طرفداری | آرسن ونگر در سال ۲۰۱۳، زمانی‌که بازار ژاپن را یکی از مخزن‌های در حال رشد استعدادهای فوتبالی در جهان معرفی کرد، از بقیه جلوتر بود. او گفته بود: «بازاری جدید و بسیار رقابتی که برایم جالب به نظر می‌رسد، بازار ژاپن است. فقط به تعداد بازیکنان ژاپنی شاغل در آلمان نگاه کنید».
و حالا نوبت به انگلیس رسیده است. در تابستان جاری، کوتا تاکای به‌عنوان بخشی از دوران جدید توماس فرانک به تاتنهام پیوست و بیرمنگام نیز با جذب دو بازیکن دیگر ژاپنی، شمار ژاپنی‌های خود را به عدد ۳ رساند. آن‌ها همچنین پایک سئونگ هو، هافبک اهل کره جنوبی را در اختیار دارند و هم‌وطنش پارک سئونگ سو نیز از سوون بلووینگز راهی نیوکاسل شده است.
الیور اسلیتر، استعدادیاب نیوکاسل می‌گوید: «ما وارد حوزه‌ای جدید شده‌ایم؛ بازاری که پیش از این واقعاً توجه چندانی به آن نداشتیم».
قوانین پسا برگزیت، جذب مستقیم بازیکنان از ژاپن و کره را برای باشگاه‌های انگلیسی آسان‌تر کرده و در عین حال، شناخت بیشتری نسبت به استعدادهای موجود در شرق آسیا به وجود آمده است. تیم ملی ژاپن نه تنها اولین تیمی بود که جواز حضور در جام جهانی ۲۰۲۶ را کسب کرد، بلکه دیگر به صرف صعود به جام جهانی قانع نیست. واتارو اندو، کاپیتان ژاپن و هافبک لیورپول، به تازگی گفته است که حالا وقت آن رسیده که از قهرمانی صحبت کنیم.
فدراسیون فوتبال ژاپن مدت‌ها پیش هدف قهرمانی در سال ۲۰۵۰ را تعیین کرده بود، اما این هدف اکنون کمی محافظه‌کارانه به‌نظر می‌رسد. آن‌ها حالا به صعود به جمع هشت تیم برتر در سال آینده، رسیدن به نیمه نهایی در سال ۲۰۳۰ و قهرمانی در ادامه راه می‌اندیشند. با توجه به استعدادهایی چون کائورو میتوما از برایتون و سیستم توسعهٔ جوانان پیشرفته و منظم ژاپن، تحقق این اهداف چندان دور از ذهن نیست.
در حال حاضر، (پس از جدایی تاکه هیرو تومیاسو از آرسنال به دلیل مصدومیت) پنج بازیکن ژاپنی در لیگ برتر بازی می‌کنند و ۹ نفر در چمپیونشیپ حضور دارند. به جز بریتانیا و ایرلند، تنها کشورهای جامائیکا، دانمارک و استرالیا بازیکنان ژاپنی بیشتری نسبت به سطح دوم فوتبال انگلیس دارند.
ادی بوسنار، مدافع سابق که در ژاپن و کره جنوبی بازی کرده است و بعدها مدیر استعدادیابی وسترن سیدنی واندررز استرالیا شد، می‌گوید:
لیگ برتر، فوتبال انگلیس را متحول کرد و این تحول، چمپیونشیپ را هم دگرگون ساخت. حالا فوتبال در این سطح تکنیکی‌تر شده و این با ویژگی‌های بازیکنان ژاپنی هم‌خوانی دارد؛ آن‌ها از لحاظ فنی عالی هستند، سرعت دارند و همیشه آمادهٔ یادگیری‌اند. زمانی در استرالیا ما جلوتر از آن‌ها بودیم، تیم ملی ما از سال ۲۰۰۰ تا ۲۰۰۵ پر از بازیکنانی بود که در باشگاه‌های بزرگ اروپایی بازی می‌کردند، اما حالا ژاپن از ما جلو افتاده است، چون آن‌ها در زمینهٔ پرورش بازیکن پیشرفت بزرگی داشته‌اند.
