی با مردان بزرگ قبل از خود روی نیمکت تیملی آلمان، توانست این روح تازه را لااقل در کالبد مستطیل سبز به کشور خود بدمد.
ناگلزمن چیزهای زیادی را پس از دو حذف پیاپی در دور گروهی جام جهانی و مهم‌تر از آن تبدیل آلمان به تیمی که دیگر "برنده نمی‌شود" تغییر داد و شور و شوق جدیدی را در تیم ملی برانگیخته است. خوش‌بینی او با نتایج خوب همراه شد، تمایلش به ریسک‌پذیری همه را هیجان زده کرد و رویکرد غیررسمی‌اش به کار، مورد استقبال اهالی فوتبال آلمان قرار گرفت.
حالا آلمان با این مربی جوان، پس از 9 سال باز هم در نیمه نهایی تورنمنتی هرچند کم اهمیت اما با حضور سه غول بزرگ فوتبال اروپا در سالهای اخیر یعنی فرانسه، پرتغال و اسپانیا قرار دارد و افقی سرتاسر هیجان پیش روی خود می‌بیند: جام جهانی 2026...
نگاه به آینده
کتاب مقدس ناگلزمن
زندگی یعنی برنده شدن.
این، بخشی از بایوی واتساپ یولیان ناگلزمن است که مستقیم سراغ اصل مطلب رفته. در حالی که اغلب بازیکنان و مربیان اهمیتی به بایوی خود نمی‌دهند و از جملات آماده‌ای چون «در دسترس»، «در محل کار» یا «سلام! من از واتساپ استفاده می‌کنم» استفاده میکنند، مربی تیم ملی آلمان به هر کس که قصد برقراری ارتباط با او را دارد می‌گوید که چقدر با اعتماد به نفس پیش می‌رود:
"زنده باد اعتماد به نفس. زندگی کردن یعنی برنده شدن. خوش‌بینی به عنوان شعار زندگی و اعتماد به نفس به سرلوحه زندگی".
شاید فکر کنید کمی زیاده‌روی است. یعنی ناگلزمن هرگز نامید نمی‌شود؟ با نگاهی دقیق‌تر، این جملات نشان می‌دهد که مربی ۳۷ ساله ژرمن‌ها چطور با چالش‌ها و اختلالات فراوان زندگی مواجه شده. و اینکه او در ۲۱ ماه گذشته چه نگاهی به شغل خود، به عنوان سرمربی تیم ملی آلمان داشته.
ناگلزمن در دوران جوانی مجبور بود تصمیمات بسیار مهمی بگیرد؛ پس از عبور از کودکی آرام و بی‌دغدغه به عنوان کوچکترین فرزند از سه خواهر و برادر در حومه باواریا و بازی به عنوان یک بازیکن جوان با استعداد در مونیخ 1860، در بیست سالگی بود که زندگی رویایی‌اش به پایان رسید و طوفان‌های زندگی وزیدن گرفت.
پدر ناگلزمن، از مأموران سرویس اطلاعات آلمان فدرال، که به ندرت در خانه درباره کارش صحبت می‌کرد، خودکشی کرده بود. امواج سهمگین سرنوشت با تمام قدرت به او ضربه زد. اروین ناگلزمن، بدون هیچ هشدار قبلی درگذشت. بدون هیچ یادداشت، نامه یا دست خطی... سوالات بی پایانی مطرح بود. از آنجا که خواهر و برادرها قبلاً ازدواج کرده و خانه را ترک کرده بودند، کوچکترین فرزند خانواده، یولیان از مادرش بورگی حمایت می‌کرد. او به امور اداری مربوط مرگ پدر و کارهای خانه رسیدگی می‌کرد و مراقب بود که خانواده از هم نپاشد.
در همان روزها، مصدومیتی در ناحیه غضروف ناگلزمن تشخیص داده شد تا دوران فوتبالش خیلی زود به پایان برسد. بسیاری از افراد در شرایط او احتمالاً امیدشان به زندگی را از دست می‌دهند اما یولین بلافاصله به مسیری دیگر پای گذاشت و به عنوان دستیار توماس توخل در تیم جوانان آگزبورگ مشغول به کار شد. آغاز یک فصل جدید در زندگی. جمله دیگری از استاتوس‌های ناگلزی یا همان کتاب مقدس او (!) می‌گوید:
بدترین چیز در زندگی این است که تصمیمی نگیرید.
