طرفداری | داریو سیلوا (Darío Silva) زاده دوم نوامبر 1972 در شهر ترینتا ای ترس اروگوئه است. او در پست مهاجم نوک بازی می‌کرد و قدی 175 سانتی‌متری دارد. او فوتبال را از باشگاهی با نام یاربالنسه اروگوئه شروع کرد و در سال 1990 به دفنسور منتقل شد. سیلوا در 18 بازی خود با پیراهن باشگاه دفنسور، موفق شد تا به هشت گل دست یابد. او در سال 1992، قراردادی را با باشگاه پنارول امضا کرد و با درخشش خود، این باشگاه را پس از شش سال به قهرمانی لیگ برتر اروگوئه رساند و دو بار دیگر به این عنوان رسید. سیلوا با پیراهن پنارول در 44 بازی، 27 گل زد و در میان طرفداران باشگاهش به «شاعر اولیوار» ملقب شد. درخشش این بازیکن در کشورش، او را به بازیکن مورد علاقه باشگاه‌های اروپایی تبدیل کرد و در نهایت، کالیاری موفق شد تا او را با مبلغی معادل 1.5 میلیون راهی ایتالیا کند.
نخستین بازی سیلوا برای کالیاری در دیدار هفته نخست سری‌آ برابر اودینزه رقم خورد. او سپس دروازه تیم‌های سمپدوریا، تورینو و اودینزه را در سری‌آ و لوچزه و آتالانتا را در کوپا ایتالیا باز کرد و به آمار 37 بازی و پنج گل در نخستین فصل همکاری با کالیاری رسید. دومین فصل حضور سیلوا در کالیاری با خاطره تلخ سقوط این باشگاه به سری‌ب همراه شد. سیلوا در این فصل، عملکرد قابل قبولی را داشت و در 32 بازی به شش گل و سه پاس گل رسید. او دروازه تیم‌هایی مثل اینتر و رم را باز کرد و عملکرد قابل قبولی را در کنار لوئیس اولیویرا داشت. گل سیلوا به رم که با یک شوت چرخشی همراه بود، یکی از گل‌های برتر فصل ایتالیا شد. وظیفه سیلوا در ترکیب کالیاری، ورای گلزنی بود و او می‌بایست تا با شروع ضد حملات از میانه‌های زمین، حریف را غافل‌گیر کند. او پس از سقوط کالیاری نیز به این باشگاه وفادار بود و توانست با آمار 28 بازی و 13 گل خود، بلافاصله روسوبلو را به بالاترین سطح بازگرداند. هواداران کالیاری، مهاجم وفادار اروگوئه‌ای خود را به زبان محلی خود، «سا پیبینکا» می‌نامیدند که به معنی «آزاردهنده» بود. آن‌ها اعتقاد داشتند سیلوا برای هر رقیبی آزاردهنده است.
در سال 1998، این بازیکن با قراردادی قرضی راهی اسپانیول شد و در 17 بازی با پیراهن این باشگاه به سه گل و سه پاس گل رسید. او نیمه نخست فصل را به دلیل مصدومیت از دست داد اما در نیم فصل دوم به ترکیب تیمش بازگشت. پس از یک سال حضور قرضی در اسپانیول، مالاگا، دیگر باشگاه سطح نخست اسپانیا بود که به همکاری با این بازیکن علاقه‌مند بود و او را با مبلغی معادل 500 هزار یورو به خدمت گرفت. او در برابر تیم سابقش، اسپانیول، نخستین بازی را با پیراهن مالاگا تجربه کرد و سپس در ادامه فصل و در بازی برگشت برابر اسپانیول، موفق شد تا دروازه این باشگاه را باز کند. سیلوا به همراه دنی والدس، زوج خطرناکی را در خط حمله مالاگا شکل دادند و توسط هواداران به زوج «دبل دی» معروف شدند. 26 بازی و چهار گل در فصل نخست سیلوا در مالاگا به ثبت رسید. او سپس در فصل 01-2000، پس از شروع کار با گلزنی برابر بارسلونا، در ثانیه هشتم دیدار هفته 14 برابر وایادولید، زودهنگام‌ترین گل تاریخ لالیگا در آن زمان را به ثمر رساند. سیلوا در این فصل، دروازه رئال مادرید را نیز باز کرد و آمار 26 بازی، 13 گل و یک پاس گل را به ثبت رساند. او در دو فصل بعدی همکاری با مالاگا به آمارهای 23 بازی، 9 گل و سه پاس گل در فصل 02-2001 و 40 بازی، 12 گل و چهار پاس گل در فصل 03-2002 رسید.
