طرفداری | در پی انتصاب توماس فرانک به عنوان سرمربی تاتنهام، برنتفورد تصمیم گرفت کیت اندروز، مربی ضربات ایستگاهی باشگاه را، جانشین او سازد. او با قراردادی ۳ ساله، این مسئولیت را عهده‌دار شده است.
به گزارش اسکای، دربارهٔ تصمیم‌های غیر منتظره برنتفورد، همه‌چیز از سال ۲۰۱۵ آغاز شد؛ زمانی‌که زنبورها مارک واربرتون را اخراج کردند؛ کسی که تیم را به بهترین جایگاه در لیگ طی ۷۰ سال گذشته رسانده بود.
وقتی در سال ۲۰۱۹ بهترین گلزن تیم، نیل موپی، به برایتون فروخته شد، واکنش باشگاه خرید یک مهاجم جایگزین نبود؛ بلکه آن‌ها وینگر خود، اولی واتکینز، را به مهاجمی تمام‌عیار تبدیل کردند. همین اتفاق تابستان گذشته نیز تکرار شد؛ وقتی ایوان تونی از تیم جدا شد، برایان امبومو و یوان ویسا با عملکردی مشابه جای خالی او را پر کردند.
آن‌ها در دو نوبت اخیر که دروازه‌بان شماره یک خود، داوید رایا و مارک فلکن، را فروختند، پیشاپیش جانشینان آن‌ها را به خدمت گرفته بودند. برنتفورد سه فصل پیش نیز با خط دفاعی که تماماً چپ‌پا بود، موفق شد به رتبهٔ نهم لیگ برتر دست پیدا کند.
اما جایگزینی توماس فرانک با مربی ضربات ایستگاهی تیم، کیت اندروز _ که هیچ تجربه‌ای در سرمربی بودن ندارد ــ شاید عجیب‌ترین تصمیم باشگاه تاکنون باشد. اما غافلگیرکننده؟ به هیچ‌وجه.
برنتفورد همواره در انتخاب سرمربی، به ارتقای نیروهای داخلی بدون توجه به میزان تجربهٔ آن‌ها، گرایش داشته است. توماس فرانک، سرمربی کنونی تاتنهام، نیز اولین تجربهٔ هدایت تیمی در فوتبال انگلستان را از همین راه به دست آورد؛ اما این سنت از پیش از او نیز وجود داشته است. در واقع، پنج سرمربی اخیر برنتفورد که این تیم را به لیگ بالاتر رسانده‌اند، همگی انتصاب‌های داخلی بوده‌اند.
برنتفورد ۱۰ سال قبل، نخستین باشگاه فوتبال در انگلیس بود که یک مربی مختص به ضربات ایستگاهی استخدام کرد. نام آن شخص، جیانی ویو بود که بعدها به لیدز و تاتنهام رفت و هم اکنون در آمریکا مشغول است. سپس نوبت نیکولاس یوور بود؛ کسی که راهی منچسترسیتی شد و حالا دست راست آرتتا در آرسنال است. آندریاس جورجسون هم پس از برنتفورد، به منچستریونایتد رفت و حالا به کادر فنی فرانک در تاتنهام منتقل شده است. سیتی حتی جک ویلسون را هم از برنتفورد به خدمت گرفت، پیش از آن که او مربی ضربات ایستگاهی وولورهمپتون شود. صد البته برناردو کیوا نیز از برنتفورد راهی چلسی شد. بنابراین آن‌ها، الگوی جدیدی را در سطح اول فوتبال ایجاد کردند. در واقع برنتفورد در فصل گذشتهٔ لیگ برتر، ۶ گل فقط از روی پرتاب اوت‌های بلند به ثمر رساند؛ این میزان برای کل باقی تیم‌های لیگ، فقط ۲ گل بود.
۵ سرمربی آخری که برنتفورد را به لیگ بالاتر رساندند
- توماس فرانک (تغییر نقش از پست مربی به سرمربی باشگاه)
- مارک واربرتون (تغییر نقش از مدیر ورزشی به سرمربی)
- اندی اسکات (تغییر نقش از استعدادیاب به سرمربی)
- رون نودز (تغییر نقش از مالک به سرمربی)
- فیل هولدر (تغییر نقش از دستیار به سرمربی)
اما یک چیز مسلم است: از زمانی‌که مالک باشگاه، متیو بنم، ده سال پیش رویکرد آماری را در برنتفورد نهادینه کرد، در اغلب تصمیمات خود موفق بوده است. بنابراین، شرط‌بندی علیه این سیستم، قطعاً کار عاقلانه‌ای نخواهد بود.
در همین راستا بخوانید: برنتفورد - برایتون، دربی داده‌های آماری؛ قصه آن‌هایی که زودتر از بقیه xG را به کار بستند