افرادی که ناگلزمن را از روزهای اولیه مربیگری‌اش می‌شناختند، او را اینطور توصیف می‌کردند: مربی جوانی که در کار خود شاد، نترس و خوش‌بین است. پسری که همزمان با انگیزه درونی و عطش آموختن بیشتر، برای رسیدن به سمت سرمربی تلاش می‌کرد.
در فوریه ۲۰۱۶ ناگلزمن ۲۸ ساله جانشین هوب استیونز در هوفنهایم شد. زمانی که تیم در رتبه‌ی یکی مانده به آخر جدول قرار داشت. در اولین بازی برابر برمن، ناگلزی به جای یک دفاع مطمئن به سیستم تهاجمی 3-5-2 روی آورد و پاداش شجاعتش را با یک تساوی گرفت.
ناگلزمن با ریتم سریع و لبخندی معمولا شیطنت‌آمیز، باشگاه را متحول کرد و بازیکنان را به شیوه‌ای کاملاً مدرن به وجد آورد. پس از بقا در لیگ در فصل ۲۰۱۵/۱۶، او سال بعد هوفنهایم را به مسابقات اروپایی رساند.
او برای کریسمس، کتاب پرفروش «پنج اصل مهم زندگی: آنچه واقعاً در زندگی اهمیت دارد» نوشته جان استرلکی را به همه کارکنان باشگاه هدیه داد و صبح‌ها با اسکیت‌بورد یا موتورسیکلت به زمین تمرین تیم در زوزن‌هاوزن می‌رفت. همیشه به محض ورود با خانمی که در پذیرش بود گپ می‌زد. و وقتی یکبار یکی از دستیارانش از سهل‌انگاری کارمندی در باشگاه به او شکایت کرد، ناگلزمن به سادگی لبخند زد و گفت:
ناراحت نباش، فقط اوضاع را بهتر کن!
حتی هنگام شروع بازی هم، ناگلزمن هنوز حال و هوای شوخی داشت. او ابایی از صحبت کردن در مورد موضوعات غیرفوتبالی در تونل با بازیکنان نداشت و فشار بازی، چیزی که خیلی زود چهره مربیان را پر از چروک می‌کند، برای ناگلزمن بیگانه است.
یولین در هوفنهایم به سادگی می‌خندید
یکی از همکارانش می‌گوید:
سه سال و نیم مربیگری در هوفنهایم، مانند یک اردوی آموزشی کامل برای او بود. یولیان در آنجا آرامش را تمرین کرد و وقتی واقعا چیزی آزارش می‌داد، خودش را به مدت پنج دقیقه در رختکن مربیگری حبس می‌کرد سپس در حالی که رویش به دیوار رختکن بود، تمام ناامیدی خود را بر سر دستیارانش فریاد می‌زد تا چیزی به بازیکنان سرایت نکند
وقتی او در سال ۲۰۱۹ هوفنهایم را ترک کرد، بخش بزرگی از کادر فنی این حس را داشتند که نه یک مربی معمولی که یک دوست قدیمی آنها را ترک می‌کند. در دنیای پرسرعت و تجاری فوتبال حرفهای، جنین سبکی از ارتباطات میان سرمربی و کادر فنی اتفاقی معمولی نیست.
زندان مونیخ
در هوفنهایم او احساس آزادی مطلق داشت و در کنفرانس‌های خبری نه تنها درباره بازی و تاکتیک‌ها که راجع مسائل غیر فوتبالی نیز صحبت کرد. از موضعش در مورد ممنوعیت استفاده از سلاح برای جوانان تا عادات غذایی و حتی ادبیات کلاسیک آلمان. در سال 2021 و پس از نشستن روی نیمکت بایرن بود که ناگلزمن متوجه محیط خصمانه و دشوار باشگاه‌های بزرگ شد. کافیست چند بازی نتیجه نگیرید تا تمام ویژگی‌های اخلاقی و صحبت‌های شما خارج از زمین فوتبال بر علیه‌تان استفاده شود.
