اسب :
اسب هم همیشه در کنار سگ به‌عنوان یکی از نجیب‌ترین حیوانات دنیا شناخته شده. هم به خاطر شکوه و وقارش، هم به خاطر رابطه‌ی عمیق و کهن با انسان. چند فکت عجیب و جالب درباره‌ی اسب:
اسب‌ها گریه نمی‌کنند، ولی احساس دارند – اشکشان برای رطوبت چشم است، نه غم. اما ضربان قلبشان وقتی کنار انسان مورد علاقه‌شان قرار می‌گیرند، همزمان با او پایین می‌آید. این یعنی هم‌دلی فیزیولوژیک.
قدرت حافظه‌ی تصویری‌شان حیرت‌انگیز است – یک اسب می‌تواند صورت انسانی را بعد از چند سال دوباره بشناسد، حتی اگر فقط یک‌بار دیده باشد.
اسب‌ها می‌خوابند ایستاده – عضلات مخصوصی دارند که مثل قفل عمل می‌کند و اجازه می‌دهد در حالت ایستاده بخوابند تا اگر خطری آمد، سریع فرار کنند.
حس شنیداری‌شان ۳۶۰ درجه‌ای است – گوش‌هایشان را می‌توانند بچرخانند و به‌طور مستقل صداها را دنبال کنند. انگار دو رادار متحرک روی سرشان دارند.
اسب‌ها زبان بدن انسان را می‌فهمند – آن‌ها می‌توانند از روی حالت شانه، دست یا حتی نگاه آدمی، حدس بزنند چه احساسی دارد یا چه می‌خواهد.
بزرگ‌ترین قلب در حیوانات اهلی – قلب یک اسب مسابقه می‌تواند تا ۱۰ کیلوگرم وزن داشته باشد. قلب افسانه‌ای “فیلسک” (اسب استرالیایی) آنقدر بزرگ بود که وقتی پس از مرگش کالبدشکافی شد، محققان شوکه شدند.
اسب‌ها می‌توانند آهنگ بسازند – مطالعات نشان داده‌اند که آن‌ها ریتم را درک می‌کنند. حتی بعضی نوازندگان با اسب‌ها قطعات موسیقی ریتمیک تمرین کرده‌اند.
نجابت اسب ترکیب عجیبی است از قدرت وحشی و وفاداری رام‌شده. همان حیوانی که می‌تواند در میدان جنگ یورش ببرد، در عین حال پیشانی‌اش را آرام به دست صاحبش تکیه می‌دهد.
سگ :
اگر «نجیب‌ترین حیوان دنیا» را سگ در نظر بگیریم (که خیلی‌ها همین باور را دارند)، چند فکت عجیب و شگفت‌انگیز درباره‌شان هست که بیشتر به افسانه می‌مونه تا واقعیت:
سگ‌ها زمان را بو می‌کشند – حس بویایی‌شان آنقدر قوی است که می‌توانند تغییرات بوی مولکول‌های هوا را در طول روز دنبال کنند. یعنی یک سگ می‌تواند بفهمد صبح است یا عصر، فقط با بو.
حافظه بویایی‌شان از ما شبیه کتابخانه است – انسان‌ها تقریباً ۵ میلیون گیرنده بویایی دارند، سگ‌ها تا ۳۰۰ میلیون. برای همین وقتی بوی صاحبشان را حس می‌کنند، انگار هزاران جلد خاطره یک‌جا باز می‌شود.
سگ‌ها مریضی را تشخیص می‌دهند – بعضی سگ‌ها توانسته‌اند سرطان، حمله صرع یا حتی افت قند خون را قبل از اینکه دستگاه پزشکی چیزی نشان بدهد، بو بکشند.
سگ‌ها به صورت انسان حساسند – بر خلاف بیشتر حیوانات، سگ‌ها می‌توانند حالات چهره را بخوانند. حتی می‌فهمند آدم اخم کرده یا لبخند زده و واکنش نشان می‌دهند.
وفاداری‌شان گاهی مرگ را هم شکست می‌دهد – داستان‌هایی مثل «هاچیکو» در ژاپن واقعی است: سگی که ۹ سال تمام بعد از مرگ صاحبش، هر روز جلوی ایستگاه منتظرش نشست.
سگ‌ها رویا می‌بینند – در خواب می‌دوند، پارس می‌کنند یا دم تکان می‌دهند. یعنی در ناخودآگاهشان هم زندگی اجتماعی‌شان ادامه دارد.
DNA مشترک با گرگ‌ها ۹۹.۹ درصد است – اما چیزی که آن‌ها را «نجیب» کرده، همین هزاران سال همزیستی با انسان است. در واقع انسان و سگ با هم تکامل یافته‌اند.
سگ‌ها یک جور آینه‌اند: نجابتشان بازتاب همان چیزی است که ما در انسان‌ها گم کرده‌ایم.