در سال 2003، این بازیکن با سنگین‌ترین انتقال دوران فوتبالی‌اش که هزینه‌ای 4.7 میلیون یورویی به همراه داشت، راهی سویا شد تا بازی در آندلس را نیز به تجربیاتش بیفزاید. نخستین بازی داریو برای سویا، دیدار هفته نخست لالیگا برابر اتلتیکو مادرید بود. او در فصلی که موفق به گلزنی برابر رئال مادرید شد، آمار 33 بازی، 11 گل و شش پاس گل را ثبت کرد. اوج درخشش او با پیراهن سویا در مرحله یک‌چهارم نهایی کوپادل‌ری رقم خورد که با گلزنی‌اش در دو بازی رفت و برگشت، سویا برابر اتلتیکو مادرید پیروز شد و به نیمه نهایی صعود کرد. پس از ثبت دو گل و یک پاس گل در 29 بازی فصل 05-2004، این بازیکن از سویا جدا شد و چالش جدیدی را برای بازی در انگلستان پذیرفت. سیلوا در سال 2005 به پورتسموث در لیگ برتر انگلستان پیوست. گلزنی برابر چارلتون و ساندرلند در لیگ برتر و ایپسویچ در جام حذفی، ثمره 15 بازی این بازیکن در ترکیب پورتسموث بود. او پس از یک فصل بازی برای این باشگاه انگلیسی، تصمیم گرفت تا به مسیر جدیدی در زندگی فوتبالی‌اش برسد.
سیلوا پس از جدایی از پورتسموث، در جستجوی تیمی جدید برای ماجراجویی‌های فوتبالی‌اش بود و پس از بازگشت به مونته ویدئو، اتفاقی برایش پیش آمد که باعث شد تا ادامه دوران حرفه‌ای، برایش ممکن نباشد. او در حال رانندگی با یک اتومبیل وانت در خیابان‌های مونته ویدئو بود که با تیر چراغ برق برخورد کرد. دو همراه دیگر در اتومبیل سیلوا حضور داشتند اما هر دو دچار آسیب خاصی نشدند. با این وجود، سیلوا دچار شکستگی خفیفی در جمجه و آسیب جدی به پای راستش شد. پای راست سیلوا در این تصادف شکست تا پس از مدتی بستری‌شدن در بیمارستان، پزشکان تصمیم سختی را برای این بازیکن بگیرند. پس از احتمال جدی عفونت حاد در پای شکسته سیلوا، پزشکان مجبور شدند تا عضو مهم بدن سیلوا یعنی پای راستش را که با آن بسیار در زمین فوتبال درخشیده بود، از زانو قطع کنند و از شرایط وخیم آن جلوگیری کنند. پای راست، پای تخصصی سیلوا در فوتبالش بود. او برای این قطع عضو، به کمای مصنوعی منتقل شد و در پنجم اکتبر 2006، از بیمارستان مرخص شد. با وجود سختی‌های بسیار در پذیرش این واقعه، سیلوا تلاش کرد تا به زندگی عادی بازگردد و با پای مصنوعی به زندگی خود ادامه دهد. او پس از خداحافظی اجباری با دنیای فوتبال، در 13 ژانویه 2009 و مسابقه خیریه‌ای میان اروگوئه و آرژانتین، پابه‌توپ شد و پس از مدت‌ها، توانست از روی نقطه پنالتی، گلزنی کند. بازگشت سیلوا به زمین چمن، مورد توجه رسانه‌های مختلفی قرار گرفت و تحسین عمومی را برایش به همراه داشت.
نخستین بازی ملی سیلوا برای تیم ملی اروگوئه در سال 1995 و دیدار برابر اسپانیا به ثبت رسید. او در جام کنفدراسیون‌های سال 1997، نخستین تورنمنت ملی خود را تجربه کرد و در تورنمنتی که به رتبه چهارم کشورش منتهی شد، دو گل برابر آفریقای جنوبی به ثمر رساند. سیلوا پس از این، در جام جهانی 2002 حضور یافت و در سه بازی خود در این جام، یک پاس گل برابر تیم ملی سنگال به هم‌تیمی‌هایش ارسال کرد. او در سال 2004، عازم کوپا آمریکا شد و به همراه تیم ملی کشورش به رتبه سوم آن رسید. سیلوا در چهار بازی این جام، دو پاس گل داد. آخرین بازی ملی سیلوا در پلی‌آف صعود به جام جهانی 2006 و دیدار رفت اروگوئه برابر استرالیا به ثبت رسید. او پس از ناکامی در صعود به جام جهانی، دیگر در بازی‌های ملی دیده نشد و به این ماجراجویی با آمار 46 بازی، 12 گل و یک پاس گل، خاتمه داد.
از سری خاطرات فوتبالی روز