به نظر مدیران باشگاه مربی که کاپشن‌های رنگارنگ می‌پوشید، با شلوار چسبان کنار زمین می‌ایستاد، گهگاه با بازیکنانش تنیس بازی می‌کرد و اغلب با صدای بلند می‌خندید هنوز به بلوغ هدایت یک تیم در سطح بایرن مونیخ نرسیده بود.
الیور کان و حسن صالح حمیدزیچ، روسای وقت بایرن هک در مواجهه با انتقادات فزاینده نتوانستند از مربی تیم خود دفاع کنند. پس از پایان زودهنگام دوران بازی، اخراج او از بایرن در مارس ۲۰۲۳ دومین شکست بزرگ زندگی ورزشی‌اش بود. اخراجی که بعد از پیروزی برابر پی اس جی در لیگ قهرمانان اروپا همه را شوکه کرد. مدتها بعد او به اشپیگل گفت که دوست داشت همبستگی بیشتری میان مربی و باشگاه وجود داشت:
من با هدف تغییر اوضاع در بایرن استخدام شدم. باشگاه‌هایی هستند که به شما زمان می‌دهند. پنج سال طول کشید تا یورگن کلاپ در لیورپول قهرمان لیگ برتر شود. اما در بایرن مونیخ مربیان زمان زیادی برای توسعه بلندمدت ندارند.
مربی بایرن نباید اینطور به محل کار می‌رفت
پس از اخراج از بایرن تغییراتی در ناگلرمن به وجود آمد. از آن زمان، ناگلزمن در کنفرانس‌های مطبوعاتی آهسته‌تر صحبت می‌کند، دیگر به هر سؤالی پاسخ نمی‌دهد و با دقت برنامه‌های رسانه‌ای اصلی خود را با همراه مشاورانش ساشا بریس، ولکر اشتروت و کای پسوتا هماهنگ می‌کند.
اما مشاوران رسانه‌ای نیز گاهی حریف ویژگی‌های شخصی ناگلزمن نمی‌شوند. پس از دوران ناموفق او در مونیخ، مشاوران متن مفصلی برای او آماده کردند که در آن به اشتباهاتش در طول مدت مربیگری بایرن اذعان کند. اما ناگلزمن بی توجه به تمام صفحات آن اعتراف نامه، با چند جمله کوتاه به آن جلسه پایان داد.
انتظار دارید هدفمان حذف در دور گروهی باشد؟
زندگی کردن یعنی برنده شدن. به جای در جا زدن در ناکامی‌های گذشته خودت را ارتقا بده. با این نگرش بود که ناگلزمن در کمتر از 20 ماه نشستن روی نیمکت تیم ملی آلمان، توانست شور و شوق تیم ملی را که پس از یورو ۲۰۱۶ سال به سال کاهش یافت و در جام جهانی قطر به پایین‌ترین سطح خود رسید احیا کند.
اگرچه حذف در مرحله یک چهارم نهایی یورو 2024 در خانه و تنها 12 برد از 21 بازی آمار مقتدرانه‌ای به شمار نمی‌رود اما بیدار کردن شور و شوق فوتبال آلمان پس از نزدیک به یک دهه ناکامی پیاپی در تورنمنت‌های مختلف، دقیقا مشابه کاری است که در سال 2006 و توسط کلینزمن رخ داد.
ناگلزمن در تصمیم گیری‌های خود، از تابوها و کلیشه‌ها عبور می‌کند؛ وقتی تیم آلمان در نوامبر 2023 مقابل ترکیه و اتریش به طرز شرم‌آوری شکست خورد او از تصمیم برای بازگرداندن تونی کروس و مانو نویر به تیم ملی خبر داد. یک سال بعد و در آستانه یورو 2024 وقتی گورتزکا، سوله و هوملتز را به تیم ملی دعوت نکرد، دلایل خود را در یک جلسه توجیهی با بیش از 600 نفر از دست اندرکاران DFB توضیح داد.
