طرفداری | پل اندرسون (Paul Anderson) زاده 17 اکتبر 1932 در شهر توکوا در ایالت جورجیای آمریکا است. او در ابتدا، یکی از بازیکنان تیم فوتبال دبیرستانی در شهر زادگاهش بود و با هیکل متوسط خود به یاد آورده می‌شد. پل برای حضوری موفق در تیم فوتبال، تصمیم گرفت تا از هالترها و وزنه‌های در دسترس خود در باشگاه دبیرستان، استفاده کند. او با وجود توصیه‌های هم‌بازیانش، تصمیم گرفت تا هالتر 350 پوندی را امتحان کند. او در میان تعجب تمام دوستانش، از پس مهار این وزنه برآمد تا به مرور، به قدرتش در سروکله‌زدن با فولاد سخت، پی ببرد. پل که پیش از این کودکی ضعیف به شمار می‌آمد و دچار بیماری برایت (نوعی بیماری کلیوی) بود، پس از این تلاش آزمایشی، به مردی قدرتمند تبدیل شد و در ادامه، فوتبال را کنار گذاشته و به وزنه‌برداری روی آورد.
نخستین تلاش‌های پل برای بدن‌سازی جهت عرض اندام در میان وزنه‌برداران، در حیاط خانه‌اش صورت گرفت. او با استفاده از وزنه‌های خانگی ساخته‌شده توسط پدرش از بتن در قالب‌های چوبی، تمریناتش را شروع کرد و سپس در دانشگاه فورمن، به این ورزش ادامه داد. او خیلی به اصول و قواعد مرسوم وزنه‌برداری مقید نبود و تنها دارایی‌اش در هنگام مهار هر وزنه، کفش‌های تنیس ارزان‌قیمت‌اش بودند. پس از نقل مکان به ایالت تنسی، باب پیپلز، مردی بود که متوجه استعداد بسیار خاص اندرسون در مهار وزنه شد. پیپلز در گزارش‌هایی را از کشف مردی تنومند با قابلیت ثبت رکورد 500 تا 550 پوند در اسکوات شنیده بود اما تا با چشم خود، درخشش اندرسون در مهار وزنه‌های سنگین را ندیده بود، از باور آن خودداری می‌کرد. از نظر اندرسون، تمرینات اسکوات، مهم‌ترین تمرین برای قوی‌تر شدن بدن بود. در 27 دسامبر 1952، این وزنه‌بردار موفق به ثبت رکورد 299.6 کیلوگرم در مسابقات قهرمانی تنسی شد؛ این در حالی بود که اندرسون در این زمان، وزنی در حدود 129.3 کیلوگرم داشت.
او ماه به ماه در حال تلاش برای بهبود این رکورد بود و در سال 1953، به بهترین عملکرد خود رسید و وزنه 345.8 کیلوگرم را در شهر نورفولک ایالت ویرجینیا، مهار کرد. او در ابتدای ورود به وزنه‌برداری رقابتی، رقابت شدیدی را با داگ هپبورن داشت و در برابر این وزنه‌برداری کانادایی در مسابقات قهرمانی ملی نوجوانان شکست خورد؛ او در این مسابقات، با وجود شکست از رقیب سرسخت خود، رکورد این مسابقات را در حرکت دوضرب با ثبت 173.3 کیلوگرم، شکست. در سال‌های 1953 و 1954 بود که اندرسون درگیر بداقبالی‌های متعددی شد و پس از تحمل شکستگی مچ دو دست مختلف خود در دو مقطع متفاوت، متحمل یک تصادف رانندگی شد و در نتیجه آن، شکستگی دنده را نیز تجربه کرد. با این وجود، روند روبه‌رشد اندرسون متوقف نشد و او رکوردهای درخشانی را در تمرینات داشت و به 182.3 کیلوگرم در کلین اند پرس، 182.8 در پرس نظامی و 412.8 کیلوگرم در اسکوات از پشت رسید.
