روزی، لیگی وجود داشت پر از شکوه و عظمت، تیم هایی پر قدرت، بازیکنانی که هر کدام دوست داشتند حتی برای یک ثانیه، نامشان در آن لیگ آورده شود؛ اما دست روزگار با آن لیگ چه کرده؟
زمانه عوض شده است، ما بچه های دیروز شاید بیشتر به یاد بیاوریم، هر هفته شنبه و یکشنبه بازی های لیگی پخش می شد که همه برای آن سر و دست می شکاندیم، یک هفته انتظار می کشیدیم تا دوباره سوپر استارهایی را در تلوزیون ببینیم که فوتبال بازی می کنند. اما حالا دیگر خبری از آن ستاره ها نیست، همه به شکل غمگینی افول کرده اند.
این نام ها را با خود تکرار کنید؛ پائولو مالدینی، الکس دل پیرو، کریستین ویری، رونالدو، پروتزی، جان لوکا پالیوکا، روبرتو باجو، دینو باجو، آلبرتینی، تولدو، ندود، توتی، ورون، حاجی، ترزگه، باتیستوتا، آبل بالبو، آنتونیو کنته و چندین و چند نام دیگر؛ اگر بخواهم تک تک نام ببرم، باور کنید انگشتانم ورم می کند.
این اسم ها را همه میشناسید، من برای آن که کمک کنید بفهمیم چه بر سر شاه لیگ فوتبال اروپا آمده است آن ها را نوشتم. ضرب المثلی ایرلندی به شما می گوید، "من تو را شاید با پول عوض نکنم، اما تو را با پول مطیع خود می کنم."
هر چه رو به جلو می رویم، " پول" با " فوتبال" بیشتر به هم نزدیک می شوند، سرمایه هایی عجیب و غریب وارد فاز اصلی ورزش فوتبال شده اند که به واقع کار خیلی از باشگاه ها و لیگ ها را سخت کرده اند. جنگی نا برابر و نا عادلانه که طرف پول دارتر خیلی راحت تر از آن چه که فکرش را کنید، ضعیف تر را زمین می زند، حتی اگر اصالتش یک پنجم باشد.
روزی روزگاری، فوتبالی بود به نام، ایتالیا؛ رویایی بود به نام سری A. لیگی که به اندازه نام های سوپر استارهایش بزرگ بود، بزرگ و دوست داشتنی. هفت تیم برای قهرمانی می جنگیدند، آن ها به هفت خواهر معروف بودند.
یووه، میلان، اینتر، لاتزیو، رم، پارما و فیورنتینا. زوج هایی رویایی، مانند ویری و رونالدو. همچنان تیترهای درشت خبرگزاری های معتبر در مورد این زوج خط حمله باشگاه اینتر به یادم هست، هنوز پا بر جایی یوونتوس به یادم هست، هنوز بزرگی میلان را به خاطر دارم، هم چنان رویایم دیدن شهر رم و کاپیتان توتی است، هنوز ستاره های بزرگ لاتزیو را در ذهنم مرور می کنم و مهم تر از همه، هنوز هم طرفدار پر و پا قرص تیمی به اسم فیورنتینا از شهر فلورانس هستم، هنوز هم هوادارش هستم حتی اگر فشار پول های هنگفت اشکم را در بیاورد.
اما، می دانم که می دانید، اصالت هرگز و هرگز از این جا نخواهد رفت...
منبع:
عکس از خودم, متن از طرفداری :))