او فلسفه هربرت گوردون مربی بسکتبال آلمان که قهرمان جهان شده بود را الهام بخش خود دانست و اعلام کرد روند یک تونمنت را فقط انتخاب بهترین بازیکنان تعیین نمی‌کند، بلکه هرکس برای نقش مشخصی انتخاب می‌شود و باید نسبت به آن پاسخگو باشد.
ناگلزمن تمام کارها را با تبادل نظر انجام می‌دهد، اشتباهاتش را می‌پذیرد و از کادر خود می‌خواهد همیشه فراتر از فوتبال فکر کنند. در مسیر یورو 2024 در خانه، او ساعتها با تونی کروس و توماس مولر در مورد اشتباهات تیم ملی در دو جام جهانی ۲۰۱۸ و 2022 مشورت کرد. یکی از نتایج این تبادل نظر، استقرار تیم در هرتسوگن‌آوراخ برای آماده‌سازی قبل از مسابقات بود، جایی که بازیکنان در کلبه‌های مجلل در روستایی دنج و در آپارتمان‌های مشترک چهار نفره با هم زندگی می‌کردند و استخر در مرکز مجموعه به عنوان محل ملاقات بازیکنان همچنین تبادل نظر مداوم در نظر گرفته شده بود.
بهشت هرتسوگن آوراخ
روحیه‌ای که در تیم و طرفداران پدید آمد با سه تورنمنت قبلی فرق داشت و شکست برابر اسپانیا، برخلاف باخت‌های برابر انگلیس در یوروی قبل، برابر ژاپن در جام جهانی قطر و کره جنوبی در سال 2018، به عنوان یک تراژدی بزرگ با رهبری مارک کوکوریا در حافظه جمعی طرفداران باقی بماند.
در کنفرانس مطبوعاتی بلافاصله پس از مسابقه، ناگلزمن به خوبی همه چیز را مدیریت کرد و در پایان گفت:
غم‌انگیزترین چیز این است که احتمالاً دیگر یک تورنمنت خانگی در دوران حرفهای من اتفاق نخواهد افتاد
سپس ادامه داد:
و همچنین دردناک است که اکنون باید دو سال دیگر برای قهرمانی صبر کنم.»
سپس به چهره روزنامه‌نگاران نگاه کرد و با پوزخند اضافه کرد:
از این حرف خوشتان آمد، همه چشم‌ها گرد شد، نه؟ شگفت‌انگیز! انتظار دارید چه بگویم؟ هدف ما در جام جهانی حذف در دور گروهی است؟ واضح است که می‌خواهیم قهرمان جهان شویم!
آن چیزی که تغییر کرد
ناگلزمن لحن جدیدی را به عنوان سرمربی تیم ملی آلمان به نمایش می‌گذارد. روزهایی که یوگی لو مؤدبانه با لهجه‌ی آلمانیِ کشدار، حرفهای روتین را برای طرفدارن آلمانی زمزمه می‌کرد، گذشته. جانشین او، هانسی فلیک، نیز رویای تیم ملی به عنوان یک خانواده بزرگ در سر می‌پروراند که در آن همه به یکدیگر اعتماد دارند و همکاری، افق‌های تازه را نشان می‌دهد. البته به شرطیکه چیزی از گذشته تغییر نکند. باشد.
لوو مثل یک صدراعظم بود، فلیک یک پدر خوانده مهربان، نمایندگان تیمی که ارتباطش با طرفدارن قطع شده بود. تا وقتی آلمان، به روش خود به نیمه نهایی راه می‌یافت، این تفکر منتقدی نداشت اما. اما پس از حذف از مرحله گروهی در قطر زمان سکوت مدیران به پایان رسید. باید چیزی از پایه عوض می‌شد.
یولیان ناگلزمن، نقطه مقابل دوران پیش از خود است. یک کاتالیزور، یک گردباد شبیه کارتونها. با وجود تجربه تلخ در بایرن و لزوم تغییر بعضی چیزها، این مربی ۳۷ ساله همچنان به اندیشه‌های خود پایبند است. یوگی لوو می گفت شخصیتش هنگام مربی و خارج از اردوی تیم ملی متفاوت است. او نقش مربی تیم ملی را مثل یک کت به تن می‌کرد و پس از پایان کار در تیم ملی، کت خود را در می‌آورد.
