همینو کم داشتیم
یه رفیق گلی بود هر موقع استا میکردیم مطلب میذاشتیم میومد اولین نفر یا کامنت مینوشت یا لایک میکرد، ورداشته اعلامیه چسبونده * خداحافظ دوستان *
چرا ما دوستامونو داریم دونه دونه از دست میدیم؟ هم تو حقیقی هم تو مجازی
تو فضای حقیقی، قصد دارم به یکی عرض کنم *ببخشید بنده اوضاع ام مثل خودم بی ریخت است شایستگی همیشه ماندن در کنار شما را ندارم*
یکی دیگه هم قبلش، با یه لحن محترمانه بهش فهموندم عشق من، تنهام بذار. اگه من شما رو در مکان تاریک و کم نور زیارت کنم، احتمال سکته قلبی بالای ۹۰ درصد وجود داره من نوکرتم
تو مجازی حالا...
اول که عضو شدیم، یکیو فالو داشتم (مث خودم جدید)، هم صحبت خوبی بود، دلخوری پیش اومد رفت. یکی دیگه بچه گل و بامعرفتی بود خیلی م با ادب (خیلی هاتون میشناسین) ایندفعه خودم مقصر بودم، اونم رفت
یکیو فالو کردیم ظاهرا دختر، نگو شیطون فقط دنبال فالوور جمع کردن بود ، واکنش بنده = در جا بلاک
ی نازنین دیگه هم بعدا همین بازیو درآورد، اونجا هم واکنش بنده همونی بود که عرض کردم
بعدا با ی کاربر دلنشین آشنا شدم. اولش دلخوری بود، اون مینوشت * خطاب به بیریخت *
منم نوشتم * خطاب به قمیشی *
بعد ولی آشتی کردیم و صلح و صفا، تا اومدیم دو کلام باهم حرف بزنیم، تعلیق شد
ی دوست خیلی خیلی عزیزی داشتم تازگی سر ی سوتفاهم ایشون هم پرید و رفت. چند روزه بیخبرم ازش
آخریش هم رفیقمون با اون اعلامیه کذایی
ای ... تو این شانس
سیا جون، قربونت برم، از تعلیقی در اومدی تو هم بزن مسدود کن منو تا دیگه با خیال راحت برم غاز بچرونم