در سالیان اخیر، بازیکنان اهل آسیای شرقی زیادی در لیگ برتر انگلیس حضور پیدا کرده‌اند
علاوه بر کیفیت بالا، این بازیکنان نسبتاً ارزان‌قیمت هستند و در سنین پایین‌تری راهی فوتبال اروپا می‌شوند. فیل پارکینسون، سرمربی رکسام، هفته گذشته در استرالیا گفت باشگاه‌ها به‌دنبال بازارهای جدید هستند، چرا که خرید از اروپا گران شده، اما بازار ژاپن هنوز این‌گونه نیست. تاکای، مدافعی مستعد که توسط سرمربی تیم ملی ژاپن با لقب «فن دایک ژاپنی» مقایسه شده، با وجود اینکه گران‌ترین خرید تاریخ جی لیگ محسوب می‌شود، با مبلغی کمتر از ۶ میلیون پوند به تاتنهام پیوست. حتی اگر این مدافع ۲۰ ساله هرگز برای اسپرز بازی نکند، باشگاه احتمالاً می‌تواند مبلغ پرداختی را بازگرداند.
بوسنار می‌گوید:
در ژاپن، باشگاه‌ها می‌خواهند به بازیکنان خود شانس رفتن به اروپا را بدهند، چون این برای فوتبال ملی در بلندمدت مفید خواهد بود. آن‌ها همچنین، مانند باشگاه‌های کرواسی، منتظر انتقال دوم هستند؛ بدین صورت که بازیکن ابتدا منتقل می‌شود و سپس در انتقال بعدی، سهمی به باشگاه اولیه می‌رسد.
در ژاپن، بحث‌هایی وجود دارد مبنی بر اینکه باشگاه‌ها استعدادهای خود را کمتر از ارزش واقعی قیمت‌گذاری می‌کنند و به‌مرور که عملکرد بازیکنان بهتر دیده شود، احتمالاً قیمت‌ها هم بالاتر خواهد رفت. با این حال، فعلاً رویکرد عمومی باشگاه‌ها حمایت از انتقال بازیکنان جوان به اروپاست؛ به‌ویژه پیوستن به تیم‌هایی چون تاتنهام یا سلتیک که بهتر از رفتن به رقبای داخلی قلمداد می‌شود.
باشگاه‌های کره جنوبی از دیرباز برای فروش استعدادهای جوان خود مبالغ بیشتری دریافت کرده‌اند و هرچند باشگاه صدرنشین جونبوک موتورز فعلاً انتقال جئون جین وو به چمپیونشیپ را در میانهٔ کورس قهرمانی نپذیرفته است، اما در کره هم انگیزهٔ بالایی برای انتقال بازیکنان به فوتبال انگلیس وجود دارد.
پارک جی سونگ با پیوستن به منچستریونایتد در سال ۲۰۰۵، مسیر را برای بسیاری از بازیکنان کره‌ای هموار کرد. او که با عملکرد درخشانش در جام جهانی ۲۰۰۲ باعث صعود کره جنوبی به نیمه نهایی شد، پس از یک دوره حضور در آیندهوون، در اولدترافورد به ستاره‌ای جهانی تبدیل شد و حضورش باعث شد تماشای لیگ برتر در کره جنوبی به عادتی هفتگی بدل شود.
بوسنار می‌گوید:
جام جهانی به رشد فوتبال در هر دو کشور کمک زیادی کرد. وقتی جام جهانی به یک کشور می‌آید، همه چیز تغییر می‌کند و این روند همچنان ادامه دارد.
بیش از دو دهه پس از آن، بازیکنان ژاپنی و کره‌ای ارزش خود را درون زمین اثبات کرده‌اند. دیگر مانند گذشته، صحبت از فروش پیراهن در «شرق دور» هنگام جذب بازیکن آسیایی شنیده نمی‌شود. حالا به ویژه ژاپن، به قدرتی در حال ظهور در دنیای فوتبال تبدیل شده است؛ قدرتی که نقش آن در فوتبال انگلیس نیز هر روز پررنگ‌تر می‌شود.
برگردان فارسی یادداشت John Duerden برای وبسایت The Guardian