اما در مورد ناگلزمن قضیه متفاوت است. شخصیت او به عنوان سرمربی تیم ملی آلمان یا پسر یک مامور مخفی وجوه اشتراکی فراوانی دارد. اعضای کادر فنی می‌گویند که او میل کودکانه‌ای به بازی دارد، او به سادگی به بازی کردن علاقه دارد و عاشق شوت زدن به سمت دروازه پس از پایان تمرین است.
او عاشق بازی است
صبح فردای بازی با کاستاریکا در جام جهانی ۲۰۲۲ و مسجل شدن حذف ژرمن‌ها، هر کدام از اعضای تیم ملی آلمان به سمتی رفتند. در تابستان ۲۰۲۴ اما ناگلزمن، کل اعضای تیم را یک روز پس از حذف برابر اسپانیا در هرتسوگن‌آوراخ گرد هم آورد، برای آنها صحبت کرد، به حرفهایشان گوش داد و اجازه نداد فضایی که از یک ماه قبل در تیم به وجود آمده به همین سادگی از بین برود.
سپس او با اندکی اکراه همراه دستیارانش ساندرو واگنر و بنجامین گلیک، به کنفرانس مطبوعاتی رفت. سخنان ناگلزمن در آن کنفرانس، بعد از آنکه اشک‌هایش را پاک کرده بود مانند یک زنگ بیدارباش در سراسر کشور طنین‌انداز شد:
ما توانستیم مردم را متحد کنیم؛ بین تیم و مردم یک همزیستی دوباره پدید آمد. امیدوارم بتوانیم این همزیستی را در زمینه‌های بسیار مهم‌تری از فوتبال نیز به دست آوریم... اگر دائماً در تاریکی فرو برویم، همه چیز خاکستری و بد و بدتر خواهد شد، هیچ چیز در این شرایط بهبود نخواهد یافت. این موضوع هم در مورد فوتبال و هم در مورد جامعه عادی صدق می‌کند.... آرزو می‌کنم اوضاع کشور آلمان با کمک همه ما بهتر شود. اگر من به همسایه‌ام در هرس پرچین او کمک کنم، حتما کار او زودتر تمام خواهد شد.
پس از مسابقات یورو، رودی فولر و ناگلزمن در تماس‌های تلفنی متعدد هم عقیده بودند که باید تمام تلاش خود را برای حفظ حال و هوای خوب مسابقات انجام دهند. قدم اول اطمینان خاطر از ماندن ناگلزمن بود و این امر باوجود توان مالی و علاقه بایرن و نیم نگاه تیم‌های بزرگ اروپایی کار دشواری به نظر می‌رسید. اما بادهای موافق وزیدن گرفت و ناگلزی قرارداد خود را تمدید کرد. او علاقه داشت در آلمان بماند تا در کنار پسر هشت ساله و دختر پنج ساله‌اش بچه‌هایی حاصل ازدواج اول یولین با ورنا، عشق دوران کودکی‌اش که پس از اتفاقات سال 2023 و ارتباط میانی ناگلزمن با لنا وورزنبرگر خبرنگار 30 ساله بیلد به جدایی انجامید.
پس از تمدید قرارداد . رابطه پدر و پسری جالبی میان او رودی فولر در این مدت شکل گرفته. فولر در این باره می‌گوید:
ناگلزمن به علت محبوبیت در میان طرفداران، اعتماد زیاد به فدراسیون، تعداد زیاد بازیکنان با استعداد و البته محور قدرتمند ویرتز-موزیالا برای ادامه کار در تیم ملی مجاب شد. او امیدوار به بهره‌برداری حداکثری از ظرفیت‌های فدراسیون فوتبال آلمان و ساختن تیمی با چشم‌انداز قهرمانی جام جهانی 2026 است.