در تاریخ هفت ژوئیه 1955 و در اوج جنگ سرد بود که اندرسون آمریکایی، یکی از وزنه‌برداران مدعو به مسابقات سه‌گانه جماهیر شوروی بود تا به عنوان نماینده آمریکا در یکی از محبوب‌ترین کشورهای ورزش وزنه‌برداری، وزنه بزند. اندرسون در شوروی، خوش‌درخشید و با ثبت رکوردهای 527.8 کیلوگرم در پرس نظامی، 152.4 کیلوگرم در حرکت یک‌ضرب و 192.9 کیلوگرم در حرکت دوضرب، تماشاگران روس را به وجد آورد. درخشش اندرسون در شوروی به حدی بود که روزنامه صبح مسکو در روز بعد این مسابقات به او لقب «شگفتی طبیعت» را داده بود. سپس نوبت به مسابقات قهرمانی ۱۹۵۵ جهان رسید تا این وزنه‌بردار با ثبت رکورد ۵۱۲.۵ کیلوگرم آن، بالاتر از رقبایی مثل جیمز برادفورد و اینو ماکینن فنلاندی، مرد طلایی جهان شود. پس از این افتخار، ریچارد نیکسون، معاون رئیس جمهور وقت ایالات متحده از اندرسون به دلیل تلاش‌هایش برای سرافرازی پرچم آمریکا، تشکر کرد.
او در سال ۱۹۵۶ به مسابقات المپیک ملبورن اعزام شد تا در بهترین فرم ورزشی خود، از امیدهای اصلی کشور آمریکا برای دریافت خوش‌رنگ‌ترین مدال ورزشی باشد. رقبای اصلی اندرسون برای مدال طلای المپیک، هومبرتو سلوتی از آرژانتین، آلبرتو پیگایانی از ایتالیا و فیروز پژهان از ایران بودند. او در نخستین حرکت خود در بخش پرس، رکورد ۱۶۷.۵ کیلوگرم را به ثبت رساند اما در دو حرکت بعدی خود در این بخش، موفق به مهار وزنه ۱۷۲.۵ کیلوگرم نشد. در بخش یک‌ضرب، حاصل کار اندرسون، مهار وزنه ۱۴۰ کیلوگرم در حرکت نخست و ۱۴۵ کیلوگرم در حرکت سوم بود. او در بخش دوضرب، پس از دو تلاش ناموفق در دو حرکت نخست، وزنه ۱۸۷.۵ کیلوگرمی را در سومین حرکت مهار کرد تا آمریکا را به مدال طلای المپیک برساند. مجموع رکورد اندرسون و سلوتی در پایان هر سه بخش وزنه‌برداری المپیک، ۵۰۰ کیلوگرم بود اما کزن سبک‌تر نماینده آمریکا به نسبت رقیب آرژانتینی، او را مرد طلایی المپیک کرد. این مهم در حالی صورت گرفت که اندرسون، پیش از شروع مسابقات، درگیر بیماری شد و تب ۴۰ درجه را پشت‌سر گذاشت.
اگرچه اندرسون پس از طلای المپیک به محبوبیتی دست‌نایافتنی رسیده بود اما درآمد کم مسابقات المپیکی وزنه‌برداری که به وزنه‌برداری آماتور مشهور بود، باعث شد تا قهرمان المپیک ملبورن و قوی‌ترین مرد سال ۱۹۵۶، رو به مسابقات حرفه‌ای وزنه‌برداری بیاورد. او در سال ۱۹۵۷ و در سن ۲۴ سالگی، از دنیای وزنه‌برداری آماتور خداحافظی کرد و به اجراهایی عمومی مشغول شد. او در مسابقات آقای آمریکای ۱۹۵۷ در کالیفرنیا، با ثبت ۲۲۶.۸ کیلوگرم در بخش پرس نظامی، رکورد داگ هپبورن را شکست. اندرسون که از قید و بند المپیک و مسابقات قهرمانی جهان خلاص شده بود، به چالش دلار نقره‌ای دعوت شد و در آن، یک میله وزنه‌برداری با دو گاوصندوق پر از سکه را با رکورد ۱۸۸.۲ کیلوگرم در حرکت دوضرب، بالای سر برد. این مهار در برنامه اد سالیوان شو، به صورت زنده برای تمامی آمریکایی‌ها پخش شد. در ادامه، اطلاعاتی غیررسمی درباره رکوردهایی چون ۵۲۶.۲ کیلوگرم در اسکوات، ۲۷۲.۲ کیلوگرم در پرس نظامی و ۲۸۰۰ کیلوگرم در لیفت پشت پا، از این ورزشکار به دنیای ورزش مخابره شد.
