طرفداری | پس از سال‌ها وعده‌های پوچ و فریب‌دهنده در زمینهٔ رفع اساسی مشکلات منچستریونایتد، مدیران جدید این باشگاه باور دارند که این‌بار به این هدف نزدیک شده‌اند. آن‌ها این تغییرات را در چند سطح، و نه فقط منحصر به زمین فوتبال، دنبال می‌کنند.
بنابر گزارش کریس ویلر برای دیلی میل، روز جمعه درهای کمپ تمرینی بازسازی شده کرینگتون به روی رسانه‌ها باز خواهد شد؛ پروژه‌ای به ارزش ۵۰ میلیون پوند که بخشی از برنامهٔ کلان سر جیم رتکلیف برای بازسازی ساختاری باشگاه است. برای اولین‌بار، کارکنان باشگاه از اولدترافورد به این مجموعه منتقل شده‌اند تا یکپارچگی و کارآمدی بیشتری در باشگاه ایجاد شود.
اگرچه تغییرات ابتدایی با نتایج ضعیف، نارضایتی هواداران و تعدیل نیرو همراه بود، اما اکنون با حضور روبن آموریم به عنوان سرمربی و پیروزی‌های پیش‌فصل مقابل وست هم، بورنموث و اورتون، امید تازه‌ای شکل گرفته است.
مدیریت جدید و ساختاری منسجم
ساختار رهبری باشگاه اکنون شامل عمر برادا (مدیرعامل سابق منچسترسیتی)، جیسون ویلکاکس (مدیر ورزشی) و سم اریث (مدیر ارزیابی عملکرد) است. همهٔ آن‌ها سابقه همکاری موفق در منچسترسیتی را داشته‌اند و اکنون با رویکردی «فوتبال محور» سعی در ایجاد یک محیط حرفه‌ای و موفق دارند.
جذب بازیکنان به شکل هدفمند
چهار چهره‌ٔ کلیدی فعالیت‌های نقل و انتقالات باشگاه، برادا، ویلکاکس، کریستوفر ویول (رئیس واحد استخدامی) و مت هارگریوز (مسئول مذاکرات) هستند که تابستان امسال، انتقال برایان امبومو، ماتئوس کونیا و بنیامین ششکو را با مجموع حدود ۲۱۰ میلیون پوند پیش برده‌اند.
یونایتد ترجیح داده بازیکنانی را جذب کند که تجربهٔ لیگ برتری داشته و با فرهنگ تیم سازگار باشند، نه صرفاً نام‌های بزرگ. در همین راستا، طبق داده‌های تحلیلی باشگاه، امبومو نزدیک‌ترین بازیکن به محمد صلاح است که منچستریونایتد می‌توانست جذب کند، بدون اینکه شخصِ صلاح را به خدمت بگیرد. تحلیل داده‌ها زیر نظر مایک سانسونی (رئیس جدید واحد داده‌کاوی باشگاه که سابقهٔ ۱۱ سال حضور در تیم فرمول یک مرسدس را دارد) انجام شده است. این نشان دهنده تلاش یونایتد برای عقب‌ماندگی از رقبا در امر تحلیل داده‌هاست.
تغییرات فرهنگی
آموریم از زمان ورودش در نوامبر، تلاش کرده است روحیه و فرهنگ تیمی را بازسازی کند. او قبل از همان اولین بازی، میز شام تیم را بزرگ‌تر کرد تا همهٔ بازیکنان کنار هم بنشینند. در تمرینات پیش‌فصل آمریکا نیز قوانین جدیدی اعمال شد:
-
حضور اجباری همه بازیکنان در شام‌های تیمی
-
اجازه استفاده محدود از تلفن همراه
-
حذف تمرینات طاقت فرسای دو مرحله‌ای در یک روز
-
برگزاری تمرین بلافاصله پس از برخی بازی‌ها برای بازیکنانی که کمتر بازی کرده‌اند
-
برگزاری جلسات کوتاه‌تر و هدفمند، برخلاف جلسات طولانی دوران اریک تن هاخ
خود آموریم می‌گوید:
قوانین جدید ما برای این نیست که بازیکنان را مثل بچه‌ها کنترل کنیم؛ آن‌ها مردانی بالغ هستند و خودشان می‌دانند چطور باید رفتار کنند.
مدیریت رختکن
یک گروه رهبری ۶ نفره شامل برونو فرناندز، هری مگوایر، دیوگو دالو، لیساندرو مارتینز، نصیر مزراوی و تام هیتون تشکیل شده است تا بازیکنان مسئولیت‌پذیرتر شوند. هدف از این ساختار، ایجاد نوعی «خود نظارتی» درون تیم است.
جدا کردن راه خود از بازیکنان نامطلوب
آموریم در تصمیمی جسورانه، بازیکنانی مانند الخاندرو گارناچو، جیدون سانچو، آنتونی و تایرل مالاسیا را برای تور پیش فصل به آمریکا نبرد و مارکوس رشفورد را نیز به صورت قرضی راهی بارسلونا کرد. این تصمیم پیامی واضح به سایر بازیکنان بود: «فقط کسانی در تیم خواهند ماند که به مسیر جدید متعهد باشند.»
انسجام تیمی
از انتخاب آهنگ‌های تیم توسط همه بازیکنان گرفته تا دعوت از راننده اتوبوس تیم برای تماشای تمرینات، همگی نشانه‌ای از تغییر فضای یونایتد است؛ چیزی بسیار شبیه‌تر به دوران سر الکس فرگوسن، که گفته می‌شد تمامی چند صد کارکنان باشگاه را به نام کوچک صدا می‌زد. در نتیجهٔ این تغییرات، بازیکنان تیم ترجیح می‌دهند وقت آزاد خود را با هم بگذرانند و حتی پیشنهاد شده است که برای کارکنان باشگاه (آن‌هایی که کارشان بیرون از زمین فوتبال است) نیز طرح‌های تشویقی در نظر گرفته شود، تا با جدیت و انگیزه بیشتری مسئولیت خود را انجام دهند.
