Mr Invincibleهمیشه یه حس دو گانه ای نسبت بهش دارم. یه حس خاکستری.
خیلی از دوستان شاید یادشون نیاد، دخیا تو سالای اولش انقدر سوتی بود که میگفتن مشکل چشم داره. یکی از دلایل از دست رفتن لیگ 2012 دخیا بود. لیگ 2013 هم درسته دفاعامون پیر شده بودن، اما آمار گل خوردمون از همیشه بالاتر بود. بعد دخیا ظهور کرد. برای 4 سال. 2014 تا 2018. یادمه تو اون 4 سال انقدر خوب بود که رقیب نویر توی بهترین دروازه بان جهان بود. بعد از جام جهانی نمیدونم چه مرگش شد که مدام افول کرد. دو فصل آخرش افتضاح مطلق بود. همین اونانا که همه دارن براش ناله میکنن، دو برابر از دخیا دو فصل آخر بهتر بود.
در کل، دخیا یه لیگ و یه لیگ اروپا رو مستقیم و کلی بازی (مثل بازی با سویا و بارسلونا) رو با سوتیاش از ما گرفت. و البته تو اون 4 سال بارها تیم رو نجات داد. یه لیگ اروپا و یه حذفیم تو اون 4 سال برد. برا همین میگم برام خاکستریه.
.
ویژگی های بازیش هم واضحه. رفلکس هاش جزو سریع ترین ها در تاریخ فوتباله. نکته مهم اینه مثل اشمایکل از دست و پا برای سیو استفاده میکرد. قشتگ شبیه هشت پا بود. اون دبل سیوش جلو آرسنال تکرار نشدنیه. اما بزرگترین ایرادش خروج نکردن بود. نه این که مثل نویر پشت دفاعو جمع کنه. توی 18 قدم هم به زور خروج میکرد. یکی از بدترین آمارای گل خورده روی توپای بلند رو همیشه داشتیم و شروع های مجدد. بازی با پاش هم که نگم. اون اواخر یه پاس بلند صحیحم نمیداد.
.
در کل، امیدوارم موفق باشه. به هر حال به باشگاه خدمت کرد و سالای خوبیم اینجا داشت.