او از سال ۱۹۵۸ تا ۱۹۶۰ در ورزش‌های دیگری از جمله بوکس و کشتی حرفه‌ای (کشتی‌کچ) شرکت کرد و موفق به کشتی گرفتن برابر بوزو براون در آمفی‌تئاتر بین‌المللی شیکاگو شد. از دیگر فعالیت‌های اندرسون در این سال‌‌ها، شیرین‌کاری‌هایی همچون بلندکردن چرخ و فلکی پر از بچه، کوبیدن میخ بر روی دیوار با مشت و بلندکردن میز با هشت مرد بود. او بسیار تلاش کرد تا در المپیک ۱۹۶۰ حضور پیدا کند اما به دلیل حضورش در مسابقات مختلف وزنه‌برداری و اجراهای متفاوت، از حضور در مسابقات وزنه‌برداری المپیک و قهرمانی، محروم بود. در نتیجه، یوری ولاسوف از شوروی، تمام رکوردهای این مرد قدرتمند آمریکایی را شکست. اندرسون پس از ناکامی در رقابت با ولاسوف در المپیک، رکوردهای مختلفی را در اجراهای خود به ثبت رساند؛ از جمله رکوردشکنی سال ۱۹۶۱ در دالتون با وزنه ۱۸۸.۲ کیلوگرمی که منجر به شکسته‌شدن رکورد ولاسوف شد. تلاش‌های بسیاری برای رویارویی و رقابت رودرروی این وزنه‌بردار با ولاسوف در مسابقات قهرمانی جهان و المپیک شد اما هیچ‌کدام منجر به بازگشت اندرسون به این آوردگاه‌ها نشد.
اندرسون پس از شکست در بازگشت به وزنه‌برداری آماتور، به حضور در مسابقات پاورلیفتینگ ادامه داد و با انجمن ورزشکاران مسیحی همکاری می‌کرد. او در سفرها و اجراهای خود به رکوردهایی مثل کلین اند پرس ۱۸۶ کیلوگرمی و اسکوات ۳۱۷.۵ کیلوگرمی در قهرمانی پاورلیفتینگ ۱۹۶۴ دالاس و ۱۹۰.۵ کیلوگرم در کلین اند پرس، ۴۰۸.۲ کیلوگرم در اسکوات و ۳۲۲ کیلوگرم در ددلیفت در باشگاه هالترسیلور اسپرینگ ۱۹۶۵ که پس از ۱۱۳۰ کیلومتر رانندگی ثبت شد، رسید. او به مرور در مسابقات مختلفی شرکت کرد و رکوردهای خود در بخش‌های مختلف پاورلیفتینگ را بهبود داد. سرانجام مشکلات کلیوی اندرسون در ۱۵ اوت ۱۹۹۴، گریبان او را گرفت تا این مرد قدرتمند آمریکایی در ۶۱ سالگی، جهان فانی را ترک کند. رکوردهای متعدد جهانی و کارهای شگفتانه اندرسون باعث شده تا از او به عنوان «قوی‌ترین انسان کره زمین»، یاد شود.
از سری خاطرات ورزشی