قدم به قدم
برای نیل به این هدف بزرگ، رسیدن به اهداف کوچکتر ضروری است:
برخلاف فصول گذشته، نگاه تیم ملی آلمان تحت رهبری ناگلزمن به مسابقات لیگ ملت‌های اروپا، از یک تورنمنت مزاحم و آزاردهنده به یک هدف جدی‌تر تغییر یافت. با وجود تغییرات مداوم در ترکیب اصلی یازده نفره و 16 بازیکن تازه وارد در ۲۱ مسابقه، تیم آلمان پس از مسابقات یورو 2024 هنوز شکستی را متحمل نشده. یک دلیل مهم این است که فدراسیون فوتبال آلمان می‌خواهد جایگاه خود در رنکینگ فیفا را ارتقا بخشد تا در قرعه‌کشی جام جهانی 2026 شرایط بهتری پیدا کند. آنها اکنون دهم هستند و برای قرار گرفتن در سید 1 باید یک یا دو رتبه بالاتر بیایند.
پیروزی برابر ایتالیا، تیم نهم رنکینگ فیفا به این هدف کمک کرد. و حالا بازی با پرتغال رده هفتمی در رنکینگ می‌تواند گام بعدی ژرمن‌ها باشد. اهمیت قرار گرفتن در سید 1 و سرگروهی، نه فقط بازی با رقبای آسانتر که طی مسافت کوتاه‌تر در تورنمنتی که فاصله شهرهای برگزار کننده آن بیش از 100 کیلومتر نیز می‌شود را به همراه خواهد داشت.
گام دیگر، یافتن منطقه‌ای مناسب در آمریکا جهت اقامت تیم ملی است. جایی که روح هرتسوگن‌آوراخ را به خوبی زنده کند. در هفته‌های اخیر، گروهی از DFB جهت بررسی امکانات و شناخت هتل‌های مختلف در آمریکا، کانادا و مکزیک راهی آمریکای شمالی شده‌اند.
قدمهای پیچیده
با این چشم اندازها، برند نویدورف، رییس DFB نیز باور دارد که ناگلزمن بهترین نفر برای هدایت تیم ملی آلمان است. به همین دلیل آقای رییس در جشن 125 سالگی تاسیس فدراسیون فوتبال آلمان، به ناگلزمن پیشنهاد تمدید قراداد تا سال 2028 را داد.
ناگلزمن همیشه پاسخ‌ها را پیدا می‌کند، حتی در شرایط متغیر. با بازگرداندن لئون گورتزکا، او ثابت می‌کند که هرگز در قید و بند نظرات شخصی خود نیست و از اینکه در مطبوعات قضاوتش کنند که چطور بازیکنی که دو سال قبل خط زدی را دعوت کردی ابایی ندارد. او به همان اندازه که دوست‌داشتنی و خودمانی است، در کار خود بسیار جزئی‌نگر است. ناگلزمن اخیراً استراتژی خود را تا جام جهانی در روزنامه «FAZ» توضیح داد:
من معتقدم که ما به یک هسته ۱۳ یا ۱۴ نفره از بازیکنان نیاز داریم تا تیم را بر پایه آنها بنا کنیم. باید حواسمان باشد که مثل یک باشگاه، مصدومیت یا محرومیت یکی از عناصر به سادگی قابل جبران نیست. از طرفی باید سنن و سال بازیکنان را در نظر گرفت. شرایط سنی برخی نفرات به گونه ایست که شاید سال بعد فرم فعلی خود را نداشته باشند.
بنابراین از امروز و در نیمه نهایی مسابقات لیگ ملت‌های اروپا، پروزه اصلی ناگلزمن برای یافتن روی یازده نفر اصلی تیمش برای جام جهانی 2026 آغاز می‌شود. هیچ کس نمی‌تواند در حضور برزیل با کارلو آنچلوتی، اسپانیا با لامین یامال، فرانسه با قهرمانان پی اس جی، انگلستان با توماس توخل به راحتی قهرمان جام جهانی بعد با 48 تیم و در سه کشور مختلف را پیش بینی کند اما... ناگلزمن فقط از تیمش یک چیز می‌خواهد همه باید ببینند که ما می‌خواهیم برنده شویم. چون زندگی کردن یعنی برنده شدن.
